Του Γιώργου Λεκάκη--ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Κάποιοι βανδάλισαν το ιερό ΕΠΤΑΘΡΟΝ στου Φιλοπάππου! Δεν ήξεραν, φυσικά, τι σχέση έχει με τα… κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και την θανατική ποινή!

ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Κάποιοι βανδάλισαν το ιερό ΕΠΤΑΘΡΟΝ στου Φιλοπάππου! Δεν ήξεραν, φυσικά, τι σχέση έχει με τα… κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και την θανατική ποινή!

Κάποιοι βανδάλισαν το ιερό ΕΠΤΑΘΡΟΝ στου Φιλοπάππου!
Δεν ήξεραν, φυσικά,τι σχέση έχει με τα… κάλαντα
της Πρωτοχρονιάς και την θανατική ποινή!
Του Γιώργου Λεκάκη





Το ιερό μνημείο του αρχαίου ελληνικού νομικού πολιτισμού...
μουντζουρωμένο...

Ακριβώς επάνω από την ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ στο απέραντο ησυχαστήριο του Φιλοπάππου, ευρίσκεται το ΕΠΤΑΘΡΟΝΟΝ.

Όνομα και πράγμα: Επτά θρόνοι σκαλιστοί, επί βράχου! Ένα εντυπωσιακό μνημείο στους δυτικούς λόφους της Ακροπόλεως…

Σήμερα το συναντούν όλοι, στον δρόμο που βγάζει στο «Θέατρο Δώρας Στράτου»! Και πάντα προκαλεί το ενδιαφέρον σε όλους τους περαστικούς και τραβά τα βλέμματά τους, ασυναίσθητα! Φαντάσου να εγνώριζαν και την ιστορία του…




Το Επτάθρονον είχε ρόλο δικαστηρίου ή βουλευτηρίου.
Κατά μίαν άποψη, συνδέεται με τον θάνατο κάποιου μητραγύρτη.
Οι μητραγύρται (< μήτηρ + αγύρτης), ήταν μάντεις και ιερείς της Μητρός των Θεών, της θεάς Ρέας. Εξασκούσαν το ιερατικό επάγγελμα, περιφερόμενοι ανά την χώρα, επαιτούντες εν ονόματι της θεάς. Οι μητραγύρτες επρέσβευαν την μητριαρχική εποχή του κόσμου! Απήγγειλαν θρησκευτικούς αφορισμούς, στους πιστούς, προς «άφεσιν αμαρτιών» των. Δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά ενδύματα και τρόφιμα, για τις υπηρεσίες τους, τα οποία εφόρτωναν ταπεινά επί όνου. Αλλά την Ρέα είχε αντικαταστήσει πια η Ήρα, στην ουσία η ιδία θεά, με άλλο αναγραμματισμένο όνομα! Οι ιερείς της Ήρας και της νέας ιεράς τάξεως, σε Αθήνα και Ρώμη, έπεισαν τον κόσμο πως οι μητραγύρτες ήταν… αγύρτες… Γι’ αυτό προκαλούσαν τον χλευασμό και την περιφρόνηση των ανθρώπων, για την αθλία τους εμφάνιση και το αναξιοπρεπές πλέον του επαγγέλματός τους…


Το ιερό για την ζωή, Επτάθρονον.
Κάποτε, λοιπόν, οι Αθηναίοι τιμώρησαν έναν μητραγύρτη, επειδή δίδασκε τα μυστήρια της αρχαίας προ-δωδεκαθέου πρωτοθεάς, ρίχνοντας τον, στοΒάραθρο! Αυτός δεν εισήγαγε «κενά δαιμόνια», όπως ο Σωκράτης, αλλά διατηρούσε τους «παλαιούς δαίμονες»… Έτσι συμβαίνει πάντα με την επικράτηση μιας νέας θρησκείας-κοσμοαντιλήψεως: Χλευάζει το παλαιό και το λοιδωρεί, το κατηγορεί για να επιβληθεί. Συνήθως, δε, γίνεται και δολοφονική…
Αυτό θυμιούνται και τα κάλαντα:…

πάει ο παλιός ο Κρόνος/χρόνος…ας γιορτάσουμε παιδιά……

γέρε Κρόνε/χρόνε φύγε τώρα,
πάει η δική σου η σειρά,
Ήρθε ο νέος με τα δώρα,
με τραγούδια και χαρά…
Ή αλλιώς «σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν»…


Το Επτάθρονον.
Όμως, τότε, μετά από αυτό το φονικό, έπεσε μέγας λοιμός στην πόλη των Αθηνών! Οι Αθηναίοι έντρομοι έστειλαν πρεσβεία στο Μαντείο των Δελφών. Και με εντολή του μαντείου, για να εξιλεωθούν, έφτιαξαν το «Επτάθρονον Βουλευτήριο» και κατάχωσαν έκτοτε το Βάραθρο. Επτά βουλευτές / δικαστές (επτά < σεπτά > σεπτοί) θα είχαν μικρότερη πιθανότητα να κάμουν λάθος σε κάποια δίκη! Έτσι κανείς πλέον δεν ερρίπτετο στο Βάραθρο (το οποίο είχε καταργηθεί κιόλας)! Επί της ουσίας, καταργήθηκε / σταμάτησε η θανατική ποινή, εν Αθήναις, και μάλιστα η εκτέλεσή της με αυτόν τον άγριο τρόπο!

Από τον Λόφο των Μουσών ή τον Λόφο του Μουσαίου,
η θέα προς την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα είναι μαγευτική...
Ακόμη κι αν κάποιοι έριξαν την μαυρίλα τους στα αρχαία μέλη...Τόσο πολύ στιγμάτισε την πόλη των Αθηνών, αυτή η θανατική καταδίκη / δολοφονία του μητραγύρτη ιερέα / παππά, που, ίσως, και η ονομασία Φιλοπάππου να ετυμολογείται εξ αυτού, κατ΄ ευφημισμόν!!!

Επισήμως, όμως η περιοχή, η οποία επήρε όνομα από τον ευεργέτη Γάιο Ιούλιο Αντίοχο, τον επονομαζόμενο Επιφανή και Φιλόπαππο[1], ύπατο και άρχοντα Αθηνών (90-100 μ.X.), ο οποίος εκόσμησε τον Μουσείο λόφο (του ποιητού Μουσαίου[2]) με λαμπρό και δεσπόζον μνημείο - έκτοτε Μνημείον Φιλοπάππου - έχει πολλαπλή σχέση με τους θρόνους και τα έδρανα. Εκαλείτο και Σέγκιο (< σέντζιο = βασιλικόν κάθισμα), επειδή το έβλεπαν όντως ως τέτοιο! Κατά τις παλαιές αθηναϊκές παραδόσεις, των αθηναιογράφων, αυτός ήταν ο λόφος όπου εμονομάχησε ο Διγενής, μετά του προξενητού, που απέτυχε να του ολοκληρώσει το προξενιό με νύμφη την Φιλοπαππού[3].

