Από: Χρυσόστομο Μαυροθαλασσίτη –

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με ένα υπέροχο τραγούδι. Ήλιος Θεός. Θα προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε πιο μετά …

Η συνειδητότητα είναι ο τρόπος που σκέφτεται αλλά και ο τρόπος που αισθάνεται ο καθένας μας. Το 95% των ανθρώπων θεωρεί ότι το κέντρο της σκέψης εδράζεται στο κέντρο του κεφαλιού μας. Ένα μικρό ποσοστό θεωρεί ότι το κέντρο της σκέψης βρίσκεται στο στομάχι. Και ένα ελάχιστο ποσοστό ότι το κέντρο της σκέψης περιστρέφεται έξω από το υλικό του σώμα …

Μήπως όμως έχουμε παρωπίδες όταν αυτο-περιορίζουμε τη σκέψη ή το συναίσθημα σε μια φυλακή που λέγεται εγκέφαλος. Το υλικό σώμα κάνει την δουλειά του και το άυλο σώμα την δική του δουλειά. Δεν είναι απαραίτητο αυτά τα δύο κομμάτια να ταυτίζονται. Ή πάλι μπορεί άλλοτε να ταυτίζονται, και άλλοτε όχι. Κατ΄ αρχάς το άυλο κομμάτι μας χωρίζεται σε πνευματικό και νοητικό μέρος. Το πνευματικό τρέφεται από τον αιθέρα, ενώ το νοητικό είναι η συνέχεια μας με το Απόλυτον, δεν τρέφεται γιατί ποτέ δεν πεθαίνει. Έχουμε συνηθίσει να έχουμε ένα υπερτροφικό σώμα, ένα μικρότερο πνευματικό, και ένα απίστευτα μικρό νοητικό. O λόγος είναι πολύ απλός. Ζούμε στο θέατρο των ψευδαισθήσεων του υλικού σώματος. Δεν αναπτύσσουμε την φαντασία μας και προς τον αόρατο κόσμο. Στην αρχή η επαφή με τον άυλο κόσμο μοιάζει με την φαντασία μας, αργότερα όμως γίνεται η έκτη μας αίσθηση. Πως θα δυναμώσουμε το πνευματικό και αν τα καταφέρουμε να εναρμονιστούμε με το νοητικό σώμα μας ???

Πριν προχωρήσουμε σε ασκήσεις θα κάνουμε μια μικρή εισαγωγή. Θα μιλήσουμε για τον θόρυβο της σκέψης. Θέλω να παρομοιάσω την σκέψη μας με ένα άνυσμα. Κάθε σκέψη που είναι διαφορετική, έχει στραμμένο αλλού το άνυσμα της. Όπως επίσης το άνυσμα της έχει και διαφορετικό μέτρο, ανάλογα με την συναισθηματική φόρτιση που την δημιούργησε. Έτσι κάθε που πηγαίνω σε μια καφετέρια, δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ. Είναι φυσικό άλλωστε, γιατί βιώνω σαν να ακούω τον θόρυβο από τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων βαθιά μέσα μου. Πολλές φορές το ίδιο παθαίνω και σε εκκλησία. Πίστευα ότι εκεί οι άνθρωποι σκέφτονται μόνο αυτά που ακούν, και συντονίζονται στην προσπάθεια επικοινωνίας με τον Θείο λόγο. Είναι σαν οι δυνάμεις, τα ανύσματα της κάθε σκέψης να κοιτούν αλλού. Αυτό και μόνο το γεγονός προκαλεί θόρυβο στη σκέψη μου. Τελικά όμως οι σκέψεις του κόσμου, έχουν μια διαφορετικότητα σε κάθε κοινωνική εκδήλωση, εκτός ίσως από την περίπτωση ενός αγώνα ποδοσφαίρου. Έχω προσέξει ότι όταν κάποιος πάει σε ένα άλλο περιβάλλον όπως ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, που υπάρχει πραγματικός θόρυβος, εκεί μπορείς να διαλογιστείς γιατί η σκέψη του όχλου είναι στραμμένη προς μια κατεύθυνση, ή αλλιώς τα ανύσματα της σκέψης τους είναι προσανατολισμένα σε ένα και μόνο σημείο. Στο παιχνίδι …

