Τώρα είναι η ώρα!-----Σε περιμένω στο τέλος του δρόμου Πρωταθλητή!!!! loving-me---Αφύπνιση Συνείδησης

Τώρα είναι η ώρα!

Θέλεις να είσαι υγιής και εξακουλουθείς να μιλάς για αρρώστιες αντί να μιλάς για υγεία, απολαμβάνεις να μιλάς για την ασθένεια σου, κακοποιείς το σώμα σου λεκτικά και δεν έρχεται ποτέ αυτή η στιγμή που θα το γυμνάσεις και να αφουγκραστείς τις ανάγκες του, να το τρέφεις σωστά και να το ξεκουράσεις!!


Θέλεις να πετύχεις και εξακολουθείς να είσαι ακινητοποιημένος στο κουτί σου , στη φυλακή σου , στο καναπέ σου, στα ίδια σου, στην απραξία σου, Ο φόβος της αποτυχίας, επιτυχίας, να ζήσεις την αλήθεια σου σε ακινητοποιούν και οι κανόνες που έθεσε η οικογένεια σου ακόμα σε κυβερνούν στην ενήλικη σου ζωή και εξακολουθείς να ακούς τις φωνές όσων σε τρομοκράτησαν , σε φίμωσαν. Επιτρέπεις το νου σου να σου βάζει όρια, αρνείσαι να βλέπεις με τα μάτια της καρδιάς και να νιώθεις τα θέλω σου!


Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου και είσαι κολλημμένος στο ίδιο σενάριο ζωής να επαναλαμβάνεις τις ίδιες λέξεις , τις ίδιες ιστορίες, ίδιες κινήσεις, ίδια συναισθήματα προγραμματίζοντας τον εαυτό σου να ζει στο ίδιο μοτίβο ξανά και ξανά. Θέλεις να ζήσεις κάτι νέο και δεν δεσμεύεσαι, δεν το επιλέγεις, δεν σου το επιτρέπεις. Αντί αυτού επιλέγεις να κατηγορείς τις συνθήκες, τους ανθρώπους τις κατάστάσεις για ότι βιώνεις!


Δεν σε κατηγορώ που αντιστέκεσαι. Αντίθετα κατανοώ μα δεν σε λυπάμαι. Πάντα υπάρχει κάποιοις λόγος που επιλέγουμε να αντιστεκόμαστε στην αλλαγή. Πάντα υπάρχει ένα ψευδές κέρδος το οποίο μας εξυπηρετέι να είμαστε σε αυτό που δεν επιθυμούμε.


Παίζουμε τους άρρωστους για να κλέβουμε ενέργεια και να τραβούμε την προσοχή . Μάθαμε να είμαστε στην αφάνεια και δεν μας επιτρέπουμε το φως και την επιτυχία. Φοβόμαστε τις αλλαγές μήπως και δεν αρέοσουμε τους άλλους. επιλέγουμε να είμαστε εξαρτημένοι από συγκεκριμμένες σκεψεις και συμπεριφορές.φοβόμαστε να παραβιάσουμε τους κανόνες που έθεσαν οι γονείς μας αισθανόμενοι ότι τους προδίδουμε. Προτιμούμε να κατηγορούμε αντί να στρεφόμαστε μέσα μας επειδή πονάει.


Ομως έχεις την δύναμη της επιλογής. Αφομίωσε την σκέψη ότι είναι δυνατό και είσαι ικανός. Απεριόριστος. Αποκάλυψε και ζήσε το δυναμικό σου. Ονειρέψου αυτό που μέχρι τώρα θεωρούσες αδύνατο. Τόλμησε να σκεφτείς διαφορετικά.


Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να επιλέξεις Εσένα! Να βρεις το κουράγιο να προχωρήσεις να αψηφήσεις, να Λαμψεις ! Μην περιμένεις να έρθει η σωστή στιγμή για να το κάνεις επειδή μπορεί και να μην έρθει Ποτέ! Η σωστή στιγμη είναι Τωρα επειδή δεν υπάρχει αποτυχία όταν νιώθεις την αξία σου. Επειδή δεν σε νοιάζει να εκτεθείς στα μάτια των άλλων και δεν έχεις να λογοδοτήσεις πουθενά παρά μόνο στον εαυτό σου!


Σήμερα είναι η ημέρα και Τώρα είναι η στιγμή. Η νίκη σου είναι η πορεία σου , το μονοπάτι σου, το κάθε μικρό σου βήμα.


Σε περιμένω στο τέλος του δρόμου Πρωταθλητή!!!!
loving-me

Οι 9 προσωπικότητες που αλλάζουν τον κόσμο. Εσάς ποια σας ταιριάζει;-- Εναλλακτική Δράση

Οι 9 προσωπικότητες που αλλάζουν τον κόσμο. Εσάς ποια σας ταιριάζει;

Άρθρο του Michael Forrester, πνευματικός σύμβουλοςΕννέα ξεχωριστοί τύποι προσωπικοτήτων κάνουν τη διαφορά στον κόσμο, όχι μόνο μέσω των αλληλεπιδράσεών τους με τους άλλους, αλλά και μέσω της ίδιας της σχέσης τους με τον εαυτό τους. Η συγχρονικότητά τους συνδέει όλους μαζί σε ένα όμορφο σύστημα που λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Κανένας άνθρωπος δεν αντιπροσωπεύεται από έναν και μόνο τύπο προσωπικότητας, αλλά από έναν συνδυασμό.

Και ενώ ο δυτικός τρόπος σκέψης εστιάζει υπερβολικά στις ευτυχισμένες στιγμές, αγνοεί ότι κάθε ένα άτομο με τα μειονεκτήματα και τις αναποδιές του, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πνευματικής εξέλιξης της ανθρωπότητας. Όλα αλλάζουν τόσο γρήγορα και κάθε ένα από αυτά τα κομμάτια παίζει έναν κρίσιμο ρόλο στην ανθρώπινη συνείδηση.

9 τύποι προσωπικοτήτων – Ποιοι από αυτούς σας ταιριάζουν;

1. Ο Πρωτοπόρος

Ασχέτως των καινοτομιών τους, αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν συνώνυμο του «δραστήριου». Όντας καινοτόμοι σε πολλά πράγματα, συμβολίζουν το καινούριο και το πρωτοποριακό μέσα από την αγνότητα του σκοπού. Είναι η ενέργεια αυτή που εκκινεί όλες τις πράξεις και τους οδηγεί σε νέες κατευθύνσεις. Χωρίς αυτούς, θα δυσκολευόμασταν πολύ να καταφέρνουμε πράγματα. Όταν κανείς άλλος δε θέλει να το κάνει, εκείνοι κάνουν ένα βήμα μπροστά και τολμούν, καταφέρνοντάς το με κουράγιο, αποφασιστικότητα και εφευρετικότητα.

Ο δυναμισμός τους κάνει καταπληκτικούς εφευρέτες και βεβαίως χρειάζονται στήριξη, για να συνεχίσουν. Δεν ανέχονται την τεμπελιά στο περιβάλλον τους και δεν τους αρέσει να ζητούν βοήθεια από άλλους. Ο πρωτοπόρος είναι κάποιος στον οποίο βασιζόμαστε για τις μοναδικές ανακαλύψεις σε αυτό τον κόσμο λόγω της απόλυτης συγκέντρωσης τους, της λογικής, της αυτάρκειας και της εφευρετικότητάς τους.

2. Ο Θεραπευτής

Καθώς οι Πρωτοπόροι συχνά είναι ευάλωτοι σε ασθένειες εξαιτίας της επιμονής τους να κινούνται προς τα εμπρός, οι Θεραπευτές είναι απαραίτητοι εδώ, ώστε να επαναφέρουν την υγεία και ισορροπία στους πρώτους. Διαθέτουν μια θηλυκή ενέργεια, αλλά φυσικά, πολλοί άντρες διαθέτουν αυτή την ισχυρή θεραπευτική ενέργεια. Συμβολίζουν την αρχή της ένωσης με τον άλλο, τα ζευγάρια του θετικού/αρνητικού, αρσενικού/θηλυκού, ημέρας/νύχτας, μαύρου/λευκού, yin/yang. Ενώνουν όσους ταιριάζουν πνευματικά. Αυτό είναι που τους προσφέρει και νόημα. Η διαίσθησή τους είναι πολύ ισχυρή.

Αντιπροσωπεύουν μια ήρεμη δύναμη και την ανάγκη του ανθρώπινου είδους για επικοινωνία. Η δύναμή τους είναι ανθεκτική και πολλές φορές κρυφή. Πολλοί σπουδαίοι άνδρες και γυναίκες είχαν έναν Θεραπευτή ως σύντροφό τους στη ζωή. Είναι εξαιρετικά αποτελεσματικοί στο να διατηρούν την ειρήνη, την αρμονία και ισορροπία και το καταφέρνουν με ευαισθησία, συνεργασία, επιμονή και υπομονή.

3. Ο Καταλύτης

Οι Καταλύτες του κόσμου έχουν το μοναδικό ταλέντο να αλλάζουν τους ανθρώπους και τις συνθήκες με σταθερότητα, συνοχή και δημιουργικότητα. Αποτελούν μια δονούμενη ενέργεια σταθερή στο ανθρώπινο είδος. Αποτελούν μια μορφή διαλογιστών και όχι με τη στερεοτυπική μορφή που τους έχουμε στο νου μας. Οι διαλογιστές μπορούν να επιτύχουν την ίδια ενέργεια, ενώ χορεύουν, ζωγραφίζουν ή γενικά δημιουργούν. Η τέχνη τους επιτρέπει να επιτύχουν τη δόνηση που επιθυμούν.

Όταν οι Πρωτοπόροι και οι Θεραπευτές κουράζονται ή μπερδεύονται, στρέφονται στους Καταλύτες για βοήθεια. Όταν επίσης οι δύο πρώτοι ενώνονται, συχνά χρειάζονται τη «σύνθεση» του Καταλύτη για να μετατρέψουν εκείνη την ενέργεια σε αποτελεσματική δράση. Είναι ενθουσιώδεις, έχουν ζωντάνια και έχουν την τάση αν η ενέργεια τους δεν συμβαδίζει με τα συνηθισμένα, να μετακινούνται εκτός των συμβατικών ορίων.

4. Ο Προστάτης

Οι Προστάτες είναι βαθιά συνδεδεμένοι με τη γη και τη φύση. Είναι συνήθως οικολόγοι, φιλόζωοι και λάτρεις της φύσης. Αγαπούν τη μητέρα φύση γι’ αυτό που είναι και τους παρέχει και το πάθος τους αυτό δεν τους αφήνει για όλο το υπόλοιπο της ζωής τους. Γεννιούνται με αυτή την αγάπη. Είναι αξιόπιστοι, υπομονετικοί, παραδοσιακοί άνθρωποι, αναζητούν την ασφάλεια και την οικειότητα.

Οι Προστάτες είναι εξαιρετικά πιστοί στον σκοπό τους, εργατικοί, με υψηλές αξίες και ηθική. Η δόνησή τους αντιπροσωπεύεται από πειθαρχημένη αρμονία, αξιοπιστία και υπευθυνότητα στη ζωή. Είναι σοβαρά άτομα που μπορεί κανείς να βασιστεί πάνω τους και έχουν πρακτική σκέψη. Τέλος, έχουν ισχυρή γνώμη και πεποιθήσεις για το τι είναι σωστό και απαραίτητο, ακόμα και αν η οπτική τους συγκρούεται με εκείνη της μάζας.