Το μνημείον του ευεργέτη των Αθηνών, Φιλοπάππου.
Για όλα τούτα, ο χώρος εξακολουθεί ενεργός, ενεργειακός και ισχυρός, και αλοίμονό του όποιος δεν τον σέβεται και τον παραβιάζει…
Πάντως ακόμη και σήμερα, καθήμενος κάποιος σε κάποιον από τους 7 θρόνους του Επτάθρονου, νοιώθει σαν βασιλιάς, δικαστής, κριτής, θεός! Που έχει εξουσία ζωής – και όχι θανάτου πια – επί των ανθρώπων. Η θέα της πόλεως και της ζωής, της φύσεως και της δικαιοσύνης, απέναντί του, και απέναντι των ανθρώπων, είναι μοναδική, απ’ αυτό το πρωτοποριακό δικαστήριο του κόσμου! Σκεφτείτε ότι ακόμη και σήμερα, χιλιάδες χρόνια μετά από το Επτάθρονον, εξακολουθούν να υπάρχουν χώρες που έχουν την θανατική ποινή…
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκη «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις».


Τώρα, γιατί τα ανασκαλεύω όλα τούτα;
Μα γιατί ένας πρόσφατος περίπατος στου Φιλοπάππου με απογοήτευσε, όταν είδα τους θρόνους βαμμένους με μαύρη μπογιά…
Αλλά πώς να σεβαστεί κανείς το σπουδαίο μνημείο, του αρχαίου νομικού πολιτισμού, όταν το αγνοεί ο νομικός κόσμος της χώρας, αλλά και τα νέα παιδιά, ενώ το υπουργείο Πολιτισμού της χώρας μας, στην επίσημη ιστοσελίδα του δεν το αναφέρει καθόλου;;;








ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Φιλόπαππος = ο αγαπών τον παππού του, άρα τους προγόνους τους. Ήταν εγγονός του Αντιόχου Α' του Επιφανούς, τελευταίου βασιλέως της Κομμαγηνής – χώρας μεταξύ των νυν εκτάσεων Συρίας-Τουρκίας!
[2] Ποιητής, σύγχρονος του Ορφέως!
[3] Προφανώς μια Αθηναίισσα νύμφη που αγαπούσε τους παππούδες της και δεν ήθελε να υπανδρευθεί κάποιον ξενομερίτη, ακόμη κι αυτός ήταν ο Διγενής, και αναγκασθεί να εγκαταλείψει την αγαπημένη της Αθήνα!
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: ΣΠΗΛΙΑ ΚΟΥΦΟΥ, ΚΟΥΦΟΣ, ησυχαστηριο, Φιλοπαππου, ΕΠΤΑΘΡΟΝΟΝ, Επτα, θρονος, βραχος, μνημειο, Ακροπολις, Ακροπολη, Θεατρο Δωρας Στρατου, Επταθρονο, δικαστηριο, βουλευτηριο, μητραγυρτη, μητραγυρται, μητηρ, αγυρτης, μαντης, ιερευς, Μητερα Θεα, Ρεα, ιερατικο επαγγελμα, παππας, παπας, επαιτεια, ζητιανος, μητραγυρτες, μητριαρχια, θρησκευτικος αφορισμος, πιστη, αφεση αμαρτιων, χρηματα, ενδυμα, τροφιμα, ονος, Ηρα, αναγραμματισμος, ιερεας, ταξη, Αθηνα, Ρωμη, αγυρτεα, χλευασμος, περιφρονηση, Αθηναιοι, τιμωρια, μυστηρια, μυστηριο, μυστης, δωδεκαθεο, πρωτοθεα, Βαραθρο, δαιμονιο, Σωκρατης, δαιμονας, θρησκεια, κοσμοαντιληψη, καλαντα, Κρονος, χρονος, δωρα, φονικο, λοιμος, Αθηναι, Μαντειο Δελφων, μαντειο, Επταθρονο, βουλευτης, δικαστης, σεπτα, σεπτοι, δικη, θανατικη ποινη, εκτελεση, Γαιος Ιουλιος Αντιοχος, Επιφανης, Φιλοπαππος, υπατος, αρχοντας, Μουσειο λοφος, ποιηση, Μουσαιος, εδρανο, Σεγκιο, σεντζιο, βασιλικο καθισμα, παραδοση, αθηναιογραφος, μονομαχια, Διγενης, προξενητης, προξενιο, νυμφη, 7, βασιλιας, δικαστης, κριτης, θεος, εξουσια, ζωη, θανατος, δικαιοσυνη, νομικος πολιτισμος, νομικος, νομικοι, βανδαλος, βανδαλοι, βανδαλισμος, Μουσες, Μουσείο, Μουσείον, υπουργειο Πολιτισμου, Φιλοπαππος, παππους, προγονος, Αντιοχος, Κομμαγηνη, Συρια, Τουρκια, Ποιητης, Ορφεας, Ορφευς, νυφη