Ας φωτίσουμε λίγο αυτό που αποκαλούμαι σκέψεις. Κάθε σκέψη που κάνουμε μοιάζει με τα συννεφάκια καπνού των … ινδιάνων. Φεύγει από μας έχει ένα συγκεκριμένο χρώμα, όπως έχει και μια συγκεκριμένη ένταση φωτός, ανάλογα με την ψυχική δόνηση που την δημιούργησε, αλλά μένει κολλημένη επάνω στην αύρα μας και δονείται με μια συγκεκριμένη συχνότητα. Άπαξ και γεννήθηκε δεν πεθαίνει ποτέ, αιωρείται, και έλκεται ή από εμάς που την δημιουργήσαμε ή από κάποιον άλλον που δονείται στην ίδια συχνότητα με εμάς. Όσο πιο πολλές φορές την δυναμώνουμε με το συναίσθημα τόσο πιο ζωντανή γίνεται. Δεν είναι περίεργο το ότι δύο άνθρωποι που είναι στενά δεμένοι να έχουν παρόμοιο … περιβόλι με σκέψεις. Έχουν δηλαδή τα ίδια χρώματα το ίδιο μέγεθος αύρας, πολλές φορές η μια αύρα συμπληρώνει την άλλη. (Ή πάλι η μια υποτάσσει την άλλη. Ή η μια αγαπάει την άλλη. Ή η μια μισεί την άλλη κ.ο.κ). Μπορεί κανείς να δει την ενέργεια της αγάπης, του έρωτα, του πόθου ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Το να δεις δεν είναι απαραίτητο να την δεις με την όραση, αλλά με την ενόραση. Η ενόραση δεν είναι μόνο όραση. Είναι ένα σύνθετο συναίσθημα που εμπεριέχει και άλλα αισθητηριακά γνωρίσματα. Μπορεί να περιέχει ένα άρωμα, μια γεύση ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης, χαρά, αγάπη, ρίγος, αλλαγή στην αίσθηση του χρόνου. (Όταν αντιμετωπίζουμε ένα ψυχο-πιεστικό γεγονός ο χρόνος διαστέλλεται. Έτσι και στον διαλογισμό ο χρόνος αλλάζει μακραίνει και μια μέρα διαλογισμού μπορεί να γίνει δέκα χρόνια ζωής). Η όραση έχει περιορισμένες δυνατότητες. Έπειτα πολλοί βλέπουν χρώματα, άλλοι πάλι μόνον φως κ.ο.κ Πολλές φορές η αύρα μας παίρνει το χρώμα από τα ρούχα που φοράμε, ή από το περιβάλλον που ζούμε. Έχουμε ακόμα την ψευδαίσθηση ότι οι σκέψεις που κάνουμε είναι δικές μας. Αντιθέτως θα έλεγα ότι προϋπάρχουν, στον χώρο και τις αλιεύουμε, δεν γεννήθηκαν τώρα. Ένας ζωγράφος ή ένας ποιητής συντονίζεται με προϋπάρχοντα θέματα, και έτσι γίνεται ο αγωγός της έκφρασης τους. Ο κάθε δημιουργός θαρρεί ότι είναι η γεννήτρια της δημιουργίας, αλλά είναι απλώς ο αγωγός της έκφρασης προϋπάρχουσας ιδέας και σκέψης και συναισθήματος, δηλ. προϋπάρχουσας συνειδητότητας. Το ίδιο γίνεται και με τους γιατρούς. Για να πάει καλά ένας άρρωστος δεν αρκεί να είσαι καλός στη δουλειά σου. Πρέπει και ο άρρωστος να έχει καθαρό κάρμα, που να σου επιτρέψει να ζητήσεις βοήθεια άνωθεν. Έτσι εσύ απλώς λειτουργείς σαν τροχονόμος. Αν πράγματι προϋπάρχουν και οι δύο παράμετροι τότε μπορεί ο άρρωστος να βοηθηθεί. Ένα μικρό παιδί που παίζει καταπληκτικά πιάνο συντονίζεται, γίνεται το καλώδιο της μεταφοράς ενός ρεύματος συνειδητότητας. Η αλλιώς γίνεται ο κλειδαράς που ανοίγει με το αντικλείδι του την συγκεκριμένη πόρτα επικοινωνίας με τον άυλο κόσμο. Ο Leonardo Da Vinci για να μάθει όλα αυτά που εν ζωή έπραξε, θα έπρεπε να είχε ταυτόχρονα μυαλό 300 σοφών, δηλ. εξωπραγματικό IQ. Άρα ή απετέλεσε κανάλι ανώτερης ενέργειας ή υπήρξε προϊόν μη ανθρώπινης συνειδητότητας, ή πάλι είχε ζήσει πολλές ζωές μέχρι τότε και διατηρούσε την ενθύμηση όχι κομματιών αλλά πλήρη συνείδηση για κάθε μια από τις προηγούμενες του ενσαρκώσεις. Πάρτε ότι σας βολεύει …

