-ΕΨΙΛΟΝ-

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΠΛΟΥ ΕΨΙΛΟΝ-Το γράμμα Ε ως αριθμός συμβολίζεται με τον αριθμό 5. Τα 4 κοσμογονικά στοιχεία της Γής, του Αέρα, του Νερού και του Πυρ με την πεμπτουσία του Ουράνιου - Αιθέρα. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τον Άνθρωπο. Ομοίως γνωρίζουμε ότι το ιερό πεντάγραμμο (πεντάλφα) συμβολίζει τον άνθρωπο και παράλληλα τα 5 στοιχεία που τον αποτελούν κατά τους Πυθαγόρειους μύστες όπου το είχαν σαν ιερό σύμβολο.Τό Ε δηλώνει, τον Ενωτικό χαρακτήρα τού Τρισυπόστατου Θείου και γι' αυτό αφιερώθηκε, μαζί με τα ''Γνώθι σ’αυτόν'' καί ''Μηδέν Άγαν'', που είναι επίσης Ενωτικά παραγγέλματα - αφού δεν νοείται Ένωσης χωρίς την βαθιά, Νοητική γνώση τού Εγώ, αλλ' ούτε και προσέγγισης της με παραθλαστικές λειτουργίες υπερβολής- στον Θεό τού Φωτός και της Αρμονίας. Αυτό το στοιχείο της Ένωσης συνηγορεί προς την ονομασία ''Γάμος'', που έδωσαν στο Ε, οι Πυθαγόρειοι.ΠΥΘΙΑ. blogspot.gr-- -

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ

Όταν η ψυχή είναι μόνη με τον εαυτό της, Σωκράτης

Posted: 26 Feb 2015 10:46 AM PST

«Όταν η ψυχή είναι μόνη με τον εαυτό της, τότε είναι που μπορεί να παράγει αιώνιες αλήθειες. Τότε αυτή σχετίζεται με το αληθινό και αιώνιο, και όχι με το εφήμερο και προφανές.

Όταν η ψυχή , επιστρέφοντας στον εαυτό της, στοχάζεται, πηγαίνει κατευθείαν σε αυτό που είναι αγνό και αιώνιο και αθάνατο και όμοιο προς τον εαυτό του, και σχετιζόμενη με αυτό, προσχωρεί σε αυτό όταν είναι μονή της και δεν παρεμποδιζεται.. Και τότε η ψυχή αναπαύεται από τα λάθη της, και βρίσκεται σε επικοινωνία με εκείνο που είναι ίδιο προς τον εαυτό του..

Και αυτή η κατάσταση της ψυχής καλείται σοφία....

Παρατηρήστε τώρα, κατά πόσο δε συνεπάγεται, από όλα όσα έχουν ειπωθεί, ότι η ψυχή είναι κατεξοχήν όμοια προς το θεϊκό, το αθάνατο, το λογικό, το μοναδικό, το αδιάρρηκτο, αναλλοίωτο ενώ το σώμα είναι κατεξοχήν όμοιο προς το ανθρώπινο και θνητό, το παραλογο, πολύμορφο, διαιρετό και διαρκώς μεταβαλλόμενο.

Αν, επομένως, αυτό έχει έτσι, η ψυχή προχώρα σε αυτό που είναι όμοιο προς τον εαυτό της, στο αυλό, θεϊκό, αθάνατο, και λογικο.. Εκεί φθίνει στη μακαριότητα, ελευθερωμένη από λάθος και αγνοία, από φόβο και ανεκπαίδευτη αγάπη, και όλα τα αλλά ανθρωπινά κακά. Εκεί αυτή ζει, καθώς οι μυημένοι λέγουν, για όλο τον μετέπειτα χρόνο αληθινά με το Θεό»..

Σωκράτης