5. Ο Επαναστάτης

Οι Επαναστάτες είναι πολύ ανεξάρτητοι στο νου και στη ψυχή. Διαθέτουν πολλά ταλέντα και έχουν πολλά ενδιαφέροντα. Είναι ελκυστικοί, γοητευτικοί, ανεξάρτητοι, φευγάτοι και με μια μεγάλη λαχτάρα για ελευθερία. Συχνά είναι πολύ σεξουαλικοί τύποι. Απεχθάνονται τους περιορισμούς και τις ευθύνες, ενώ ακολουθούν το απρόβλεπτο και το ριψοκίνδυνο. Μας καλούν να εκτιμάμε το χάος στη ζωή.

Οι Επαναστάτες δεν κάνουν την αλλαγή στον κόσμο, γράφοντας σε ένα site, ένα βιβλίο ή μέσω του θεάτρου και της τέχνης, αλλά προτιμούν να βρίσκονται έξω, να περιπλανώνται, μοιράζοντας γνώση για το ασυμβίβαστο και για την αλλαγή. Ο τρόπος που συμπεριφέρονται στους άλλους λοιπόν είναι η δύναμη που έχουν για να αλλάξουν αυτό τον πλανήτη, μέσω μιας ασυμβίβαστης απαίτησης για ελευθερία στην πράξη και στη σκέψη.

6. Ο Τροφός

Ο Τροφός αντιπροσωπεύει την αρμονία, την ισορροπία, την αγάπη, την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Θεωρείται ο πιο «αρμονικός» από όλους τους τύπους προσωπικότητας. Η δημιουργία ενός περιβάλλοντος ειρήνης και αρμονίας αποτελεί πάντα την ισχυρότερη παρόρμησή τους. Φωτίζουν το μονοπάτι μας σε περιοχές που απαιτείται πνευματική και ψυχική ισορροπία. Είναι οι μητέρες του κόσμου. Θυσιάζονται, φροντίζουν, προστατεύουν, θεραπεύουν και διδάσκουν τους άλλους. Καμία οικογένεια ή κοινότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τη δύναμη του Τροφού. Είναι συνεπώς η κόλλα που μας κρατά ενωμένους. Είναι ενσυναισθητικοί και έχουν αρκετά ανεπτυγμένη την αίσθηση δικαιοσύνης. Τόσο πολύ που μπορεί να θυσιαστούν, για να διορθώσουν το άδικο.

7. Ο Εξερευνητής

Συνδέονται με τις δονήσεις και τις ενέργειες της «Συλλογικής Συνείδησης», της πίστης και της πνευματικότητας. Αντιμετωπίζουν τις εσωτερικές εκφάνσεις της πραγματικότητας. Εστιάζουν στην ενεργοποίηση της φαντασίας και την εκδήλωση των αποτελεσμάτων στη ζωή μας, μέσα από τη χρήση της συνειδητής σκέψης και επίγνωσης. Κατέχουν αυτό που μπορεί να οριστεί ως μια μαγική δόνηση με μια υποβόσκουσα κατανόηση των θεμελιωδών νόμων του σύμπαντος. Είναι μυστηριώδεις, διαισθητικοί, μυστικοπαθείς, απόμακροι και συνεσταλμένοι. Τείνουν να έχουν ισχυρές ψυχικές τάσεις και είναι φυσικοί θεραπευτές με έναν πυρήνα εσωτερικής δύναμης. Είναι επίσης οραματιστές, σκεπτικιστές και αναζητούν την αλήθεια.

Κάποιοι από αυτούς ενδιαφέρονται για το μεταφυσικό, όχι επειδή σημαίνει ότι σίγουρα πιστεύουν σ’ αυτό, αλλά επειδή τους δίνει πρόσβαση στον αμφιλεγόμενο, αφηρημένο κόσμο των ερωτήσεων για τις οποίες θέλουν τόσο να βρουν απαντήσεις. Είναι συχνά πνευματικοί άνθρωποι, αλλά όχι θρησκευόμενοι και δεν θα σταματήσουν ποτέ να αναζητούν απαντήσεις για το ποιοι είναι. Τα χρήματα δε σημαίνουν τίποτα γι’ αυτούς και δεν θα αποφασίσουν ποτέ κάτι βασισμένοι στο οικονομικό όφελος.

8. Ο Ισορροπιστής

Ίσως ο πιο παρεξηγημένος από όλους τους τύπους προσωπικότητας. Είναι πρακτικοί, ρεαλιστές και έξυπνοι. Επιδεικνύουν δονήσεις προσωπικής δύναμης, αυτοπεποίθησης, επαγγελματισμού, διαχείρισης, υλικής ελευθερίας, επιτυχίας, εξουσίας, καλής κρίσης και χρημάτων. Είναι πιο εξοικειωμένοι με τη σφαίρα των υλικών, χειροπιαστών αντικειμένων και μπορούν να ξεχωρίσουν και να είναι καταπληκτικοί, αρκεί να αναπτύξουν επαρκώς την πνευματική τους σύνδεση και διαίσθηση.

Είναι συγκεντρωμένοι περισσότερο στα αποτελέσματα, συχνά με τη μορφή χρημάτων. Όμως, δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα ίδια τα χρήματα αυτά καθ’ αυτά. Δεν είναι άπληστοι, αλλά συχνά βλέπουν τα χρήματα σαν εργαλείο και όχι σαν σκοπό. Κάποια από τα πιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του Ισορροπιστή είναι η φιλοδοξία, η παρόρμηση, η εξουσία, η αποδοτικότητα, η οργάνωση, η πειθαρχία και ο έλεγχος. Είναι πιο στενά συνδεδεμένοι με τους Πρωτοπόρους και έχουν πολύ καλές ηγετικές ικανότητες, χωρίς να αποφεύγουν ποτέ την κατά πρόσωπο αντιμετώπιση των πραγμάτων.

9. Ο Διεκπεραιωτής

Σχετίζεται με την παγκόσμια αγάπη, την αιωνιότητα και την πίστη. Είναι σοφοί και υπεύθυνοι άνθρωποι και ο απόλυτος στόχος τους είναι να υπηρετούν την ανθρωπότητα. Μας κάνουν να αναγνωρίζουμε τις εσωτερικές μας ποιότητες και να τις επεκτείνουμε στον κόσμο, ώστε να κάνουμε μια θετική διαφορά σε αυτόν. Εργάζονται χωρίς κίνητρο. Ο σκοπός τους είναι το γενικό καλό. Έχουν μια προστατευτική ενέργεια.

Έχουν αυξημένη διαίσθηση και δεν βλέπουν καμία διαφορά ανάμεσα στον γείτονα τους και σε έναν άλλο άνθρωπο που ζει σε διαφορετική κουλτούρα και περιβάλλον στην άλλη άκρη του κόσμου. Δεν κρίνουν εύκολα, είναι ανεκτικοί και καθόλου ρατσιστές. Βέβαια, δεν είναι ηγετικές φιγούρες, αλλά όταν παίρνουν τέτοιες θέσεις, σχετίζονται πάντα με τη σφαίρα της φιλοσοφίας και της δικαιοσύνης.

Ο Αντισθένης & το Φανάρι του Διογένη--TERRAPAPERS

Ο Αντισθένης & το Φανάρι του Διογένη


Ο Αντισθένης (444-370 π.κ.ε.) προερχόταν από οικογένεια δούλων και δεν αποκλείεται αυτός να ήταν ο λόγος που ίδρυσε αυτή τη σχολή για τους φτωχούς, στην οποία δεχόταν μόνο εκείνους που ασπάζονταν μια απόλυτη φτώχεια και...

Ο Αντισθένης (444-370 π.κ.ε.) προερχόταν από οικογένεια δούλων και δεν αποκλείεται αυτός να ήταν ο λόγος που ίδρυσε αυτή τη σχολή για τους φτωχούς, στην οποία δεχόταν μόνο εκείνους που ασπάζονταν μια απόλυτη φτώχεια και απεξάρτηση από κάθε είδους υλικό πλούτο, ιδιοκτησία, εγωισμό, κύρος, εξουσία, φτύνοντας στα μούτρα τους άρχοντες, τους ιερείς, τους επίπλαστους θεσμούς και την κοινωνία των μικρονόων ανθρώπων.


Ένας από τους μαθητές του Σωκράτη (που ήταν τόσοι πολλοί που κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να υπολογίσει πόσοι ήταν, κι επιπλέον αρκετοί απ’ αυτούς, φοβούμενοι μήπως θανατωθούν και οι ίδιοι, δεν παραδέχονταν ανοιχτά ότι ήταν μαθητές του) ο Αντισθένης, ένας άνθρωπος ορκισμένος στην φτώχεια και στην αποστροφή προς τον υλικό πλούτο, που περηφανευόταν πολύ για την ταπεινοφροσύνη του, στον οποίο ο Σωκράτης είχε πει κάποτε «Αντισθένη, μέσα από τις τρύπες του ρούχου σου βλέπω την κενοδοξία σου» ίδρυσε τη σχολή των Κυνικών φιλοσόφων, που πήραν την ονομασία τους από το μέρος όπου βρισκόταν το «γυμνάσιο» τους, στο Κυνοσάργες.


Η σχολή των Κυνικών δεν κάηκε από την πρώτη στιγμή μαζί με τους ρακένδυτους θιασώτες της, μόνο και μόνο επειδή οι υπόλοιποι πολίτες τους έβλεπαν σαν καημένους κακομοίρηδες ή γραφικούς ακίνδυνους τύπους και ζητιάνους. Το μόνο που εξυμνούσαν ήταν η αδιαπραγμάτευτη αρετή και η ηθική σοφία, και κατά τα άλλα δεν έλεγαν ανοιχτά τη γνώμη τους για τίποτε, διότι το έβρισκαν αλαζονικό. Έκαναν μόνο σύντομα κυνικά σχόλια, αφού ήταν αυτοί που επινόησαν τον γνωστό σε όλους μας «κυνισμό», δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί είχαν επινοήσει το καυστικό χιούμορ κι ευτυχώς γι’ αυτούς, το υψηλό χιούμορ δεν το κατανοούσαν πολλοί άνθρωποι τότε, όπως και τώρα.


Ο Σωκράτης τον θαύμαζε για τον εγκρατή και σχεδόν ασκητικό του βίο, την ήρεμη ανεξαρτησία του και τη δύναμη του χαρακτήρα του. Στις διαλεκτικές συζητήσεις δοκίμαζε να ανατρέψει τον ορισμό του Σωκράτη για τις γενικές έννοιες. Καταπολεμούσε, δηλαδή, την περί ιδεών θεωρία του Πλάτωνος και παραδεχόταν σαν πραγματικό μόνο το επί μέρους. Μονάχα αυτό που βλέπουμε, αγγίζουμε ή άλλως πως αισθανόμαστε υπάρχει πραγματικά (αισθησιοκρατική διδασκαλία).


Οι γενικές έννοιες κατά τον Αντισθένη είναι ανύπαρκτες (ίππον μεν ορώ, ιππόττητα δε ουκ ορώ) κάθε δε έννοια εννοεί ένα μόνο πράγμα. Από δω συνάγει ο φιλόσοφος ότι δεν μπορεί σε κανένα υποκείμενο ν’ αποδοθεί διαφορετική έννοια και οι μόνες σωστές κρίσεις είναι οι ταυτολογικές (Α εστίν Α). δεν είναι ορθό, π.χ. να λέμε ο χρυσός είναι ξανθός, μα ο χρυσός είναι χρυσός, όχι ο άνθρωπος είναι θνητός αλλά το θνητό είναι θνητό.


Γι’ αυτό το λόγο ο Αντισθένης απέρριπτε και τον ορισμό που στηρίζεται πάνω στα ουσιώδη γνωρίσματα. Τα διδάγματα αυτά πρόθυμα σπάσθηκαν οι Κυνικοί κι από αυτά η τάση των Κυνικών να κάνουν τους εαυτούς των τελείως ανεξάρτητους από τις ανάγκες του έξω κόσμου, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις ανάγκες τους, ασκούμενοι να υπομένουν κάθε στέρηση και κάθε πόνο, και θεωρώντας τις απολαύσεις και ιδιαίτερα την ηδονή μέγιστα κακά.