Κανόνας: Η σκέψη μας λατρεύει την ταχύτητα. Τρελαίνεται δε να είναι πολύδιαστασική, να παλεύει ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα. Ότι βλέπεται να κινείται στον ορατό κόσμο είναι η συνδυασμένη κίνηση του με το αόρατο συνεχές ρεύμα του πνευματικού επιπέδου. Ότι πάει καλά στον ορατό κόσμο εμπεριέχει και την βούληση του αοράτου. Για να μην γίνεται σκλάβοι του αοράτου κόσμου σας να μπαίνετε κι εκεί και να απαιτείτε γεγονότα. Όταν βλέπω γεγονότα χωρίς βοήθεια άνωθεν θα κάνω λάθη. Όσο καλός και να είμαι στην δουλειά μου χωρίς άνωθεν βοήθειας θα σφάλουμε. Άλλωστε ο παχυλός υλικός μας κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση. Ο κόσμος της φαντασίας μας είναι επίσης ψεύτικος. Ο πραγματικός κόσμος είναι τελείως διαφορετικός. Ελάχιστοι κατέχουν μια ιδέα για αυτόν τον πραγματικό κόσμο. Στέλνετε μπάλες φωτός παντού στο σπίτι σας, στη δουλειά σας, στο σώμα σας, στα παιδιά σας …
Θα φανταστούμε την σκέψη μας σαν μια λευκή φωτεινή κουκκίδα πάρα πολύ φωτεινή σαν το φως ενός laser, που ξεπηδά μέσα από το μυαλό μας. Ας δοκιμάσουμε όμως να ακολουθήσουμε νοερά ένα γεωμετρικό σχήμα. Φτιάξε πάνω σε χαρτί έναν κύκλο. Μετέφερε το κέντρο της σκέψης σου επάνω στο χαρτί και κάνε τη να ακολουθήσει την περιφέρεια του κύκλου που ζωγράφισες. Τώρα θα ζωγραφίσουμε πάνω στο χαρτί έναν κύβο. Ας κάνουμε το ίδιο. Μετέφερε την σκέψη σου πάνω στο χαρτί και ακολούθησε όλες τις πιθανές διαδρομές από τις ακμές αυτού του κύβου. Όλα αυτά τα σχήματα έχουν ένα τέλος, μας αυτοπεριορίζουν. Γι αυτό δεν μου αρέσουν, είναι όμως εκπαιδευτικά. Έτσι θα ήθελα να σταθώ σε κάτι που δεν έχει τέλος, στον ατέρμονα κοχλία. Ζωγράφισε έναν κοχλία πάνω στο χαρτί. Ακολούθησε τον τώρα πάνω στο χαρτί. Αν ακολουθήσεις την αποκλίνουσα φορά η εστία της σκέψης ξεπηδά έξω από το χαρτί σου. Θέλεις κάτι πιο μεγάλο για το ακολουθήσεις. Νοητά μεταφέρσου σε ένα γήπεδο. Κάθισε στο κέντρο του. Ας πάμε σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Θα φανταστούμε τον ατέρμονα κοχλία σαν να είναι χαραγμένος πάνω στο ταρτάν του πράσινου γηπέδου και ότι η σκέψη μας διατρέχει την διαδρομή του αυτή, που είναι πολύ έξω από το σώμα μας. Άρα εμείς σαν σώμα είμαστε στο κέντρο του γηπέδου ενώ η σκέψη μας δονείται σε αρκετή απόσταση γύρω μας. Κάθε στιγμή και σε διαφορετικό σημείο. Κάθε που θα στέλνουμε την σκέψη μας στον χώρο θα την βάζουμε να αγγίζει και τα αντικείμενα με τα οποία έρχεται σε επαφή. Ας πούμε ότι ακουμπάει ένα χορταράκι. Αφήστε τη να μπει μέσα του και να αισθανθεί σαν να ήταν χορταράκι. Ή πάλι αφήστε τη να μπει σε μια πετρούλα. Αυτή η επαφή έχει σαν στόχο την μεταφορά του αιθέρα από το λουλουδάκι στο πνευματικό μας σώμα. Σαν άσκηση στείλτε τη οπουδήποτε στον χώρο και αφού γίνεται μικρός περάστε μέσα του και παρατηρήστε τι σας βγάζει. Όταν αποκτήσετε ταύτιση θα μπορείτε να έχετε απίστευτη επικοινωνία ατέλειωτες ώρες με τα πέταλα ενός και μόνο λουλουδιού ή μιας μόνο πέτρας. Προσοχή δώστε σημασία στο ασήμαντο για να γίνει σημαντικό. Ας ακολουθήσουμε τώρα την αντίθετη φορά, την συγκλίνουσα πορεία του ατέρμονα κοχλία. Και εδώ μπορείτε να γίνεται όσο μικρός θελήσετε. Τι θα λέγατε να γίνεται χίλιες φορές μικρότερος από το υλικό σας σώμα. Θα πάμε να επισκεφθούμε κάθε κομματάκι του σώματος μας, θα το ευχαριστήσουμε θα το χαϊδέψουμε και θα φύγουμε …