Πλανήτης Αντίχθων: H ''δεύτερη Γη'' που έψαχναν οι αρχαίοι Έλληνες στο ηλιακό Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Πλανήτης Αντίχθων: H ''δεύτερη Γη'' που έψαχναν οι αρχαίοι Έλληνες στο ηλιακό σύστημα Posted: 11 Oct 2018 01:03 PM PDT Ο Αντίχθων είναι σώμα του ηλιακού συστήματος με μάζα ίση με αυτή της Γης, την ύπαρξη του οποίου υπέθεσε ο Έλληνας φιλόσοφος Φιλόλαος στο μη γεωκεντρικό κοσμολογικό του μοντέλο, στο οποίο όλα τα σώματα στο Σύμπαν περιστρέφονται γύρω από ένα Κεντρικόν Πυρ. Σύμφωνα με τον Φιλόλαο και τους Πυθαγόρειους, εφόσον οι πλανήτες αποτελούνταν από αιθέρια ύλη με ελάχιστη ή καθόλου πυκνότητα, η Αντίχθων, αυτή η αντί-γη, η οποία αποτελούνταν από τα ίδια υλικά με τον πλανήτη Γη, εξισορροπούσε το κέντρο ισορροπίας του σύμπαντος.  Ο Φιλόλαος ο Κροτωνιάτης (470 π.Χ. – 385 π.Χ.) με καταγωγή από τον Κρότωνα ή τον Τάραντα της Κάτω Ιταλίας, ήταν σύγχρονος του Σωκράτη και θεωρείται ο ιδρυτής της θεωρίας "περί των αριθμών" των Πυθαγορείων φιλοσόφων. Ο Πυθαγόρειος Φιλόλαος υπήρξε μετέπειτα Διδάσκαλος και συνεχιστής της Πυθαγορείου αδελφότητος.  Σύμφωνα με τον Αέτιο, ο Φιλόλαος υποστήριξε ότι η Γη δεν βρίσκεται στο κέντρο του (σφαιρικού) Κόσμου, όπου και τοποθετούσε, όπως όλοι οι Πυθαγόρειοι, το "Κεντρικό Πυρ". Γύρω από αυτό περιφέρονταν κατά σειρά η Αντίχθων, η Γη, η Σελήνη, ο Ήλιος, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος και η σφαίρα των απλανών αστέρων ή, κατά τον Φιλόλαο, ο Όλυμπος. Ο Όλυμπος συνόρευε με το "εξωτερικό" ή "υπέρτατο πυρ", που έφτανε μέχρι τα όρια του Σύμπαντος.  Οι απόψεις του Φιλολάου αμφισβητήθηκαν από τους αντιπάλους του λόγω της αδυναμίας να παρατηρήσει κανείς το κεντρικό πυρ. Από το σύστημά του βλέπουμε να απαλείφονται τα στοιχεία εκείνα (κεντρικό πυρ, Αντίχθων) των οποίων η ύπαρξη αποδίδεται σε γενικές μεταφυσικές δοξασίες ενώ δεν απορρίπτεται τελείως η ιδέα της κινούμενης ή/και περιστρεφόμενης γης (μερικά μέλη της Σχολής των Πυθαγορείων εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν κοσμικά συστήματα με βάση την ιδέα της κινούμενης / περιστρεφόμενης γης, θεωρώντας πως ένα ορισμένο είδος κίνησης της γης ήταν αρκετό για να ερμηνεύσει -τουλάχιστον ποιοτικά- τα βασικά ουράνια φαινόμενα). Σταδιακά δημιουργείται η ανάγκη αναζήτησης νέων γεωμετρικών μοντέλων -που θα προκύψουν με μαθηματικούς υπολογισμούς και όχι με απλές παρατηρήσεις- τα οποία όχι μόνο θα μπορούν να αναπαράγουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των φαινόμενων τροχιών των πλανητών αλλά επιπλέον θα είναι ικανά να χρησιμεύσουν και για τον υπολογισμό της θέσης ενός πλανήτη σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.  Στην ελληνική αρχαιότητα οι πυθαγόρειοι φιλόσοφοι και ιδίως ο Φιλόλαος, όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης στο "περί ουρανού" βιβλίο του, πίστευαν ότι ο Ήλιος, η Σελήνη, και οι πλανήτες Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Ζευς και Κρόνος, μέσα στη σφαίρα των απλανών κινούνταν γύρω από ένα κεντρικό σημείο πυρός, που το καλούσαν Κεντρικόν Πυρ ή Εστία του Σύμπαντος και το οποίο όμως δεν ήταν ορατό.  Έτσι στο σύνολο φαίνονταν 9 κινήσεις ουρανίων σωμάτων. Επειδή όμως οι αριθμοί ήταν συγχρόνως και οι μόνες αληθείς πραγματικότητες, για τους πυθαγόρειους, εικόνες αριθμών αποτελούσαν και διάφορα σώματα, αλλά και επειδή ο αριθμός 10 ήταν ιερός αριθμός, για εκείνους, ως άθροισμα των πρώτων τεσσάρων αριθμών (1+2+3+4) εξ αυτού πίστευαν ότι και οι περί την Εστίαν κινούμενοι θα πρέπει να είναι 10.  Δηλαδή ότι υπάρχει και άλλος πλανήτης, όμοιος με τη Γη, ο οποίος διαγράφει την δέκατη τροχιά. Τον πλανήτη αυτόν ονόμασαν Αντίχθονα (Αντίχθων) και οι πυθαγόρειοι φιλόσοφοι πίστευαν ότι βρίσκεται σε θέση αντίθετη από τη Γη ως προς την Εστία του Σύμπαντος με αποτέλεσμα να μην είναι ορατός. Οι μαθητές όμως του Φιλόλαου, ο Ικήτας και Έκφαντος απέρριψαν τις ιδέες αυτές περί Αντίχθονα. Αντίχθονα όμως ονόμαζαν οι αρχαίοι και το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη μας, περίπου δηλαδή με την σημερινή έννοια του "αντίποδα" (τα άκρα της γήινης διαμέτρου). Εμείς σήμερα γνωρίζουμε εννέα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, εκ των οποίων οι τρεις Ουρανός, Ποσειδών και Πλούτων είναι αόρατοι δια γυμνού οφθαλμού. Οι Πυθαγόρειοι όμως μιλούσαν για δέκα: Ζευς, Άρης, Ερμής, Γη, Αφροδίτη, Κρόνος, Πλούτων Ουρανός, Ποσειδών και Αντίχθων.  Ο Αντίχθων περιγράφεται ως ένας πλανήτης ο οποίος κινείται στην ίδια τροχιά με την Γη με την ίδια ταχύτητα, αλλά εις το άλλο άκρο της διαμέτρου Γη-Ήλιος και γι’ αυτό δεν φαίνεται ποτέ, είναι πάντα πίσω από τον Ήλιο. Αντί-χθων, Αντί-Γη, διότι χθων=Γη!  Στις 7/7/2013 η Νάσα εξέδωσε έκτακτη ανακοίνωση. Πριν από 2 μέρες πήραμε φωτογραφίες από το διαστημόπλοιο Rts-445-8 που απεικονίζουν έναν Εξωπλανήτη (πλανήτη που δεν έχει ανακαλυφθεί και μπορεί να φιλοξενεί ζωή) πίσω από το Ηλιακό στεφάνι. Μετά από αναλύσεις των φασμάτων που εκπέμπει ο πλανήτης αυτός (ονομάστηκε Πλανήτης Χ), διαπιστώσαμε ότι αποτελείται ακριβώς από τα ΙΔΙΑ στοιχεία που αποτελείται και η Γη! Η απόσταση του από τον Ήλιο μετρήθηκε στα 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ΑΚΡΙΒΩΣ όσο και η απόσταση γης και ήλιου με αποτέλεσμα να έχει ακριβώς ίδια τροχιά με την γη. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν καταφέραμε να τον δούμε μέχρι σήμερα. Πρόκειται για έναν ΔΙΔΥΜΟ ΠΛΑΝΗΤΗ της γης! Στο βίντεο που λάβαμε από το διαστημόπλοιο Rts-445-8 φαίνεται ξεκάθαρα μια μηχανική κατασκευή στον νότιο πλανητικό πόλο η οποία συνδέει μέσω ακτίνων λέιζερ τον Πλανήτη Χ με τον Ήλιο! Οι εικασίες μας είναι ότι έτσι τον τροφοδοτεί με ενέργεια! Αυτό αν αποδειχθεί, αποτελεί αδιάσειστο στοιχείο ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν. Υπάρχει εξωγήινη ζωή πολύ πιο κοντά μας απ' ότι πιστεύαμε.. πηγές: https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αντίχθωνας https://el.m.wikipedia.org/wiki/Φιλόλαος http://stema10.blogspot.gr/2017/01/blog-post_17.html https://greekhistoryandprehistory.blogspot.com/ omadaorfeas Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Φρύνη: Η πανέμορφη εταίρα που αθωώθηκε πανηγυρικά μόλις οι δικαστές την είδαν γυμνή---olympia.gr-

Φρύνη: Η πανέμορφη εταίρα που αθωώθηκε πανηγυρικά μόλις οι δικαστές την είδαν γυμνή

Posted by IGOR στο Φεβρουαρίου 10, 2018

«Η Φρύνη μπροστά στον Άρειο Πάγο», έργο του Jean-Léon Gérôme, 1861, Hamburg Kunsthalle.