Ο Αντισθένης είχε βρίσει επανειλημμένα τον Αλκιβιάδη, όπως και τον Γοργία και τον Ισοκράτη πριν απ’ αυτόν, ερχόταν σε ρήξη με όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της εποχής του, χλεύαζε ακόμη και τον συμμαθητή του τον Πλάτωνα (τον αποκαλούσε Σάθωνα), αλλά πάνω απ’ όλα χλεύαζε και αποστρεφόταν τις γενικεύσεις και οτιδήποτε δεν ήταν χειροπιαστό ως επιχείρημα. «Ότι δίδουν οι αισθήσεις είναι αληθές, συνεπώς αληθές είναι μόνο το επί μέρους». Γενικές ιδέες, ως οντότητες, δεν υπάρχουν. «Ίππον μου ορώ», έλεγε χαρακτηριστικά, «ιππότητα δε ούχ ορώ» Σημασία απέδιδε μόνο στις πράξεις και όχι στα λόγια, ειρωνευόταν έντονα όλες τις θεωρίες και τις συζητήσεις και τις διαφωνίες κι έλεγε ότι όλες προέρχονται από ασυνεννοησία, διακηρύσσοντας ότι κάθε έννοια δηλώνει μόνο ένα πράγμα κι όταν οι άνθρωποι διαφωνούν αυτό σημαίνει ότι δεν μιλούν για το ίδιο πράγμα, έτσι δεν συνεννοούνται καν, επειδή είναι ανόητοι. Ομολογώ ότι αυτό ήταν μια πολύ σοφή διαπίστωση, απόλυτα ορθή και σημαντική.


Μια αρχαία παράδοση λέει, πως ο Αντισθένης κάλεσε τον Πλάτωνα να του διαβάσει κάποιο έργο του, ο Πλάτων όμως, όταν ζήτησε να μάθει κι εκείνος το περιεχόμενο μιας μελέτης που έγραψε ο Αντισθένης, πήρε την απάντηση, πως «δεν πρέπει να αντιλέγει». Δηλαδή, δεν αναγνώριζε στον Πλάτωνα το δικαίωμα της κριτικής, γιατί θεωρούσε τον εαυτό του ανώτερο. Από τότε τσακώθηκαν και όχι μόνο έκοψαν τις σχέσεις, μα ο ένας κατηγορούσε τον άλλον.


Η αρετή κατά τον Αντισθένη είναι μια φυσική ιδιότητα και όχι μια εξωκοινωνική ή μεταφυσική δύναμη όπως πίστευε ο Σωκράτης. Ο ρόλος λοιπόν της αρετής είναι να βάζει χαλινάρι στα πάθη και τις ορμές. Όσο για την ηθική, στο σημείο αυτό διαφωνούσε ριζικά με τον Σωκράτη, γιατί παραδέχονταν, πως πρέπει να βασίζεται στα έργα κι όχι στις θεωρίες και στα λόγια. (Διογ. Λαέρτ. VI, 11).


Ως μόνο προορισμό της φιλοσοφίας θεωρούσε την κατανόηση των εννοιών και την ηθική, και η διδασκαλία του ήταν απλή και θετική, κηρύττοντας ότι η γνώση δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο προς εξασφάλιση της ευδαιμονίας, την οποία για να την αποκτήσει κάποιος πρέπει πρώτα να κατέχει την αρετή, η οποία είναι διδακτή.


Στους Κυνικούς ο Αντισθένης δίδασκε, επίσης, ότι «ο ενάρετος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να συμπεριφέρεται συμφώνως προς τους νόμους, αρκεί να αφήσει την φύσιν αυτού να εκδηλωθεί ελευθέρως και χωρίς επιρροή από εξωτερική βία ή πλάνη και χωρίς εσωτερικό πάθος» Έλεγε πως το μεγαλύτερο αγαθό για τον άνθρωπο είναι η ελευθερία, η οποία επιτυγχάνεται μόνο μέσω της ανεξαρτησίας και έλεγε ότι πρέπει να αποκτήσουμε την ανεξαρτησία μας από τον έξω κόσμο.


Πώς μπορούσε κανείς να το πετύχει αυτό; Περιορίζοντας τις απαιτήσεις του από τη ζωή και από τους άλλους, ώστε να μην έχει ανάγκη από τίποτε και από κανέναν.


«Η αληθινή αρετή δεν έχει ανάγκη από τίποτε. Ούτε νόμον ανάγκη έχει ο σοφός κατά κρίσιν εαυτού δρων και φερόμενος».Έλεγε ότι οι νόμοι είναι για τους πολλούς, τους ανόητους και τους μέτριους, όχι για τους εκλεκτούς. Επίσης, πρέσβευε ιδέες κοσμοπολίτικες θεωρούσε απομάκρυνση από το φυσικό την αιώνια διαίρεση των ανθρώπων σε έθνη αντιμαχόμενα.


Επίσης, είχε ελεύθερες αντιλήψεις για τον έρωτα, τον γάμο και την οικογένεια. Ουσιαστικά, ο Αντισθένης ήταν ο πρώτος γνωστός αναρχικός στην Ιστορία και οι Κυνικοί του ήταν αυτό ακριβώς, μία σχολή αναρχίας. Ήταν καταπληκτικός ρήτορας και λογοτέχνης, ετοιμόλογος, πνευματώδης, και οι καυστικές απαντήσεις του ήταν παροιμιώδες. Να ένα παράδειγμα: κάποτε κάποιος τον ρώτησε τι γυναίκα να παντρευτεί, ωραία ή άσχημη; Ο Αντισθένης του απάντησε ότι αν παντρευόταν ωραία γυναίκα θα την είχε «κοινή», αν παντρευόταν άσχημη θα ήταν «ποινή».


Oι αθηναίοι που ανήκαν στη θέση του Αντισθένη ήταν πολλοί που δυσφορούσαν κι αγανακτούσαν γιατί η Πολιτεία, ύστερα από τον Πελοποννησιακό πόλεμο, δεν τους αναγνώρισε ισότιμους πολίτες με τους άλλους Αθηναίους. Άρα, ο Αντισθένης, εκφράζοντας έμμεσα κοσμοπολίτικες και αντιπατριωτικές ιδέες, ερμήνευε κι εκπροσωπούσε την αγανάκτηση μιας μεγάλης μερίδας Αθηναίων, που, με το να μην εξισωθούν με τους άλλους Αθηναίους, όπως το έλπιζαν και το περίμεναν, αδιαφορούσαν πια για την Αθηναϊκή Πολιτεία, την έβλεπαν σαν εχθρό τους και μισούσαν τους πολίτες Αθηναίους.


Οταν πάλι υποστήριζε, πως οι νόμοι που ψηφίζονται στις λαοσυνάξεις αποβλέπουν στο να ρυθμίσουν τις κοινωνικές σχέσεις και τα συμφέροντα των μέτριων πολιτών, με όσα έλεγε και δίδασκε διαμαρτύρονταν για τις κοινωνικές διακρίσεις και κυρίως εξεγείρονταν η συνείδησή του, γιατί ενώ είχαν πολιτικά δικαιώματα οι πρώτοι τυχόντες, που από σύμπτωση γεννήθηκαν από πατέρα και μητέρα Αθηναίους, αυτός, ένας πνευματικός άνθρωπος, δεν είχε, ούτε το δικαίωμα να διδάξει στις επίσημες Σχολές της Πολιτείας, ούτε και να πάρει μέρος στη διοίκηση των κοινών.


Η τέτοια του μειονεκτική θέση μέσα στην Αθηναϊκή Πολιτεία του κόστιζε πολύ, γι’ αυτό και δεν ήταν ενθουσιασμένος με τους λαοκρατικούς θεσμούς. Μια που η δημοκρατία δεν τον αναγνώριζε για γνήσιο πολίτη της, δεν είχε κανένα λόγο να υπερασπίζεται το αθηναϊκό πολίτευμα. Και σ’ αυτό όλο το δίκαιο ήταν με το μέρος του. Δεν ήταν βέβαια, αντιδραστικός και φανατικός ολιγαρχικός, όπως ο Πλάτων, ο Ξενοφών και άλλοι, δεν μπορούσε όμως και να χωνέψει τους δημοκρατικούς θεσμούς, γιατί, ενώ οι από πατέρα και μάνα αθηναίοι είχαν όλα τα πολιτικά δικαιώματα και εξισώνονταν πλούσιοι και φτωχοί και μπορούσε ν’ ανέβει ο καθένας στα ανώτατα αξιώματα, ένας μη γνήσιος αθηναίος, αν είχε γνώσεις, ικανότητες και τιμιότητα και προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στον πόλεμο, δεν μπορούσε να είναι ισότιμος με τον πιο παρακατιανό πολίτη.


Έλεγε ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε κυβέρνηση ούτε νόμοι, ούτε ιδιοκτησία, ούτε θρησκεία, ούτε έθνη, ούτε γάμοι. Περιπλανιόταν πάμφτωχος, ξυπόλητος, ντυμένος με κουρέλια, με ένα μικρό σακί στον ώμο και μία ράβδο στο χέρι, πάνω στην οποία έκανε ένα σκάλισμα κάθε φορά που κάποιος τον κατηγορούσε για κάτι που δεν είχε πει ή κάνει: η ράβδος του ήταν γεμάτη σκαλίσματα Έγραψε πολλά ρητορικά και φιλοσοφικά έργα κι έχουμε την πληροφορία ότι γέμιζαν δέκα ολόκληρους μεγάλους τόμους, αλλά, φυσικά, κανένα δεν διασώθηκε και κανένα δεν διαβάσαμε, ούτε εμείς ούτε οι περισσότεροι προγονοί μας.


La rencontre de Diogène et d’Alexandre. Bas-relief de Puget, v. 1689, Musée du Louvre.


Διογένης ο Κυνικός & το Φανάρι Του


Κάποτε εμφανίστηκε μπροστά στον Αντισθένη ένας τραπεζίτης, παρακαλώντας τον να τον δεχθεί ως μαθητή του. Ο Αντισθένης, φυσικά, αρνήθηκε να διδάξει έναν τραπεζίτη. Ο τραπεζίτης επέμενε για πολύ καιρό. Ο Αντισθένης αποφάσισε να τον δεχθεί μόνον, όταν τον είδε να είναι ντυμένος με κουρέλια, να κοιμάται στο χώμα και στις λάσπες, και να περιπλανιέται ζητιανεύοντας μαζί με άλλους ζητιάνους. Τον πλησίασε, εκείνος ζητιάνεψε λίγη αρετή, κι ο Αντισθένης τον δέχθηκε. Ο ζητιάνος είχε το όνομα Διογένης.


Ο Διογένης, πριν κάνει τον Κυνικό φιλόσοφο, ήταν τοκογλύφος κι έκανε τον παραχαράκτη. Από αυτό το κατάντημά και τον ξεπεσμό, ένοιωθε μίσος στους γύρω του και περιφρονούσε την κοινωνία και τους θεσμούς της. Ήταν με δυο λέξεις αρνητής και σαρκαστής των πάντων. Έλεγε, πως δεν ήθελε να είναι γιατρός της άρρωστης κοινωνίας, παρά ένας δαγκωνιάρης σκύλος. Ακόμα και το κύριo σύγγραμμά του το τιτλοφόρησε «Πάνθηρ».