Η Φρύνη ήταν μια διάσημη εταίρα της αρχαιότητας, ξακουστή για το φυσικό της κάλλος. Έζησε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. στην αρχαία Αθήνα, ωστόσο καταγόταν από τις Θεσπιές της Βοιωτίας στις οποίες και φέρεται να γεννήθηκε το 371 ή το 365 π.Χ.

Ο πατέρας της λεγόταν Επικλής και το πραγματικό της όνομα ήταν Μνησαρέτη, αλλά εξαιτίας του χλωμού (ωχρού) δέρματός της έμεινε γνωστή ως Φρύνη (το όνομα προκύπτει από το αμφίβιο φρύνος).

Σχετικά με τη ζωή της διασώζονται πολλά διάσημα ιστορικά ανέκδοτα, ενώ θεωρείται πως αποτέλεσε το μοντέλο για το διάσημο άγαλμα, γνωστό ως «Αφροδίτη της Κνίδου», έργο του Πραξιτέλη. Η Φρύνη πέθανε στην Αθήνα το 310 π.Χ..

Ιστορικά ανέκδοτα

Οι αφηγήσεις τη θέλουν εξαιρετικά όμορφη και πρέπει να είχε μεγάλη επιτυχία στους κύκλους των πλουσίων πολιτών. Ερχόμενη στην αρχαία Αθήνα ξεκίνησε να εργάζεται ως αυλήτρια όπου πολύ σύντομα απέκτησε δόξα και πολλά χρήματα καλούμενη στα σπουδαιότερα συμπόσια της εποχής της με συνέπεια να συνδεθεί με πολλούς σημαντικούς άνδρες της πόλης. Είναι δε διάσημη γιατί ζητούσε πολύ υψηλή αμοιβή. Ο κωμικός ποιητής Μάχων αφηγείται πως ζητούσε μια μνα για μια νύχτα. Αναφέρεται μάλιστα πως όριζε η ίδια τα χρήματα που θα έπαιρνε, ανάλογα με το πώς αισθανόταν για τον εκάστοτε πελάτη. Αν τον έβρισκε αντιπαθητικό το ποσό που θα ζητούσε ήταν υπέρογκο. Από την άλλη προσέφερε τον εαυτό της δωρεάν στο φιλόσοφο Διογένη τον Σινωπέα, επειδή θαύμαζε το μυαλό του. Ο Διογένης ο Λαέρτιος παραθέτει ένα περιστατικό στο οποίο η Φρύνη προσπάθησε μάταια να αποπλανήσει το φιλόσοφο Ξενοκράτη.[2]

Τα πλούτη που συγκέντρωνε χάρις στην ομορφιά της ήταν τόσα πολλά ώστε, σύμφωνα με την αφήγηση του Καλλίστρατου,[3] προσφέρθηκε να ανοικοδομήσει τα τείχη της Θήβας, τα οποία είχαν καταστραφεί από τον Αλέξανδρο το Μέγα το 336 π.Χ. Έθεσε, ωστόσο, έναν όρο: να τοποθετηθεί η επιγραφή: «Καταστράφηκαν από τον Αλέξανδρο, επισκευάστηκαν από τη Φρύνη την εταίρα». Οι αρχές της πόλης αρνήθηκαν αυτή τη συναλλαγή.

Σε κάποιους εορτασμούς προς τιμήν του Ποσειδώνα στην Ελευσίνα, αφαίρεσε τα ρούχα της, έλυσε τα μαλλιά της και προχώρησε γυμνή προς τη θάλασσα, μπροστά στα μάτια του κόσμου. Ο ζωγράφος Απελλής, λέγεται, πως εμπνεύστηκε από το γεγονός αυτό για να φιλότεχνήσει το περίφημο έργο «Αφροδίτη Αναδυόμενη», για το οποίο η ίδια η Φρύνη πόζαρε ως μοντέλο. Ο Αθήναιος [4] και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος [5] αναφέρουν πως αποτελεί επίσης το μοντέλο για το διάσημο άγαλμα, γνωστό ως «Αφροδίτη της Κνίδου», έργο του Πραξιτέλη.

Οργανώνοντας μια θρησκευτική τελετή προς τιμήν ενός θρακικού θεού, κατηγορήθηκε από έναν παλαιό εραστή της, τον Ευθία, ότι προσπαθούσε να εισάγει στην Αθήνα μια ξένη θεότητα και μέσω αυτής να διαφθείρει τις νεαρές Αθηναίες. Στο δικαστήριο ανέλαβε την υπεράσπισή της ο ρήτορας Υπερείδης, ο οποίος επίσης διατηρούσε σχέσεις μαζί της.

Σύμφωνα με την αφήγηση του Αθηναίου,[6] όταν πια η υπόθεση φαινόταν αμφίβολη για τη Φρύνη, ο Υπερείδης τράβηξε με ορμή τα ενδύματά της, αποκαλύπτοντας το γυμνό της σώμα στους δικαστές. Τα μέλη του δικαστηρίου εντυπωσιάστηκαν τόσο – σύμφωνα με μια εκδοχή η φυσική ομορφιά θεωρούταν σημείο της εύνοιας των θεών την εποχή εκείνη – που την αθώωσαν πανηγυρικά. Ωστόσο ο ρήτορας εκδιώχτηκε από τον Άρειο Πάγο.

Ο Κλαύδιος Αιλιανός [7] στο έργο του αναφέρει πως οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στους Δελφούς ένα άγαλμα της Φρύνης από χρυσάφι. Ο Αθήναιος συμπληρώνει [4] πως ήταν έργο του Πραξιτέλη και έφερε την υπογραφή «Φρύνη, κόρη του Επικλή από τις Θεσπιές».

Σημειώσεις

en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Phryne.
Διογένης ο Λαέρτιος, Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων και των εκάστη αιρέσει αρεσκόντων εν επιτόμω συναγωγή, Βιβλίο Δ’ [1]
Παράθεση στο έργο του Αθηναίου, XIII, 60.
Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, XIII, 59.
Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Naturalis Historia XXXIV, 21.
Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί XIII, 59.
Κλαύδιος Αιλιανός, Ποικιλη Ιστορια, IX, 32.

Μέλισσες, οι ιέρειες της Θεάς Δήμητρας--olympia.gr-ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ-ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣ.

Μέλισσες, οι ιέρειες της Θεάς Δήμητρας

Posted by IGOR στο Φεβρουαρίου 10, 2018

Η Μέλισσα είναι μία μυθολογική μορφή που σχετίζεται με την ανατροφή του Δία. Συχνότερα αναφέρεται ως νύμφη – ιέρεια της Πότνιας θηρών, κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μελισσέα ενός Κορύβαντα ή Δάκτυλου, ο οποίος υπήρξε τόσο ο πρώτος Θεϊκός ιερουργός, όσο και ο πρώτος, ο οποίος δίδαξε στους ανθρώπους τη μελισσοκομία.

Η κόρη του Μέλισσα, έδινε το μέλι της στο Δία το θείο βρέφος, παρέχοντας του ότι χρειαζόταν. Στην τροφό και θεά/ιέρεια Μέλισσα αποδίδονται και ενσωματώνονται στην αρχική μορφή της ως μεγάλη μητέρα, Θέα των όφεων – Πότνια των θηρών, οι ιδιότητες της «τροφού» και στοργικής μητέρας, η οποία φροντίζει για την ζωή και την επιβίωση όχι μόνο θεών και ανθρώπων, αλλά ακόμα εξημερωμένων και μη θηρίων.

Παραλλαγές του μύθου, κάνουν λόγο για δύο τουλάχιστον νύμφες Μέλισσες, όπως ο μύθος του Απολλόδωρου, στον οποίο αναφέρεται πως ο Δίας ανατράφηκε από τις δύο κόρες του βασιλιά της Κρήτης Μελισσέα, τις νύμφες Αδράστεια και Ίδη, οι οποίες τον τάιζαν γάλα και μέλι.

Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, οι μέλισσες είχαν προσφέρει το μέλι τους για να τρέφεται ο μελλοντικός κυρίαρχος του κόσμου στο Ιδαίον άντρο, εκεί όπου είχε ανατραφεί ως βρέφος ο Δίας, όταν τον έκρυβε η Ρέα για να γλυτώσει από τα χέρια του παιδοκτόνου του Κρόνου. Για αυτό ο Δίας τις αντάμειψε, χαρίζοντας τους ένα ωραίο χάλκινο χρώμα, που όμοια του δεν είχαν άλλες μέλισσες και τις προίκισε με μεγάλη αντοχή και δύναμη για να μπορούν να ζουν πάνω στα κρητικά βουνά, εκεί που βρίσκεται το σπήλαιο, τα σκεπασμένα με χιόνια τους περισσότερους μήνες του χρόνου.

Οι ιέ­ρειες της Δή­μη­τρας, σύμφωνα με τον Πορφύριο (Περί του εν Οδυσσεία των νυμφών άντρου) ο­νο­μά­ζο­νταν Μέλισσες ως τροφοδότριες και προστάτιδες της μεγάλης θε­άς, έχοντας ως σύμβολο με την κυ­ψέ­λη στα Ελευσίνια μυστήρια. Αναφέρει σχετικά:

«Τις ιέρειες της Δήμητρας,ως χθόνιας θεάς, τις αποκαλούσαν οι παλαιοί «Μυστιδας» μέλισσας, και την Κόρη την ίδια μελιτώδη και την σελήνη, επειδή είναι προστάτιδα της γεννήσεως επίσης μέλισσα την αποκαλούν. Οι ψυχές που μεταβαίνουν προς την γέννηση βουγενείς λέγονται και βουκλόπος ο θεός Ερμής ο οποίος κρυφίως ακούει την γέννηση. Έχει καθιερωθεί ως σύμβολο του θανάτου το μέλι, γι’ αυτό και σπονδές με μέλι προσφέρουν στους χθόνιους θεούς, εν αντιθέσει με την χολή που αποδίδεται ως σύμβολο της ζωής. Αυτό δεικνύει ότι η ψυχή με ευχαρίστηση αποχωρίζεται το σώμα και με πικρία επανέρχεται στη νέα της ενσάρκωση ή διότι ο θάνατος (ανά-θέω) λυτρώνει από τους πόνους της ζωής και η ζωή είναι επίμοχθη και πικρή».

Άλλα ιερά σύμβολα της Δήμητρας, ήταν το στάχυ η παπαρούνα, αλλά και οι όφεις. Σε παραστάσεις η Δήμητρα απεικονίζεται να κρατά όφεις, κατ’ αντιστοιχία της Μινωικής Θεάς των Όφεων, της οποίας η Δήμητρα αποτελεί μετεξέλιξη.

Σύμφωνα με τον Λατίνο γραμματικό Σέρβιο, ο οποίος διασώζει ένα μύθο της Κορίνθου, «Μέλισσα», ήταν το όνομα μίας ιέρειας της Δήμητρας, η οποία μυήθηκε στα μυστήρια από την ίδια τη Δήμητρα. Ο αρ­χιε­ρέ­ας μά­λι­στα λε­γό­ταν Εσ­σήν που ση­μαί­νει «ο βασιλιάς των με­λισ­σών». Μέ­λισ­σα αποκαλούσαν και τη Σε­λή­νη, προ­στά­τι­δα της γέννησης.

Στα διάφορα Μυστήρια έπλεναν τα χέρια τους με μέλι α­ντί για νερό, ώστε να καθαρθούν από καθετί λυπηρό, βλαπτικό και ρυπαρό. Έκαναν επίσης με το μέ­λι καθαρμό της γλώσ­σας ώστε να ο μύστης να μιλά με σοφία και θεόπνευστα. Το μέλι έχει και κα­θαρ­τι­κή και συ­ντη­ρη­τι­κή δύ­να­μη πράγ­μα­τι, πολλά προ­ϊ­ό­ντα μέ­νουν άσηπτα στο μέ­λι, και χρό­νια τραύ­μα­τα με το μέ­λι α­πο­λυ­μαί­νο­νται.
Στην Περ­σε­φό­νη, που έχει το προσωνύμιο Μελιτώδης, πρόσφεραν μέ­λι ως προ­στά­τι­δα των καρπών, αλληγορώντας την προστατευτική και βλαστική της δύναμη. Μερικοί ταυτίζουν το νέ­κταρ και την αμ­βρο­σί­α με το μέλι, αφού το μέ­λι είναι τροφή των θε­ών.

Μέ­λισ­σες ο­νο­μά­ζο­νταν επίσης οι ιέ­ρειες της Ε­φε­σί­ας Αρ­τέ­μι­δος. Ο Μέ­λισ­σες αποκαλούσαν, τέλος, τις ψυχές που κα­τέρ­χο­νταν προς γέ­ννηση και ε­πρό­κει­το να ζή­σουν με δι­καιο­σύ­νη τη ζωή τους, εργαζόμενοι σύμφωνα με όσα προστάζουν οι Θεοί.