Έμεινε γνωστός ως Διογένης ο Κυνικός. Ο Διογένης (412-323 π.κ.ε.) ο Σινωπεύς, είχε παντού εχθρούς ή φίλους που διασκέδαζαν μαζί του εμπαίζοντάς τον, εξορίστηκε από την πατρίδα του, πουλήθηκε ως δούλος, κέρδισε την ελευθερία του, γνώρισε όλες τις πτυχές της ζωής αφού έγινε από τραπεζίτης μέχρι ζητιάνος και από φιλόσοφος μέχρι σκύλος (ζώντας σκυλίσια ζωή), στο τέλος κοιμόταν μέσα σε ένα μεγάλο πιθάρι. Δήλωνε ότι ήταν εναντίον του πολιτισμού, αφού «οι άνθρωποι είναι ζώα και τα ζώα δεν έχουν πολιτισμό, έχουν μόνο φυσικές ανάγκες, αλλά ας γίνουν τα ζώα πρώτα άνθρωποι κι έπειτα ας κάνουν και πολιτισμό, πράγμα δύσκολο, αφού μέχρι στιγμής δεν υπάρχει πουθενά, εκτός κι αν μιλάμε για χρήματα, για πόλεμο και για θεάματα».


Πολλοί γελούσαν μαζί του επειδή κοιμόταν στο πιθάρι του, κι εκείνος γελούσε μαζί τους επειδή δεν χωρούσαν στο πιθάρι γιατί ήταν χονδροί. «Η φιλοσοφία δεν έχει σπίτι», έλεγε, «γιατί είναι τόσο μεγάλη που δεν χωράει σε κανένα σπίτι και μπορεί να έχει σαν στέγη της μόνο τον ουρανό». Ήταν ο πρώτος που, μιλώντας για τον εαυτό του, χρησιμοποίησε τον όρο «Κοσμοπολίτης».


Ο Διογένης πήγε στο Κυνόσαργες και άκουσε τη διδασκαλία του Αντισθένη, δεν ακολούθησε όμως το δάσκαλό του. Έχουμε μάλιστα μια μαρτυρία, που μας λέει, πως ο Διογένης έλεγε για τον Αντισθένη, πως είναι «μια τρομπέτα, που δεν άκουε τον εαυτό της» (Δίων Χρυσ., V, ΙΙΙ, 2) εννοώντας, πως ο δάσκαλός του άλλα δίδασκε και άλλα έκανε. Σαν ξεπεσμένος τοκογλύφος που ήταν, που δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι, δεν μπορούσε να μένει ευχαριστημένος με τα Αντισθενικά διδάγματα.


Ο Διογένης δεν είχε σπίτι, αρνιόταν οποιαδήποτε υποταγή στους νόμους και δεν αναγνώριζε καμία πατρίδα. Κάποιος είχε βάλει μια πινακίδα στην πόρτα του σπιτιού του, που έγραφε «Μηδέν εισίτω κακόν» (κανένα κακό να μην εισέλθει στο σπίτι), κι όταν το είδε ο Διογένης του είπε «Ο ουν κύριος της οικίας που εισέλθη;» (Κι ο κύριος του σπιτιού από πού θα εισέλθει;). Δεν άφηνε κανέναν ανόητο χωρίς να τον πειράξει. Έχοντας διαπιστώσει ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ζώο, ο Διογένης έκανε την ανάγκη του δημοσίως και έλεγε ότι απολύτως καμία σωματική ανάγκη δεν θα έπρεπε να θεωρείται ανήθικη ή πρόστυχη, αφού η φύση τη δημιουργεί.


Ο Διογένης, επίσης, αυνανιζόταν δημοσίως κατά προτίμηση στην αγορά. Ο Διογένης Λαέρτιος μας διηγείται ότι ο Διογένης ο Κυνικός κάποτε αυνανιζόταν στην αγορά κι όταν οι άλλοι τον κατέκριναν εκείνος είπε: «Είθε και την κοιλίαν ην παρατρίψαντα και μη πεινήν» (μακάρι να τρίβαμε έτσι και την κοιλιά μας και να μην πεινούσαμε ποτέ). Μερικές φορές οι Αθηναίοι καλούσαν στα συμπόσια τον Διογένη για να γελάσουν, τον έβαζαν να κάθεται απόμερα σε μια γωνιά και του πετούσαν αποφάγια και κόκαλα σαν να ήταν σκύλος, και γι’ αυτό εκείνος έπειτα πήγαινε και τους κατουρούσε σαν σκύλος, ώσπου τελικά σταμάτησαν να τον καλούν.


Έλεγε ότι μπορούσε να κυβερνήσει εύκολα όχι μόνο οποιονδήποτε άνθρωπο αλλά και ένα έθνος ολόκληρο, αλλά δεν το έκανε γιατί δεν ήθελε σκοτούρες ή γιατί προτιμούσε να τεμπελιάζει.


Σε ένα από τα πολλά ταξίδια του τον έπιασαν οι πειρατές και τον πούλησαν για σκλάβο σε έναν πλούσιο Κορίνθιο, ο οποίος τον ρώτησε τι ήξερε να κάνει καλύτερα. Κι ο Διογένης αποκρίθηκε: «Να κυβερνώ τους ανθρώπους». Ο Κορίνθιος του εμπιστεύτηκε τα παιδιά του και έπειτα τον οίκο του και όλες του τις υποθέσεις. Τον αποκαλούσε «η μεγαλοφυία του σπιτιού μου».


Όταν ο Διογένης του είπε ότι ήταν εγωιστικό και ανήθικο να κρατά μια τόσο υπέρμετρη μεγαλοφυΐα μόνο για τον εαυτό του ενώ μπορούσε όλος ο κόσμος να ωφεληθεί από αυτήν, εκείνος του χάρισε την ελευθερία του. Μια εποχή, ο Διογένης συνήθιζε να κυκλοφορεί μέρα-νύχτα κρατώντας ένα φανάρι, κι όταν τον ρωτούσαν γιατί το έκανε αυτό, έλεγε «ψάχνω για έναν τίμιο άνθρωπο», θεωρούσε ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι δεν ήταν παρά όρθια ζώα κι ότι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο ήταν ένας αληθινά τίμιος άνθρωπος.


Έκανε συχνά τέτοια πράγματα, θα‘λεγε κανείς ότι ήταν κάτι σαν διδακτικό σώου, ίσως για να μεταδώσει κάτι με νόημα. Πολλές φορές όταν ο κόσμος έφευγε από ένα θέαμα που είχε τελειώσει, τότε πήγαινε αυτός να μπει στον χώρο του θεάματος, κι όταν τον ρωτούσαν γιατί το έκανε αυτό, έλεγε «επειδή δεν υπάρχει τίποτε να δω, αλλά εγώ, σε αντίθεση με εσάς, το γνωρίζω».


Μερικές φορές καθόταν και ζητιάνευε από τα αγάλματα των θεών, με μεγάλη επιμονή. Όταν τον ρωτούσαν γιατί έκανε αυτό το τρελό πράγμα, έλεγε ότι «εκπαιδευόταν στην αποτυχία».


Στην Αθήνα ο Διογένης έδωσε μια πολύ μεγάλη ώθηση στον Αστεϊσμό. Χρησιμοποιούσε το λογοπαίγνιο ως «Κύνας» (σκυλί) «δαγκώνοντας τους φίλους για να τους διορθώσει» Καθόταν και διάβαζε όλες εκείνες τις αναθηματικές επιγραφές που απόθεταν οι πιστοί στους ναούς γιατί είχαν σωθεί χάρη σε κάποιον θεό, και έλεγε κουνώντας το κεφάλι: «Κι όμως, θα ήταν πολύ περισσότερες αν και εκείνοι που δεν είχαν σωθεί, είχαν κάνει αφιερώσεις». Κάποτε, όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος, συναντώντας μια γυναίκα που προσκυνούσε καταγής με ευλάβεια μια ιερή εικόνα, ο Διογένης της είπε: «Πρόσεξε, γιατί με τόσους θεούς που κυκλοφορούν, μπορεί να υπάρχει και κάποιος από πίσω σου και να του δείχνεις τα πισινά σου»


Ο Αριστοτέλης που, μεταξύ άλλων, είχε για δάσκαλο του και τον Διογένη, παρότρυνε τον μαθητή του Αλέξανδρο τον Μακεδόνα να επισκεφτεί τον Κυνικό σοφό. Έτσι, κάποτε ο βασιλιάς Αλέξανδρος παρουσιάστηκε μπροστά στον Διογένη, ο οποίος ήταν ξαπλωμένος στο έδαφος και λιαζόταν ευχαριστημένος. Ο Αλέξανδρος τον ρώτησε τι θα ήθελε να του δώσει. Ο Διογένης του έδωσε τη θρυλική απάντηση: «Κάνε πιο πέρα γιατί μου κρύβεις τον ήλιο. Μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις.» Ο Αλέξανδρος είπε πως, αν δεν ήταν ο Αλέξανδρος, θα ήθελε να είναι ο Διογένης. Λέγεται ότι πέθαναν την ίδια μέρα, ο ένας βασιλιάς και φτωχός, ο άλλος ζητιάνος και πλούσιος.


Επίσης δεν αναγνώριζε τους κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς, καθώς και το θεσμό του γάμου. Τους αρχηγούς του δήμου τους αποκαλούσε «όχλου διακόνους». Η πολιτεία δε χρειάζεται, ούτε και η οικογένεια. Οι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, θα παντρεύονται, χωρίς να εξαναγκάζονται να ζουν κάτω από ορισμένες βιοτικές συνθήκες. Τα παιδιά που θα γεννιούνται από τους τέτοιους ελεύθερους γάμους, θα ανατρέφονται από το κοινό και δε θα ξέρουν ποιοι είναι οι γονιοί τους. Έτσι θα πραγματοποιηθεί η αδελφοσύνη και η ισότητα (Διογ. Λαέρτ., VI, 80).


Ακόμα, δεν έδινε καμιά σημασία στην αντίθεση του δουλικού και ελεύθερου βίου. Μια που γι’ αυτόν η πολιτειακή οργάνωση ήταν ένας αντιφυσικός θεσμός, τη δουλεία δεν την αναγνώριζε σα νόμιμη κατάσταση, αφού μάλιστα αρνείτο και το θεσμό της ιδιοκτησίας. Φυσικά, έχοντας τέτοιες αντιλήψεις, ούτε για τη δουλειά ενδιαφέρονταν, ούτε δίδασκε το μόχθο, όπως ο Αντισθένης.


Σε κάποιον που τον κατηγορούσε ότι πήγαινε και χωνόταν σε μέρη ακάθαρτα, ο Διογένης απάντησε: «Και ο ήλιος μπαίνει στα αποχωρητήρια αλλά δεν λερώνεται».


Ο Κύων «δαγκάνει» στολισμένο νέο: Ο Διογένης Λαέρτιος περιγράφει ότι ο Διογένης ο Κυνικός κάθεται στο δρόμο, όταν ένας όμορφος και στολισμένος νέος περνάει από μπροστά του. Ο Διογένης τον ρωτάει που πάει και ο νέος του απαντά σε ένα συμπόσιο. Να μην πας στο συμπόσιο του λέει ο Διογένης, γιατί αν πας θα γυρίσεις «χείρων», δηλαδή χειρότερος στα αρχαία ελληνικά, ενώ ταυτόχρονα είναι και το όνομα Κενταύρου. Ο νέος πήγε και γυρνώντας από το συμπόσιο, βλέπει πάλι τον Διογένη στη θέση του. Πήγα στο συμπόσιο του λέει και δεν γύρισα «χείρων». Ναι, απαντά ο Διογένης, αλλά γύρισες «Ευρυτίων». (όνομα άλλου Κενταύρου που σημαίνει φαρδύτερος).


Antisthène, fondateur de l’école cynique. Copie romaine d’un original hellénistique.


Ο Κύων «δαγκάνει» τον Αλέξανδρο: Ο Αλέξανδρος κάποτε θέλησε να πειράξει τον Διογένη και αφού έλεγε ότι ήταν Κύων, του έστειλε ένα πιάτο κόκκαλα. Μετά όταν τον συνάντησε τον Διογένη τον ερώτησε: ”Πώς σου φάνηκε Κύων το δώρο μου;” κι ο Διογένης του απάντησε: «Ήταν άξιο για κύωνα, αλλά καθόλου άξιο για Βασιλέα».