Ο «μαθητής» οφείλει όπως η μέλισσα να συλλέγει γνώσεις έως ότου μετά από σκληρή εσωτερική εργασία, να «ανθίσει» εντός του η επίγνωση.Ο Ισοκράτης αναφέρει (Προς Δημόνικον, 50-52.) σχετικά με την αναζήτηση της γνώσεως:

«Όπως ακριβώς βλέπουμε τη μέλισσα να κάθεται βέβαια πάνω σε όλα γενικά τα άνθη, να παίρνει όμως από το καθένα τα καλύτερα συστατικά, έτσι πρέπει να κάνουν και οι νέοι που λαχταρούν τη μόρφωση: Τίποτε να μην αφήνουν ανεξέταστο, αλλά από παντού να παίρνουν τα ωφέλιμα».

http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2016/11/blog-post.html?m=1

Το ταξίδι της ψυχής στον Πλωτίνο---ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ - MYSTAGOGY--Χλέτσος Βασίλης)

ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ - MYSTAGOGY

Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιο μου, όπου ιχνηλατώ το μονοπάτι της γνώσης ακολουθώντας τα χνάρια άλλων που το έχουν χαράξει πολύ πριν από εμένα. Εάν σε αυτή την δύσκολη πορεία κάποια στιγμή καταφέρω να αφήσω έστω και ένα δικό μου μικρό αποτύπωμα, ο στόχος μου θα έχει εκπληρωθεί. Καλή περιήγηση.( Πλωτίνος - Χλέτσος Βασίλης)

Το ταξίδι της ψυχής στον Πλωτίνο

Για τον Πλωτίνο και τον Νεοπλατωνισμό υφίσταται μία κυκλική κίνηση της πραγματικότητας, καθώς όλα τα όντα παράγονται δια της αυτομάτου υπερχειλίσεως του Εν -ός, στο οποίο και επιστρέφουν τελικά.

Κάτω από την υπέρτατη πραγματικότητα του Εν -ός ή Αγαθού ξεδιπλώνονται οι λοιπές υποστάσεις, με κυρίαρχες τις εξής τρεις: EN –NOΥΣ - ΨΥΧΗ.

Ο Νους, εμπεριέχει τις λογικές αρχές κατά το πρότυπο των οποίων θα προκύψει η δημιουργία του κόσμου. Με τη μεσολάβηση της υπόστασης της Ψυχής, κάτω από το Νου, τα υλικά όντα θα αποκτήσουν μορφή και ύπαρξη. Εδώ αναλαμβάνει το ρόλο της και η Φύσις, ως ένας ακόμη ενδιάμεσος κρίκος που συνδέει τις ανώτερες υποστάσεις με την ύλη.

Ο σχηματισμός των υλικών πραγμάτων και η ζωογόνηση των έμψυχων οργανισμών, συνεπώς και του ανθρώπου, προϋποθέτει ακριβώς αυτή την ακολουθία των επιπέδων.

Αντίστροφη αυτής της κίνησης απορροής από το Εν, είναι η επιστροφή όλων στην πηγή και αιτία του "Είναι" τους. Κατά τον ίδιο τρόπο οι ατομικές ψυχές επιστρέφουν σε αυτό που τις γέννησε.

Μέσα σε όλη αυτή την κίνηση απορροής, επιστροφής και μονής η ψυχή βρίσκει τον εαυτό της. Διότι πέφτοντας στον κόσμο των σωμάτων δεν λησμόνησε εντελώς τον υπερουράνιο τόπο καταγωγής της.

Η επίτευξη της "μέθεξης", ως στάσης πλήρους ευδαιμονίας εντός του Εν- ός, συνιστά το αποκορύφωμα της Νεοπλατωνικής μυστικής ενώσεως *...!

Χαμένη Ατλαντίδα: Τα ευρήματα που ξεκλειδώνουν το μυστήριο της μυθικής πόλης του Πλάτωνα---Πηγή: Menshouse.gr

Χαμένη Ατλαντίδα: Τα ευρήματα που ξεκλειδώνουν το μυστήριο της μυθικής πόλης του Πλάτωνα

Posted by infiltr8or στο Δεκέμβριος 10, 2017

«Είναι πιο εύκολο να βρει κάποιος ψύλλο στα άχυρα, παρά άγκυρες της εποχής του Χαλκού στον Ατλαντικό»

Όταν το 1870 οι ανασκαφές του Ερρίκου Σλήμαν στη βορειοδυτική Τουρκία έφερναν στο φως την Ομηρική Τροία, πολλοί ήταν εκείνοι που ένιωσαν να… δαγκώνουν τη γλώσσα τους. Ο κορυφαίος Γερμανός αρχαιολόγος είχε λοιδορηθεί και χλευαστεί ακόμα και από μέλη της επιστημονικής κοινότητας για την επιμονή του να ανακαλύψει κάτι που «λέγεται ότι υπήρξε». 

Η αναζήτηση της Τροίας διήρκεσε αιώνες και λόγω έλλειψης στοιχείων από κάποιο σημείο της ιστορίας κι έπειτα έλαβε διαστάσεις μύθου.

Η απόδειξη ότι ο αρχαίος πολιτισμός που πολέμησαν οι Έλληνες τον 13ο ή 12ο αιώνα π.Χ. (ή και τους δύο) δεν ήταν αποκύημα της φαντασίας του Ομήρου, αποτελεί το βασικό επιχείρημα εκείνων των «ρομαντικών» που εξακολουθούν να αναζητούν τα ίχνη της χαμένης Ατλαντίδας.

Και δεν είναι καθόλου λίγοι ώστε να χαρακτηριστούν αναφανδόν «γραφικοί». Πέντε διαφορετικές επανδρωμένες αποστολές αναζητούν παράλληλα τον περιλάλητο θαμμένο υποθαλάσσια πολιτισμό σε πέντε διαφορετικές περιοχές της Γης.

Μία από αυτές είναι και η ομάδα του δημιουργού του Τιτανικού και του Άβαταρ, Τζέιμς Κάμερον. «Η ανακάλυψη της ιστορικής και αρχαιολογικής αλήθειας πίσω από το μύθο της Ατλαντίδας ήταν κάτι που πάντα με γοήτευε», δήλωνε ο διάσημος σκηνοθέτης, κατά τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «Search for Atlantis», για λογαριασμό του «National Geographic Channel».

Επικεφαλής της αποστολής ήταν ο αρχαιολόγος Ρίτσαρντ Φρόιντ από το Πανεπιστήμιο του Χάρτφορντ. Την ομάδα πλαισίωναν και άλλοι επιστήμονες, καθώς και ο βραβευμένος με Emmy σκηνοθέτης Σίμτσα Τζεϊκομποβίτσι.

Το ντοκιμαντέρ ξεκινούσε από την Ελλάδα με κατεύθυνση τον Ατλαντικό Ωκεανό. Μεταξύ άλλων η ομάδα ταξίδεψε σε Σαντορίνη, Μάλτα, Σαρδηνία και Αζόρες, αναλύοντας για κάθε μια εξ’ αυτών των περιοχών τα σχετικά ευρήματα και τα δεδομένα της «υποψηφιότητας» τους ως έδρα της χαμένης Ατλαντίδος.

«Πρόκειται για την πιο εξελιγμένη, εκτεταμένη και καινοτόμο έρευνα που έχει γίνει ποτέ για το σκοπό αυτό», υποστήριζε ο Φρόιντ και πράγματι τα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά.

Χρησιμοποιώντας προηγμένα τεχνολογικά μέσα, όπως δορυφορικές εικόνες, πολλαπλές φασματικές απεικονίσεις, αλλά και τα ειδικά ραντάρ που «βλέπουν» καθαρά σε μεγάλα βάθη κάτω από το έδαφος, οι ερευνητές έφτασαν σε μια απροσδόκητη ανακάλυψη. Και μάλιστα, όχι στις προαναφερόμενες τοποθεσίες, αλλά δυτικά των στενών του Γιβραλτάρ, περιοχή που βάσει των αναφορών του Πλάτωνα μοιάζει η επικρατέστερη για να κρύβει στο βυθό της τη μυθική Ατλαντίδα.

Αυτό που εντοπίστηκε στα έγκατα του Ατλαντικού Ωκεανού ήταν έξι μεγάλες πέτρινες άγκυρες, από την εποχή του Χαλκού. Ποτέ ξανά δεν έχουν βρεθεί τόσες πολλές συγκεντρωμένες σε ένα σημείο άγκυρες στον Ατλαντικό Ωκεανό. Εκτιμάται ότι είναι περίπου 4.000 ετών και υποδηλώνουν ένα αγκυροβόλιο ή λιμάνι σε ένα σημείο του Ωκεανού, όπου κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα τις έβρισκε.

Μαζί, ήρθαν στην επιφάνεια και άλλα ευρήματα που οδήγησαν τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι εκεί βρισκόταν κάποιο μεγάλο λιμάνι, από το οποίο απέπλεαν οι τολμηροί θαλασσοπόροι της εποχής για να βγουν στον ανοικτό ωκεανό.

«Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν τεράστιες περιοχές που κάποτε κατοικούσαν άνθρωποι και τώρα βρίσκονται εκατοντάδες πόδια κάτω από το νερό», δήλωσε ο ωκεανολόγος Μπιλ Λέιντζ, που πήρε μέρος στην αποστολή.

«Είναι πιο εύκολο να βρει κάποιος ψύλλο στα άχυρα, παρά άγκυρες της εποχής του Χαλκού στον Ατλαντικό», είπε χαρακτηριστικά ο Τζεϊκομποβίτσι και πρόσθεσε: «Πρόκειται για άγκυρες ηλικίας 3.000 ή 4.000 ετών, οι οποίες λόγω του μεγέθους τους υποδηλώνουν ένα πολύ μεγάλο σκάφος. Αυτό μας δείχνει ότι αρχαία μεγάλα καράβια έπλεαν σε αυτή την περιοχή πριν από τόσα χρόνια. Αν σε μερικές καταδύσεις βρίσκουμε έξι τέτοιες, πρέπει να υπάρχουν χιλιάδες εκεί έξω, επιβεβαιώνοντας τις γραφές του Πλάτωνα για ένα μεγάλο λιμάνι λίγο πιο πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες».

Ο μύθος της χαμένης Ατλαντίδος, της ηπείρου που χάθηκε στα βάθη της θάλασσας, εξάπτει εδώ και αιώνες τη φαντασία του κόσμου, παραμένοντας ένα διαχρονικό άλυτο μυστήριο. Ένα μυστήριο που «κληροδότησε» αποκλειστικά ο Πλάτωνας στους ανθρώπους, αναφέροντας την Ατλαντίδα στα δύο κοσμολογικά έργα του, τον «Τιμαίο» και τον «Κριτία», που γράφτηκαν την περίοδο 360-347 π.Χ.

Από τότε πάνω από 7.000 συγγραφείς από την αρχαιότητα έως σήμερα έχουν κάνει αναφορές στο χαμένο νησί. Οι σχετικές εργασίες περιγράφουν τους κατοίκους της ως πολύ πνευματικούς, με εξαιρετικά προηγμένη τεχνολογία και τεράστια επιρροή στον τότε κόσμο, την εποχή ακμής του πολιτισμού.

Ο Πλάτωνας αναφέρεται δύο φορές συγκεκριμένα στην Ατλαντίδα στους φιλοσοφικούς διαλόγους του, σε αυτά τα δύο έργα. Πολλοί μελετητές θεωρούν ότι ο μεγάλος φιλόσοφος έκανε μια απλή αλληγορία για την υπεροχή της έννοιας της Πολιτείας. Ο ερευνητής Τσαρλς Όσερ, καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, υιοθετεί μια άλλη, επικρατούσα, θεωρία.

Στην εξιστόρηση του Πλάτωνα η Ατλαντίδα χάνεται σε ένα «μερόνυκτο» από μια τεράστια καταστροφή. Πολλοί ταυτίζουν αυτή την εξαφάνιση με την τιμωρία των θεών. Σύμφωνα με τον Όρσερ ο μύθος της Ατλαντίδας είναι μια ιστορία για την ηθική και πνευματική πτώση των ανθρώπων, που ζούσαν παλιά σε έναν ιδιαίτερα προηγμένο, ουτοπικό πολιτισμό. Έγιναν όμως άπληστοι, μικροπρεπείς και χάνοντας το δρόμο τους, στράφηκαν προς ανήθικες επιδιώξεις. Αποτέλεσμα αυτής της «ηθικής πτώχευσης» ήταν να προκαλέσουν την οργή των θεών.

Όπως γράφει ο Πλάτωνας, την ιστορία της χαμένης ηπείρου ανέφερε στο Σόλωνα ένας ηλικιωμένος Αιγύπτιος ιερέας όταν ο Αθηναίος νομοθέτης είχε επισκεφτεί την Αίγυπτο.

Του περιέγραψε ένα πολύ μεγάλο νησί στον Ατλαντικό Ωκεανό, κοντά στην περιοχή που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Ηράκλειες Στήλες (το σημερινό στενό του Γιβραλτάρ), ανταγωνιστικό της Αθήνας σε ναυτική δύναμη.

Σε ελεύθερη μετάφραση η αναφορά έχει ως εξής: «Το νησί βρισκόταν πέρα από τα στενά που ονομάζεται Ηράκλειες Στήλες και ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί. Σε αυτό λοιπόν το νησί, την Ατλαντίδα, υπήρχε ένα βασίλειο με τεράστια δύναμη, που εξουσίασε όλη εκείνη την περιοχή, πολλά άλλα νησιά και τμήματα της ηπείρου. Ακόμα, οι βασιλιάδες του εξουσίαζαν αρκετές χώρες από τα στενά στη Βόρεια Αφρική ως την Αίγυπτο και στην Ευρώπη μέχρι την Τυρρηνία (Ιταλία).

Η μεγάλη αυτή δύναμη επιχείρησε να υποτάξει και τη δική μου χώρα (Αίγυπτος) και τη δική σου (Ελλάδα) και ολόκληρη την περιοχή μέσα από τα στενά. Τότε, Σόλωνα, η χώρα σου (Αθήνα) νίκησε τους εισβολείς και μας έσωσε από τη σκλαβιά. Έπειτα όμως έγιναν μεγάλοι σεισμοί και πλημμύρες και, μέσα σ’ ένα φοβερό μερόνυχτο, το νησί της Ατλαντίδας το κατάπιε η θάλασσα κι εξαφανίστηκε».