Ο Κύων «δαγκωνει» τον Διδύμωνα: Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει και γνωρίζει ότι ο Διδύμων ήταν τύπος ερωτύλος. Του λέει: «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».


Ο Κύων «δαγκάνει» έναν οικοδεσπότη: Ο Διογένης είναι καλεσμένος σε ένα γεύμα και πηγαίνει στο λουτρό για να πλυθεί πριν φάει. Αλλά το λουτρό είναι πολύ βρώμικο. Δεν παραπονιέται, ώστε να μην προσβάλει τον οικοδεσπότη αλλά με αστεϊσμό ρωτά «Οι εδώ λουόμενοι, που πλένονται κατόπι;»


Όταν είδε ένα μουσικό να χορδίζει την άρπα, του είπε, «Δεν ντρέπεσαι να δίνεις στο ξύλο εναρμονισμένους ήχους, τη στιγμή που απέτυχες να εναρμονίσεις την ψυχή με τη ζωή σου;»


Στην αγορά της Αθήνας τον έβρισε ένας φαλακρός. Ο Διογένης απάντησε: «Εγώ ου λοιδωρώ αλλά τας τρίχας επαινώ, ότι κρανίου κακού απηλλάγησαν», δηλαδή«Δεν θα σε βρίσω, αλλά θα παινέψω τις τρίχες που εγκατέλειψαν ένα τέτοιο κρανίο».


Όταν από τα βάθη της Ασίας ο Αλέξανδρος έστειλε στον τοποτηρητή του Αντίπατρο μήνυμα με κάποιον αγγελιοφόρο, που λεγόταν Αθλίας, ο Διογένης σχολίασε: «Αθλίας παρ΄αθλίου δι΄αθλίου προς άθλιον» (Ο άθλιος στέλνει άθλια επιστολή με τον Άθλιο προς ένα άθλιο)


Μια μέρα, ενώ συζητούσε επί σοβαρού θέματος κι ελάχιστοι τον άκουγαν, άρχισε να σφυρίζει· τότε, καθώς πλήθος μαζεύτηκε αμέσως γύρω του, τους επέπληξε λέγοντας,«Εσείς σπεύδετε με όλη σας τη σοβαρότητα για ν’ ακούσετε ανοησίες, αλλά είστε πολύ αργοί και περιφρονητικοί όταν το θέμα είναι σοβαρό».


Ο Κύων «δαγκάνει» έναν μοχθηρό πολίτη: Θέλησε κάποτε να πειράξει ένα μοχθηρό τύπο αφού έβλεπε τις πράξεις του και είχε ακούσει γι” αυτόν. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βάζουν πάνω από την είσοδο του σπιτιού τους ένα θυραίο. Αυτό ήταν ένα σύμβολο, σήμα ή ρητό που διάλεγαν για την οικία τους. Ο μοχθηρός αυτός άνδρας είχε βάλει πάνω από την πόρτα της οικίας του το εξής ρητό: “ΜΗΔΕΝ ΕΙΣΕΙΤΩ ΚΑΚΟ” (Να μην μπει κανένα κακό). Έτσι, Διογένης κτύπησε την πόρτα και ρώτησε: «Ο οικοδεσπότης από πού μπαίνει;»


Τοιχογραφία με τον Κράτη και την Ιππαρχία στη Βίλλα Φαρνεζίνα στη Ρώμη. Ο Κράτης φαίνεται να κρατάει ένα ραβδί και ένα σάκο, ενώ η Ιππαρχία φαίνεται να τον πλησιάζει με τα υπάρχοντά της, κατά τον τρόπο πιθανούς νύφης. Wall painting showing the Cynic philosophers Crates and Hipparchia. From the garden of the Villa Farnesina, Museo delle Terme, Rome, c. 1st century.



Κράτης ο Θηβαίος


Άλλος ακουστός στην αρχαιότητα Κυνικός ήταν ο Κράτης ο Θηβαίος, ο μαθητής του Διογένη, που αρχίζει τη δράση του μέσα στα χρόνια 328-324 ή πιο σωστά ύστερα από την καταστροφή των Θηβών από τον Αλέξανδρο (335). Η αρχαία παράδοση τον περιγράφει κακοφτιαγμένο, άσχημο και καμπούρη. Είχε όμως, άλλα χαρίσματα. Ήταν έξυπνος, ετοιμόλογος και σαρκαστής.


Αν και ήταν από τους πλουσιότερους θηβαίους, ωστόσο παράτησε βιός και καλοπέραση, μοίρασε τα υπάρχοντά του και ακολούθησε τον Διογένη. Άλλη πάλι παράδοση, λέει πως κατάθεσε τα χρήματά του σε μια τράπεζα, με τη ρητή εντολή να τα πάρουν τα παιδιά του αν γίνουν φιλόσοφοι, αλλιώτικα να μοιραστούν στο λαό και μια τρίτη παράδοση ιστορεί πως, για να ξεφορτωθεί τον κινητό του πλούτο, έριξε τα τάλαντά του στη θάλασσα.


Όπως βλέπουμε, υπήρχαν πολλές γύρω στο ζήτημα της περιουσίας του πλούσιου Κράτη παραδόσεις και φυσικά όλες αυτές δεν έχουν ιστορική βάση. Οι παραδόσεις αυτές είναι κατασκευάσματα της μεταγενέστερης εποχής. Πιο πιθανό είναι, πως ο Κράτης τα έχασε όλα ύστερα από την καταστροφή της πατρίδας του από τον Αλέξανδρο και τότε αναγκάστηκε απ’ τα πράγματα να γίνει μαθητής και οπαδός του Διογένη.


Όπως κι αν είναι, ο Κράτης πήρε μια σακούλα κι ένα ραβδί και άρχισε να διδάσκει την «κυνική φιλοσοφία». Τον ακολούθησε μάλιστα και η γυναίκα του Ιππαρχία, που ήταν αδελφή του μαθητή του Μητροκλή. Φαίνεται, πως ήταν πολύ διαβασμένος και είχε και ποιητικό ταλέντο, γιατί έγραφε ποιήματα. Ένα απ’ αυτά, στο οποίο εκθείαζε τη φτώχεια και τα ιδανικά του κυνισμού, είχε τον τίτλο «Πήρα» (Σακούλα), που ήταν σα να πούμε ένα από τα «εμβλήματα» των Κυνικών.


Ο Διογένης Λαέρτιος μάλιστα, μας πληροφορεί (VI, 98), πως ο θηβαίος Κυνικός σύνθεσε τραγωδίες και σε μιαν απ’ αυτές, που είχε «υψηλότατον φιλοσοφίας χαρακτήρα», μαζί με άλλα, τόνιζε: «Ουχ εις πάτρας μοι πύργος, ου μία στέγη, πάσης δε χέρσου και πόλισμα και δόμος έτοιμος ημίν ενδιαιτάσθαι πάτρα». (Δεν έχω για πατρίδα μου μία και μόνη πόλη, ένα μόνο σπίτι. Όλη η γη και κάθε πόλη και σπίτι είναι για μένα και πατρίδα).


Ήρθε και στην Αθήνα, όπου άκουσε τη διδασκαλία του Διογένη κι επειδή άνοιγε τις πόρτες και έμπαινε σ’ όποιο σπίτι έβρισκε μπροστά του για να διδάξει, τον έλεγαν οι αθηναίοι «θυρεπανοίκτην». Δεν ξέρουμε ποια ήταν η γενικότερη δράση και επιρροή του, φαίνεται όμως, πως η διδασκαλία του τραβούσε κόσμο. Ο Ζήνων ο Κιτιεύς μάλιστα, που αργότερα έγινε ο ιδρυτής της στωικής φιλοσοφίας, χρημάτισε μαθητής του. Άλλοι μαθητές του Διογένη ήταν ο Μόνιμος από τη Συρακούσα και ο Ονησίκριτος από την Αίγινα. Μα οι οπαδοί και διδάσκαλοι αυτοί της κυνικής «φιλοσοφίας», δεν πρόσθεσαν τίποτα το νέο σε όσα δίδαξαν ο Διογένης και ο Κράτης.


@Παντελής Γιαννουλάκης /από το βιβλίο του «Η αλήθεια για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους»


@Γ. Κορδάτου: «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας», έκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα, 1972.


@Φωτογραφίες: GYPAS

Τα Αδών(ε)ια ή Αδώνια μυστήρια ήταν ετήσια γιορτή σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνη σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας. --Βικιπαίδεια--

Τα Αδών(ε)ια ή Αδώνια μυστήρια ήταν ετήσια γιορτή σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνη σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας. Ο θάνατος και η ανάσταση του Άδωνη είχε σχέση με τον ετήσιο κύκλο της βλάστησης και της καρποφορίας. Η διάρκειά τους ποίκιλλε: αλλού κρατούσαν δυο, τρεις ή και εφτά ημέρες, ενώ δεν εορτάζονταν παντού την ίδια εποχή του έτους.

Στα αθηναϊκά Αδώνια, οι γυναίκες θρηνούσαν μπροστά σε δύο νεκροκρέβατα που ήταν τοποθετημένα στις εισόδους των σπιτιών. Πάνω στα νεκροκρέβατα έβαζαν ξύλινα ομοιώματα του Άδωνη και της Αφροδίτης. Γύρω από τα ειδώλια τοποθετούσαν τους "κήπους του Άδωνη" (Ἀδώνιδος κῆποι), δηλαδή γλάστρες με φυτά που αναπτύσσονταν γρήγορα, τα οποία αργότερα τοποθετούσαν πάνω στις στέγες των σπιτιών για να μεγαλώσουν γρήγορα με τη βοήθεια του ήλιου^[3]. Η ανάπτυξη των φυτών αποτελούσε σημάδι της ανάστασης του θεού.

Κοντά στον επιτάφιο (νεκροκρέβατο) τοποθετούσαν κούκλες που παρίσταναν έρωτες και πουλιά και δίπλα στο ομοίωμα του Άδωνη άφηναν πλακούντες και γλυκίσματα. Η γιορτή τέλειωνε με θυσίες αγριόχοιρων.

Άδωνις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

     Για άλλες χρήσεις, δείτε: Άδωνις (αποσαφήνιση).--Βικιπαίδεια---

Άδωνις
Σύντροφος	Αφροδίτη και Περσεφόνη
Τέκνα	Γόλγος
Γονείς	Κινύρας και Μύρρα
Αδέλφια	Μύρρα
Πολυμέσα
wikidata (π)

Η Αφροδίτη και ο Άδωνις. Αττική ερυθρόμορφη λήκυθος σε σχήμα αρυβάλλου από τον καλλιτέχνη Αίσονα, περ. 410 π.Χ., Μουσείο του Λούβρου.

Ο θάνατος του Άδωνη (Μουσεία Βατικανού).

Ο Άδωνις μυθολογείται ότι ήταν ένας ωραίος νέος, αγαπημένος της Αφροδίτης. Η Αφροδίτη, «τιμωρώντας» τη Σμύρνα ή Mύρρα (μετέπειτα μητέρα του Αδώνιδος), την έκανε να νιώσει μεγάλο έρωτα για τον Kινύρα, τον οποίο και παραπλάνησε, προκειμένου να ικανοποιήσει τον έρωτά της. Καρπός αυτής της ενώσεως υπήρξε ο Άδωνις, ο οποίος ήταν πολύ όμορφος από τη νηπιακή του ακόμα ηλικία. Η θεά τον έκρυψε μέσα σε μία λάρνακα (κιβώτιο), που την έδωσε στην Περσεφόνη προς φύλαξη. Σε άλλη εκδοχή του μύθου μητέρα του ήταν η Μεθάρμη και αδέλφια του ο Οξύπορος, η Ορσεδίκη, η Λαογόρη και η Βραισία^[1].