Αυτό, είπε ο ιερέας στο Σόλωνα, έγινε 9.000 χρόνια πριν από την εποχή τους.

Στον «Κριτία», ο Πλάτωνας περιγράφει αναλυτικά την Ατλαντίδα, την ιστορία, τη γεωγραφία και τους κατοίκους της. Αναφέρει ότι έχτισαν επιβλητικά παλάτια, ναούς και λιμάνια, καθώς και έναν ναό το κέντρο του βασιλικού παλατιού, αφιερωμένο στον Ποσειδώνα.

Οι μελετητές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτούς που θεωρούν καθαρά μια μυθολογική Πλατωνική επινόηση την Ατλαντίδα και εκείνους που πιστεύουν ότι πρόκειται για μια αφήγηση με ιστορικό υπόβαθρο.

Για όλους αυτούς αιτία της εξαφάνισής της στάθηκε ένα εφιαλτικό τσουνάμι, που την έθαψε κάτω από τόνους λάσπης.

Μεταξύ αυτών και ο εξερευνητής Ρόμπερντ Μπάλαρντ, που το 1985 ανακάλυψε το ναύαγιο του Τιτανικού. «Ο μύθος της Ατλαντίδας φαίνεται αληθινός γιατί μιλάει για κατακλυσμιαίες πλημμύρες και ηφαιστειακές εκρήξεις, που έχουν συμβεί σε όλη τη διάρκεια της γήινης ιστορίας. Υπάρχει άλλωστε ένα παράδειγμα που έχει αρκετές ομοιότητες με την ιστορία της καταστροφής της Ατλαντίδας. Είναι η τεράστια ηφαιστειακή έκρηξη που κατέστρεψε το νησί της Σαντορίνης, περίπου 3.600 χρόνια πριν. Την ίδια περίπου εποχή φαίνεται να εξαφανίζεται ξαφνικά ο προηγμένος Μινωϊκός πολιτισμός της Κρήτης».

Το μόνο στοιχείο των ευρημάτων που δεν ταιριάζει με την περιγραφή της μυθικης Ατλαντίδος είναι η διάρκεια «ζωής» τους, καθώς ο Πλάτωνας τοποθετικά χρονικά περί το 9.000 π.Χ. την καταστροφή της.

Αν όμως ταίριαζε κι αυτό, η ιστορία θα είχε επαναληφθεί περίπου ως… φάρσα. Και πολλοί θα είχαν ήδη… δαγκώσει τη γλώσσα τους.

Πηγή: Menshouse.gr

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΣ;--Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ---oneirosky--morfeas sky

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΣ;

ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΛΕΩ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΝΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΌ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ ΚΑΤΙ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ.

Ορφική Θεογονία: Τα χαρακτηριστικά και οι ιδιότητες του Aιθέρος είναι: διεισδυτικότατος, ταχύτατος, εξ ουρανού προερχόμενος, πυρ καθαρό, φύση ελαφρότατη, άπειρος, κυκλοφορητικός.

Ο Χρόνος γέννησε τον Αιθέρα, το Χάος, το Έρεβος και στην συνέχεια το Κοσμικό Αυγό από το οποίο φανερώθηκε ο Φάνης (Ιερωνύμου και Ελλάνικου Θεογονία, 1(54)) και το Σύμπαν μας.

Σημ: πρώτα ο Αιθέρας, δηλαδή ο δεύτερος δημιουργός Νους, ο οποίος είναι το καθαρό πυρ και πνεύμα, αυτός που περικλείει τους επτά κύκλους της διπολικής θνητής φύσης με τον καθαρό του Λόγο, και Ομοούσιος στον Λόγο με τον Πατέρα Νου Θεό Φως και Ζωή Υπάρχων.

Επίσης είναι αυτός που επιφέρει την Αρμονία των κύκλων (σφαιρών) εσωτερικά, με τα δημιουργήματα του τους Διοικητές, την Μοίρα, και την Δικαιοσύνη, και όλα μαζί ονομάζονται ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ

Είναι αυτός που βρίσκεται επίσης πανταχού παρών, και τα πάντα πληρών, είναι επίσης αυτός που κινείται μέσα στους κύκλους όπως και οι ψυχές,
με τις τέλειες ενέργειες των δυνάμεων της Αρμονίας προερχόμενων εκ του Φωτός.

Μετά είναι το Χάος που είναι το αποτέλεσμα της ένωσης του Άγιου Λόγου με την σκοτεινή φύση από πυρ και πνεύμα γεννημένη από το σκότος, που υψώθηκε από τα Φωτεινά Πεδία πάνω στην μισογεννημένη φύση, και η ένωση αυτή επέφερε το θνητό διπολικό πυρ και πνεύμα.

Το Έρεβος είναι τόπος διάβασης και συνεπώς δεν συμμετέχει στην κοσμοποιία (Ιλιάδα Π 327, Οδύσσεια Κ 528, Λ 564, Μ 81 κλπ).

Το δε Χάος αποτελεί το σύνολο του περιεχομένου του Κοσμικού Αυγού (Ιερωνύμου και Ελλάνικου Θεογονία, 2(55))

σημ: πήρε ο δεύτερος Νους δημιουργός (Δίας), το Χάος της σκοτεινής αλλά Αγιασμένης πλέον φύσης, και της έδωσε ζωή. από πυρ και πνεύμα των αντιθέτων, σύμφωνα με τους νόμους της Αρμονίας.

Κατά συνέπεια, ο κόσμος μας και όλο το Σύμπαν μας «υπάρχει» στην αγκαλιά του Αιθέρα.

«Ο Ζευς ονομάζεται και Αιθήρ»

Ο ΠΕΡΙΚΛΕΙΩΝ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΖΕΥΣ – Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΝΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΖΩΗ – ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΝ – ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ – Ο ΑΙΘΕΡΑΣ – Ο ΛΟΓΟΣ ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΝΟΥ ΘΕΟΥ ΦΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗ ΥΠΑΡΧΩΝ

(Ορφικά Αποσπάσματα 28), οπότε, και σύμφωνα με την όλη Ορφική Θεολογία, μία εκ των ιδιοτήτων του Αιθέρος είναι η γέννηση. «Και νους αδιάψευστος, βασιλιάς, είναι ο άφθαρτος Αιθέρας, γιατί μ’ αυτό λέει τα πάντα και ακούει και δεν υπάρχει φωνή, ούτε κραυγή, ούτε κτύπος, ούτε και φήμη, που να ξεφεύγει από τα αυτιά του πανίσχυρου Κρονίωνα. Έτσι, λοιπόν, είναι ο νους και η κεφαλή του Διός» (Ορφικά Αποσπάσματα 6, 19-23).

morfeas sky
oneirosky
μέσωΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