Ωστόσο, άλλη εκδοχή του μύθου, μας λέει ότι ο Kινύρας ήταν πατέρας της Σμύρνας. Όταν ανακάλυψε ότι παραπλανήθηκε και έσμιξε με την κόρη του, γεμάτος οργή και αποτροπιασμό την κυνήγησε για να τη σκοτώσει. Η Σμύρνα κατάφερε να ξεφύγει και έτρεξε προς τα βουνά. Εκείνος την πρόλαβε, σήκωσε το σπαθί του και ήταν έτοιμος να της πάρει το κεφάλι, αλλά η Αφροδίτη, παρεμβαίνοντας, πρόλαβε και μεταμόρφωσε τη Σμύρνα στο ομώνυμο φυτό. Καθώς το σπαθί συνέχισε την πορεία του και έκοψε την ήδη μεταμορφωθείσα σε φυτό Σμύρνα, ξεπετάχτηκε από τον κορμό της ο Άδωνις. Τον πήρε τότε η θεά και τον παρέδωσε στην Περσεφόνη μέσα σε μία λάρνακα, όπως προαναφέρθηκε. Όταν η Περσεφόνη άνοιξε το κιβώτιο και αντίκρισε την ομορφιά του μωρού, αποφάσισε μυστικά να μην επιστρέψει ξανά τον Άδωνη. Έτσι, όταν εκείνος μεγάλωσε, αρνήθηκε να τον παραδώσει στην Αφροδίτη. Η τελευταία κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο, όπου έμενε η Περσεφόνη μαζί με τον Άδη, για να λυτρώσει τον αγαπημένο της από την κυριαρχία του θανάτου.

Η θεϊκή «διαμάχη» που προέκυψε μεταξύ της θεάς του Έρωτα και της θεάς του Θανάτου, ρυθμίστηκε από τον Δία ως εξής: Ο Άδωνις να μένει το ένα τρίτο του χρόνου στον Κάτω Κόσμο με την Περσεφόνη, το άλλο τρίτο του χρόνου να μένει στον Επάνω Κόσμο με την Αφροδίτη, και το εναπομείναν τρίτο, όπου διάλεγε εκείνος. Η Αφροδίτη χρησιμοποιώντας τη μαγική της ζώνη στην οποία δεν μπορούσε κανείς να αντισταθεί, κατάφερε να της αφιερώσει την επιλογή του.

Έτσι, ο Άδωνις περνούσε τα δύο τρίτα του χρόνου με την Αφροδίτη και το ένα τρίτο με την Περσεφόνη. Τελικά, μετά από χρόνια, ο ωραίος νέος σκοτώθηκε στη διάρκεια ενός κυνηγιού από έναν κάπρο. Η Αφροδίτη θρήνησε πικρά τον αγαπημένο της. Από το αίμα του Αδώνιδος πρόβαλαν για πρώτη φορά από το χώμα τα κόκκινα ρόδα - τριαντάφυλλα, ενώ από τα δάκρυα της θεάς φύτρωσαν οι ανεμώνες. Η Αφροδίτη παρακάλεσε την Περσεφόνη να αφήνει τον Άδωνη να ανεβαίνει στη γη. Η Περσεφόνη δέχθηκε, και ο Άδωνις ανεβαίνει στη γη και μένει έξι μήνες με την Αφροδίτη, ενώ τους υπόλοιπους έξι μήνες μένει με την Περσεφόνη.

25η ΜΑΡΤΙΟΥ-2017- ΣΥΝΤΑΓΜΑ-VIDEO DIONYSOS

- ΕΛΛΑΣ ΣΤΡΑΤ.ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Ο μυστικός νόμος της ανθρώπινης έλξης που σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει--THE SECRET REAL TRUTH

Ο μυστικός νόμος της ανθρώπινης έλξης που σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει


Posted: 20 Mar 2017 03:02 PM PDT








Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν γνωρίζει τι δύναμη κατέχει πραγματικά. Πάντα σκεφτόμαστε πως αν συμβεί κάτι απίθανο ή εκπληκτικό- με άλλα λόγια κάποιου είδους θαύματος- μπορεί να εξηγηθεί μόνο ως τυχαίο περιστατικό. Αυτό ακριβώς δείχνει πως είμαστε συλλογικά κολλημένοι μέσα σε ορισμένα πρότυπα σκέψης: ιδίως στην επίμονη πεποίθηση πως τα πάντα στη ζωή μας καθορίζονται από εξωτερικούς παράγοντες. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε.


Επιστημονικές αποδείξεις αυτού μας παρέχονται από τον Richard Davidson, έναν νευροεπιστήμονα παγκοσμίου φήμης από το πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν. Ο ίδιος διεξήγαγε ένα πείραμα με τη συμμετοχή 8 μοναχών βουδιστών των οποίων οι εγκέφαλοι εξετάστηκαν καθώς συγκέντρωναν τις σκέψεις τους σε συγκεκριμένα συναισθήματα όπως είναι η συμπόνια, η χαρά ή η ευτυχία. Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν όλες τις προσδοκίες των επιστημόνων.


Η εγκεφαλική δραστηριότητα στον αριστερό μετωπιαίο λοβό από αυτούς που μελετήθηκαν (που είναι υπεύθυνος για την παραγωγή θετικών συναισθημάτων) ξεπέρασε τη δραστηριότητα στον δεξί μετωπιαίο λοβό (που είναι υπεύθυνος για την παραγωγή αρνητικών συναισθημάτων). Κάτι που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ κατά τη μελέτη της συνηθισμένης διανοητικής δραστηριότητας.


Με βάση τα αποτελέσματα αυτή της έρευνας, επετεύχθη ένα σημαντικό συμπέρασμα: Φαίνεται πως η δομή του εγκεφάλου, σαν το σχήμα ενός σώματος, μπορεί να αλλάξει με τη δύναμη της θέλησης.


Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πως σε αυτό βασίζεται ο νόμος της έλξης. Για να το κάνουμε να δουλέψει υπέρ μας, θα πρέπει να καταλάβουμε καλύτερα πως αλληλεπιδρούν το σώμα και ο εγκέφαλός μας μεταξύ τους. Για να το πετύχουμε πρέπει να κάνουμε τα ακόλουθα σύμφωνα με τον Dr. Davidson


1 Κάντε μια πραγματική σύνδεση


Κάνουμε νέες συνδέσεις στον εγκέφαλό μας από τη γνώση που αποκτούμε μέσω της ενημέρωσης, της φιλοσοφίας και της μελέτης. Κάθε φορά που συμμετέχουμε στην εκπαίδευση, αναπτύσσουμε νέες νευρολογικές συνδέσεις. Η μνήμη διατηρεί τη σύνδεση και μέσω της επανάληψης οι νευρώνες κρατούν την επιστήμη της αφύπνισης της σχέσης.


Ο νόμος της έλξης λειτουργεί στη συνέχεια με τον ίδιο τρόπο. Αν καθημερινά για δύο εβδομάδες περνάμε 2 ώρες διαλογισμού εστιάζοντας σε μια σκέψη στο μυαλό όπως η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας ή σκεπτόμενοι το πόσο πιο ευτυχισμένοι μπορούμε να γίνουμε, θα προπονήσουμε το μυαλό μας και θα το συνδέσουμε με τη μνήμη μας.


Κάνοντας επαναλήψεις για την απόλυτη εκδοχή του εαυτού μας, ο εγκέφαλος θα αποτυπώσει αυτές τις σκέψεις και θα τις συγκρατήσει ο μετωπιαίος λοβός, συνδέοντάς τες με τη μνήμη και προβάλλοντάς το ως το πρόσωπο που πρόκειται να γίνουμε στο μέλλον.


2 Επανασυνδέστε το μυαλό σας


Είναι αποδεδειγμένο ότι κάθε φορά που έχουμε μια σκέψη είτε θετική είτε αρνητική, δημιουργείται μια χημική ουσία και παρουσιάζεται μια χημική αντίδραση μέσα στο σώμα μας. Αυτό συμβαίνει επειδή τα συναισθήματα και τα αισθήματα είναι το τελικό προϊόν κάθε εμπειρίας, πραγματικής ή φανταστικής. Όταν δεν βιώνουμε νέες σκέψεις, εξακολουθούμε να νιώθουμε με τον ίδιο τρόπο.


Όσο περισσότερο κρατούμε μια σκέψη τόσο περισσότερο διατηρούμε την πιθανότητα μελλοντικής εκδήλωσής της είτε είναι αρνητική είτε θετική. Αν εντρυφούμε σε αρνητικές σκέψεις μπορούμε να τις σταματήσουμε εισάγοντας νέες και θετικές σκέψεις που θα αλλάξουν τη χημεία του σώματός μας. Ωστόσο, όπως και με τους εθισμούς, στο σώμα δεν αρέσει η αντιστάθμιση και η έλλειψη της χημικής ουσίας και στέλνει σήμα στον εγκέφαλο. Αυτός είναι ο λόγος που μας είναι δύσκολο να σταματήσουμε τα αρνητικά μοτίβα σκέψης και συνεχίζουμε να ζούμε με βάση τους προηγούμενους εθισμούς μας.


Για αυτό εξαρτάται από τη δική μας σκέψη αν μπορούμε να αλλάξουμε τη χημεία του σώματός μας, που μας επιτρέπει να σπάσουμε τις συναισθηματικές εξαρτήσεις και να απελευθερωθούμε από την επανάληψη των ίδιων αρνητικών μοτίβων.


3 Βεβαιωθείτε πως τα συναισθήματά σας ελέγχονται από τις σκέψεις σας.


Υπάρχουμε σε μια κοινωνία όπου το μυαλό μας είναι υπηρέτης του σώματός μας, προκαλώντας μας να ζούμε το γενετικό μας πεπρωμένο όπου δεν θα συμβεί ποτέ τίποτα νέο.


Για να φανερώσουμε τη δική μας πραγματικότητα, θα πρέπει να αφαιρέσουμε τον αυτόματο προγραμματισμό και να τα επανασυνδέσουμε ώστε το σώμα μας να είναι υπηρέτης του μυαλού μας και όχι το αντίθετο.


Για παράδειγμα, όταν νιώθουμε ανασφαλείς αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τον τρόπο που αισθανόμαστε. Τότε ξεκινούμε να αισθανόμαστε με τον τρόπο που σκεφτόμαστε και το συναίσθημα γίνεται το μέσο της σκέψης. Όταν συμβαίνει αυτό, το μυαλό βυθίζεται στο σώμα και αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ως το σώμα και όχι ως το μυαλό: γίνεται η κατάσταση της ύπαρξής μας.


Σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα άλλο εκτός από τον τρόπο που αισθανόμαστε και αν νιώθουμε άσχημα τότε θα σκεφτούμε άσχημα. Όταν μπορέσουμε να σπάσουμε αυτό τον κύκλο σκέψης και αισθήματος, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε σαν το μυαλό, να γίνει μια συνειδητή ευημερία και να ανυψώσουμε τον εαυτό μας στο να γίνουμε δημιουργοί της δικής μας ζωής.


Όταν αλλάξουν οι σκέψεις μας, μπορούμε να αλλάξουμε πραγματικά τη ζωή μας.




Πηγή

Η καταγωγή της Πελασγικής Ελληνικής Φυλής, κατά τον Αριστοτέλη--Γράφει ο Αρχαιογνώμων--Η ΛΙΣΤΑ ΜΟΥ

Η καταγωγή της Πελασγικής Ελληνικής Φυλής, κατά τον Αριστοτέλη

Γράφει ο Αρχαιογνώμων

«Δεν προήρχοντο από το σπέρμα, αλλά αντιθέτως το σπέρμα προήλθε από αυτούς» .
(Αριστοτέλης: Μετά τα Φυσικά, 7,30)

«Είναι φυτά τ’ ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά«.
(Πλάτωνας Τίμαιος 23 d – e).




Για την δημιουργία και τη λειτουργία του κόσμου, ο Αριστοτέλης θεμελιώνει την δική του επιστημονική άποψη και υποστηρίζει το αιώνιον «γίγνεσθαι».

Δεν έχουμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε την ύλη χωρίς μορφή, ούτε τη μορφή χωρίς ύλη. Η σχέση ύλης – μορφής είναι άμεση. Η ύλη είναι τόσο αγέννητη όσο και η μορφή. Και τα δύο είναι αιώνια.

Ότι γεννιέται ήδη υπάρχει μέσα στο «γίγνεσθαι» και αποτελεί την λειτουργία από μία ύλη και μία μορφή να προκύπτει μία νέα ύλη και μία νέα μορφή. Το «γίγνεσθαι» δηλαδή η συμπαντική μηχανή, είναι η μετάβαση από μία δυνατότητα σε μία πραγματικότητα, μέσω της κίνησης.Όμως όλα αυτά είναι αιώνια.

Η «κινητική αρχή» δεν άρχισε ποτέ, είναι νόμος που υπάρχει από πάντα και έχει σαν ουσία της την καθαρή ενέργεια. Αυτή η «αρχή» είναι εντελώς άϋλη, απόλυτα καθαρή, ολοτελής και πλήρης στον έλεγχο της λειτουργίας του παντός. Αυτή είναι το απόλυτο Πνεύμα που ορίζει την ιδιότητα του Θεού.

Όμως, τι είναι αυτή η αιώνια ενέργεια της «κινητικής αρχής»; Είναι η καθαρή νόησις του εαυτού της. Ο Συμπαντικός «Νους» καταλαβαίνει τον εαυτό του, όταν η Θεότητα «στοχάζεται τον εαυτό της». Είναι «Νόησις Νοήσεως».

Ο Θεός μόνον, το θείον μπορεί να σκέφτεται, μόνον δηλαδή τον Εαυτό του. Ο κόσμος μόνον από το θείον προέρχεται και στο θείον ανήκει. Η ζωή κάθε μορφής ύλης είναι ενέργεια του πνεύματος και ο άνθρωπος είναι το μοναδικό έμψυχο ζώον της φύσεως που μετέχει, στο πνεύμα της δημιουργίας, είναι δηλαδή «μέτοχος Θεού».

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Πιο διαφωτιστικό για την εξωγήινη προέλευση του Έλληνα, αναφέρεται στην ουσία Ιχώρ. Για την ουσία Ιχώρ ( ή Ιγώρ), έχουμε αρκετές αναφορές από τους Έλληνες σοφούς- επιστήμονες, όπως τον Όμηρο και τον Πλάτωνα. Είναι η ουσία που κυκλοφορούσε στο αίμα των Ελλήνων Θεών και τους ξεχώριζε από τους κοινούς θνητούς ώστε να γράψει ο Όμηρος:

«ρέε δ’άμβροτον αίμα θεοίο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν«
(Ιλιάς Ε 340 και Οδύσσεια 405).

Κατά τον Πλάτωνα: «Ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός, της μαύρης και οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητος με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα»! (Πλάτων :Τίμαος,39,3)

Η άποψη πως το Ελληνικό γένος προέρχεται από άλλον πλανήτη δεν είναι καινούρια, αλλά έχει τις ρίζες της στους ένδοξους προγόνους μας, όπου κατά πολλούς ερευνητές είχαν αρκετά πιο προηγμένη τεχνολογία από αυτήν που κάποιοι θέλουν να πιστεύουμε.

Αναφορές για το γένος των Ελλήνων γίνονται από τον Αριστοτέλη, Πλάτων, Όμηρο αλλά και πολλούς ακόμη μέσα από τα κωδικοποιημένα για πολλούς κείμενά τους. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως με τον όρο Έλληνα δεν εννοούμε τον άνθρωπο όπου είναι γεννημένος στην Ελλάδα, καθώς ο Έλληνας είναι είδος.

Από την απώτερη αρχαιότητα, ο άνθρωπος κοίταζε τον ουράνιο θόλο και προσπαθούσε να μετρήσει τα αστέρια. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο αριθμός των αστεριών είναι μεγάλος, αλλά όχι άπειρος, κι ένας παρατηρητής με οξύ μάτι μπορεί να μετρήσει το πολύ 25.000 άστρα, όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι καλές.

Η απεραντοσύνη όμως του ουρανού, ακόμη και κάτω από το φως της σύγχρονης γνώσης, είναι δεδομένη και πάντα προκαλούσε κι εξακολουθεί να προκαλεί δέος στον άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, η γνώση των άστρων και των αστερισμών και η επίκληση τους με συγκεκριμένα ονόματα, δημιουργεί στον άνθρωπο ένα αίσθημα ασφάλειας και ικανοποίησης.

Πολλά από τα ονόματα των αστεριών που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα είναι ελληνικά. Και οι Έλληνες ήταν ίσως οι πρώτοι που έδωσαν ονόματα σε συστάδες αστεριών και δημιούργησαν καταλόγους αστέρων. Για αυτόν το λόγο μπορούμε να δηλώσουμε με βεβαιότητα πως η ιστορία της αστρονομίας άρχισε στην αρχαία Ελλάδα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι κατά τη μυθολογία, ο Έλληνας θεός Ερμής ήταν ο πρώτος που παρατήρησε την τάξη στα πράγματα του ουρανού και υπολόγισε τη διάταξη των άστρων και τα διαστήματα των εποχών. Η πρώτη σαφής αναφορά για την έστω και στοιχειώδη γνώση των ονομάτων κάποιων άστρων και αστερισμών, προέρχεται από τον Όμηρο και συγκεκριμένα από τα επικά έργα του Ιλιάδα και Οδύσσεια, που γράφτηκαν τον 8ο π.Χ. αιώνα.

Στην Ιλιάδα, περιγράφοντας την ασπίδα του Αχιλλέα, ο Όμηρος κατονομάζει τις Πλειάδες, τις Υάδες, τον Ωρίωνα και τη Μεγάλη Άρκτο. Επίσης, παρομοιάζει την απαστράπτουσα περικεφαλαία και την ασπίδα του Διομήδη με το «φθινοπωρινό αστέρα», δηλαδή το Σείριο. Ο Σείριος, ως «κύων του Ωρίωνος» λόγω της θέσης του κοντά στον αστερισμό αυτό, χρησιμοποιείται και σε παρομοιώσεις που αφορούν τον Αχιλλέα και τον Έκτορα.

Στην Οδύσσεια, υπάρχουν αναφορές σε όλους τους παραπάνω αστέρες και αστερισμούς, π.χ. τον Βοώτη. Επίσης, σε αυτό το έπος συναντάμε και μια σαφέστατη αναφορά στις τροπές του Ήλιου «τροπαί η ελιοιο».

Από τις αναφορές λοιπόν του Ομήρου μπορούμε να συμπεράνουμε πως ήδη τον 8ο π.Χ. αιώνα, κάποιοι αστερισμοί, αλλά και κάποια ουράνια φαινόμενα ήταν γνωστά στους Έλληνες. Διάφοροι αστέρες είχαν κατονομαστεί και μάλιστα θεώρούνταν τόσο οικείοι, ώστε να χρησιμοποιηθούν σε παρομοιώσεις που αφορούσαν θεούς και ανθρώπους.

Ίσως οι πλανήτες να μην είχαν ακόμη διαφοροποιηθεί, μια και δεν υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο, ωστόσο θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν υπάρχουν και ενδείξεις που να υποδηλώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλές ενδείξεις ικανές να μας πείσουν όιι η συσχέτιση της κατάστασης του ουρανού και το πέρασμα του χρόνου στη γη ήταν ευρέως γνωστά, βάσει παρατηρήσεων.

Την ίδια εποχή με τον Όμηρο ή λίγο αργότερα, ο Ησίοδος, στο βιβλίο του «Έργα και Ημέραι», αναφέρει πολλούς επίσης αστερισμούς, που ο γεωργός πρέπει να συμβουλευτεί για τις καθημερινές ασχολίες του. Για παράδειγμα, συνιστά να αρχίζει ο θερισμός όταν ανατέλλουν οι Πλειάδες και η σπορά όταν πλησιάζουν σιη δύση τούς.

Ο Ησίοδος κάνει αναφορά σε όλους τους αστέρες και αστερισμούς που είχε κατονομάσει και ο Όμηρος, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στο Σείριο και στον Αρκτούρο. Στο «Έργα και Ημέραι», υπάρχουν επίσης τρεις αναφορές στα ηλιοστάσια. Μια φήμη μάλιστα λέει, ότι ο Ησίοδος έγραψε κι ένα έργο αποκλειστικά για τους αστερισμούς, που όμως χάθηκε όπως και πολλά άλλα από τα έργα του.

Ο Σείριος

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι Σείριος είναι το αστέρι που αναφέρεται σε όλες τις θρησκείες του κόσμου με τα ονόματα Σείριος, Σούρια, Σουρ, Σήειρ, Οσιρις κ.α. Από το Περού και το Μεξικό μέχρι την Αυστραλία και Ιαπωνία και από την Ισλανδία μέχρι την Ν. Αφρική, μια παράδοση ζει χιλιάδες χρόνια, παρά τις προσπάθειες εξαλείψεως της, για να θυμίζει στον άνθρωπο την σχέση του με το μακρινό αστέρι και πως οι θεοί – βασιλιάδες εποικιστές, έφεραν το σπέρμα της ζωής στον απόμακρο τούτο πλανήτη του γαλαξία μας.

θα γίνει προσπάθεια συσχετισμού της ζωής της γης με το μυστηριώδες αστέρι, όσο πιο πειστικά, με βάση τα στοιχεία από τις παραδόσεις των λαών της γης. Αυτοί οι λαοί παρά την τεράστια απόσταση του άστρου από την γη, ήτοι κατά τους αστρονόμους 8,8 έτη φωτός ή 83.255.040.000.000 χιλιόμετρα, γνωρίζουν παραδόξως πάρα πολλά γι’ αυτό το άστρο, που αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας των αρχαίων λαών.

Αφετηρία εκκινήσεως, των θεών που εποίκησαν την γη υπήρξε ο Σείριος χωρίς να αποκλείουμε και την συμμετοχή πιο μακρινών άστρων. Αφετηρία των θεών Θεωρείται ο Σείριος και όχι κάποιο άλλο άστρο.

Αυτό δικαιολογείται αφού σε παγκόσμια κλίμακα ο Σείριος αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας, λατρεία που χρονολογείται ταυτόχρονα με την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στην γη.

Παρά την τεράστια για τα ανθρώπινα δεδομένα απόσταση, ο Σείριος είναι ένα πολύ κοντινό άστρο για τα συμπαντικά δεδομένα και τους θεούς. Παρακάτω αναφέρονται τα ουράνια σώματα που αποτελούν το αστρικό σύστημα του Σείριου και πληροφορίες που τα αφορούν, σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα.

Σείριος Α΄

Είναι ένα άστρο τεραστίων διαστάσεων, ήλιος- γίγαντας σε σχέση με τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος.Είναι ένα πολύ λαμπερό αστέρι. Έχει ακτίνα 1,5 φορά μεγαλύτερη από τον ήλιο, η μάζα του είναι 2,5 φορές μεγαλύτερη από την μάζα ίου ήλιου και 35,5 φορές φωτεινότερος από αυτόν. Έχει θερμοκρασία επιφανείας 11.200C τόση όση είναι σε χιλιόμετρα η απόσταση μεταξύ Πυραμίδων Χέοπος και Γιουκατάν Μεξικού, αλλά τόση είναι σε μέτρα ανά δευτερόλεπτο και η ταχύτητα διαφυγής των σωμάτων από την έλξη της γης.

Σείριος Β’

Είναι βαρύ αστέρι, άσπρος νάνος, έχει χρώμα άσπρο και είναι αόρατος με γυμνό οφθαλμό. Ανακαλύφθηκε ΜΟΛΙΣ το 1862 με ισχυρό τηλεσκόπιο και τονίζω το έτος γιατί θα χρειαστεί πιο κάτω. Επί 50 χρόνια καλύπτεται από τον Σείριο «Α» και η ορατή περίοδος του είναι άλλα πενήντα (50) χρόνια. Είναι 65.000 φορές πυκνότερος από τον δικό μας ήλιο και έχει το 95% της μάζας αυτού ενώ είναι 10.000 φορές πιο σκοτεινός από τον Σείριο «Α»

Σείριος Γ’



«Το άγνωστο άστρο». Ο αστρονόμος Φόξ ισχυρίζεται ότι είδε τον Σείριο Γ΄ το 1920. Είναι τέσσερις φορές ελαφρύτερος από τον Σείριο Α΄ και κινείται όπως ο Σείριος Β΄. Έχει έναν δορυφόρο «Ε» που είναι ο πλανήτης του συστήματος που κατοικείται και από αυτόν ξεκίνησε ο εποικισμός της γης.

Ο πλανήτης αυτός επηρεάζεται καθ’ ολοκληρία από τον Συνοδό. Τα πενήντα χρόνια της περιόδου του Συνοδού είναι διάχυτα στην Ελληνική παράδοση.

H ύπαρξη του Σείριου ήταν γνωστή σε αρχαίους πολιτισμούς, ΠΡΙΝ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, όπως μαρτυρούν αρχαία κείμενα και αρχαίες παραστάσεις. Το «περίεργο» της όλης υπόθεσης, έγκειται στο οτι ο Σείριος Β΄ και ο Σείριος Γ΄ δεν φαίνονται με «γυμνό μάτι», γεγονός που προϋποθέτει την ύπαρξη φακού, τηλεσκοπίου ή κάποιου άλλου τεχνολογικού επιτεύγματος, για να διαπιστωθεί η ύπαρξή τους, ή κάποια επαφή των αρχαίων προγόνων μας με εξωγήϊνους και, γιατί όχι(;), την πιθανή καταγωγή τους από αυτούς…

Το Ελληνικό γράμμα «E» υπήρχε στην μετόπη του ιερού του Απόλλωνα, θεού φωτός, στους Δελφούς και συνέδεε την θεϊκή επιλογή του χώρου με την φυλή που τον λάτρευε, την θεϊκή φυλή των Ελλήνων οι ρίζες της οποίας υπάρχουν στον ουρανό στο άστρο E του Σείριου.

Αν πάρουμε την τροχιά του αστερισμού Σείριου Β΄ και την συνδέσουμε με τις τρεις οριακές θέσεις του με τον Σείριο Α΄, το γίγαντα άστρο του συστήματος, τότε έχουμε την εικόνα του Ελληνικού γράμματος «Ε».

Οι τρεις θέσεις που επιλέχτηκαν είναι οριακές θέσεις, ανατολή – δύση – ζενίθ του Σείριου Β΄, επειδή αποτελούν καθοριστικά σημεία της ορατής τροχιάς του γύρω από τον Α’ που διαρκεί 50 χρόνια.

Ο τελευταίος θεϊκός εποικισμός της γης έγινε από τον Δία το 25.000 πΧ και είχε αφετηρία το άστρο E του Σείριου που οι Ντόκον ονομάζουν «Αστρο της Δημιουργίας», (τυχαίο; αδύνατον).

Εάν δεν τους είχε δοθεί, δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα στις χίλιες να το γνώριζαν. Η αστρική αποστολή του Δία και η αστροπολιτεία του, έπρεπε να δείχνουν το άστρο εκκίνησης τους και έπρεπε να είναι η κυρίαρχη εικόνα για λόγους ασφαλείας και αναγνώρισης.

Στην ενότητα μας "Αρχαίοι Έλληνες " μπορείτε να διαβάζετε και να μάθετε για τους λαμπρούς προγόνους μας!!!

ΕΝΑ ΓΑΛΑΖΙΟ ΜΙΚΡΟ ΛΟΥΛΟΥΔΟ

Ο «χρυσός» μύθος του Μίδα, οι Μακεδονο-Θράκες Φρύγες, ο Γόρδιος, το Γόρ...

Ο «χρυσός» μύθος του Μίδα,

οι Μακεδονο-Θράκες Φρύγες,

ο Γόρδιος, το Γόρδιον

και ο γόρδιος δεσμός

Ομιλία του Γ. Λεκάκη που δόθηκε στην Εταιρεία Μελέτης

Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ),

στο 

Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στις 2.2.2017.

Προλογίζει ο καθηγητής κ. Σταύρος Παπαμαρινόπουλος.

Tο 95 % των ασθενειών, αφανίζονται με την πυθαγόρεια διατροφή --Η ΛΙΣΤΑ ΜΟΥ.--

Tο 95 % των ασθενειών, αφανίζονται με την πυθαγόρεια διατροφή

Ολίγα Περί Πυθαγόρειας Διατροφής

Ιπποκράτης: «Εκείνο που διατηρεί την υγεία είναι ισομερής κατανομή και ακριβής μείξη μέσα στο σώμα των δυνάμεων (= ισονομία) του ξηρού, του υγρού, του κρύου, του γλυκού, του πικρού, του ξινού και του αλμυρού. Την Αρρώστια την προκαλεί η επικράτηση του ενός (=μοναρχία). Η θεραπεία επιτυγχάνεται με την αποκατάσταση της διαταραχθείσας ισορροπίας, με τη μέθοδο της αντίθετης από την πλεονάζουσα δύναμη».

Tις αντιλήψεις αυτές τις βρίσκουμε ακέραιες στον Ιπποκράτη. Η ακριβής μείξη, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται στη βάση των δογμάτων των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη. Κι εδώ, όπως θα δούμε, μας εντυπωσιάζει ο νόμος της αναλογικότητας!


Τα Κόκκινα Φασόλια: πραγματικά μπορούν να θεραπεύσουν και να βοηθήσουν στη διατήρηση της καλής νεφρικής λειτουργίας - και μοιάζουν ακριβώς όπως τα ανθρώπινα νεφρά.


Το Καρύδι: μοιάζει με έναν μικρό εγκέφαλο, ένα αριστερό και ένα δεξί ημισφαίριο, τον άνω και κάτω εγκέφαλο και την παρεγκεφαλίδα. Τα καρύδια βοηθούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και την εγκεφαλική λειτουργία.


Το Καρότο: Η διατομή του καρότου μοιάζει με το ανθρώπινο μάτι. Τα καρότα ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό τη ροή του αίματος στα μάτια και ενισχύουν γενικά την λειτουργία των ματιών.


Το Σέλινο: μοιάζει με τα οστά. Το σέλινο στοχεύει ειδικά στην ενδυνάμωση και την αντοχή των οστών. Τα τρόφιμα με νάτριο, όπως το σέλινο τροφοδοτεί με τα απαραίτητα, τις σκελετικές ανάγκες του σώματος.


Το Αβοκάντο: στοχεύει στην υγεία και στη καλή λειτουργία της μήτρας και του τραχήλου της μήτρας της γυναίκας. Τα Αβοκάντο βοηθούν τις γυναικείες ορμόνες να έλθουν σε ισορροπία, να ρίξει ανεπιθύμητο βάρος μετά τη γέννηση, και την αποτροπή του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.


Τα σύκα: υποκαθιστούν τους όρχεις και είναι γεμάτα από σπόρους και κρέμονται ανά ζεύγη, όταν μεγαλώνουν. Τα σύκα αυξάνουν την κινητικότητα των αρσενικών(+) σπερματοζωαρίων, καθώς αυξάνουν και τον αριθμό των σπερματοζωαρίων, για βοηθήσουν, να ξεπεραστεί η ανδρική στειρότητα.


Το μανιτάρι: Τα μανιτάρια μπορούν να βοηθήσουν τη βελτίωση της ακοής, όπως ακόμη, τα μανιτάρια είναι ένα από τα λίγα τρόφιμα που περιέχουν βιταμίνη D. Η συγκεκριμένη βιταμίνη είναι σημαντική για υγιή οστά, η οποία ισχυροποιεί ακόμα και τα μικροσκοπικά οστάρια που βρίσκονται μέσα στο αυτί τα οποία μεταδίδουν τον ήχο προς τον εγκέφαλο.


Τα σταφύλια: Μια διατροφή υψηλή σε φρέσκα φρούτα, όπως τα σταφύλια, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα και το εμφύσημα. Οι σπόροι σταφυλιών περιέχουν επίσης μια χημική ουσία που ονομάζεται proanthocyanidin, η οποία φαίνεται να μειώνει τη δριμύτητα του αλλεργικού άσθματος.

Ginger (η πιπερόριζα): Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά της είναι η υποβοήθηση της πέψης, ενώ είναι επίσης μια δημοφιλής θεραπεία για κινητικά προβλήματα-ασθένειες.

Οι Γλυκοπατάτες: Οι γλυκοπατάτες μοιάζουν με το πάγκρεας και πράγματι επιφέρουν ισορροπία το γλυκαιμικό δείκτη των διαβητικών.


Τα κρεμμύδια: Βοηθούν τα κύτταρα να απαλλαγούν από τις τοξίνες. Επίσης, όταν τα κόβουμε, παράγουν δάκρυα, καθαρίζοντας επιθηλιακά κύτταρα του ματιού.


Το σκόρδο: Βοηθάει στην απομάκρυνση άχρηστων υλικών και τις επικίνδυνες ελεύθερες ρίζες από το σώμα.


ΤΟ ΛΕΜΟΝΙ: ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΠΡΟΙΟΝ ΣΤΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΚΥΤΤΑΡΑ. ΕΙΝΑΙ 10000 ΦΟΡΕΣ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΣΑΝ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΟΥ ΕΥΡΕΟΣ ΦΑΣΜΑΤΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΛΥΝΣΕΩΝ ΤΩΝ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΓΚΩΝ, ΙΚΑΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΥΛΗΚΙΩΝ, ΡΥΘΜΙΣΤΗ ΤΗ ΥΨΗΛΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΕΥΡΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ. Ο χυμός του λεμονιού περιέχει βιταμίνη C, σάκχαρα, υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και μεταλλικά άλατα (κάλιο, φώσφορο, ασβέστιο, μαγνήσιο, νάτριο και πυρίτιο) ενώ η φλούδα του αναζωογονητικό αιθέριο έλαιο. Επίσης, το λεμόνι είναι πλούσιο σε φλαβόνες, αντιοξειδωτικές ουσίες πολύτιμες στη θεραπευτική. Το λεμόνι είναι εξαιρετικό αντιβακτηριακό, απολυμαντικό, στυπτικό και αντισηπτικό, θεωρείται πως βοηθάει στον έλεγχο του ουρικού οξέος, εμποδίζει τη θρόμβωση των αρτηριών και των φλεβών και τη συσσώρευση αλάτων. Το λεμόνι, επειδή ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα (αυξάνοντας τα λευκά αιμοσφαίρια) θεωρείται και άριστο αιμοστατικό.


Τα αμύγδαλα: Αμυγδαλέλαιο λαμβάνεται από τους καρπούς του αμύγδαλου. Πλούσιο σε βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6 . Β17 και ιχνοστοιχεία. Η βιταμίνη Β17 δεν είναι βιταμίνη. Είναι η παλιά ονομασία της αμυγδαλίνης. Τρώτε άφοβα κάθε μέρα από λίγα κουκούτσια βερίκοκου και αμύγδαλα.