Να θυμάστε. Η σκέψη λατρεύει την ταχύτητα. Άσχετα αν μας έμαθαν και το πιστέψαμε ότι η σκέψη μας είναι νωθρή ή ότι μπορεί να κάνει ένα βήμα τη φορά. Η σκέψη μας είναι αεικίνητη μπορεί να κάνει τα πάντα αστραπιαία, αρκεί να την εκπαιδεύσουμε. Τώρα χώρισε την συνειδητότητα σου στα δύο. Θα σκέφτεσαι ταυτόχρονα δύο πράγματα. Δύο προσευχές ας πούμε. Φαντάσου ότι εσύ είσαι ο πυρήνας που διατάζεις, τη συνειδητότητα σου και αυτή έχει χωριστεί στα δύο σαν να είναι δύο περιφερικά ηλεκτρόνια με διαφορετική αποστολή. Μη φοβάσαι αυτό το κάνει ήδη το σώμα σου. Μετά θα την χωρίσεις στα τρία (τρία ηλεκτρόνια), στα τέσσερα κ.ο.κ στα δώδεκα. Όσα θέλεις εν πάσει περιπτώσει όρεξη νά χουμε. Πάμε σε μια πιο δύσκολη οπτική παράσταση. Φαντάσου τώρα ότι ο πυρήνας σου διαγράφει μια τροχιά πάνω στον ατέρμονα κοχλία, και ότι συμπαρασύρει τα ηλεκτρόνια σε αυτή την τροχιά. Μα μήπως έτσι δεν κινούνται και τα ουράνια σώματα; Όταν τελειώσεις την άσκηση μην ξεχάσεις να μαζέψεις τα κομματάκια σου και να ξαναγίνεις σύνολο όπως πρώτα. Γιατί πρέπει να χωρέσεις στο σώμα σου το υλικό που προαπαιτεί χαμηλές δονήσεις, αλλιώς θα είσαι ένα πνεύμα. Πάντα θα λέμε ένα ευχαριστώ για κάθε νέα εμπειρία που κερδίζουμε …

Αν θέλετε να δείτε την δημιουργική ικανότητα της φαντασίας μας μπορούμε να κάνουμε μια απλή άσκηση. Ας πούμε ότι θέλουμε να στείλουμε την αγάπη μας με ένα σκύλο που μας γαβγίζει επίμονα και δυνατά. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε σκύλος. Θα δημιουργήσουμε στη σκέψη μας ένα μικρό καρτούν σκύλου. Ξεκινάμε το χτίσιμο του στο μυαλό μας. Τον φανταζόμαστε τρισδιάστατο σαν να είναι ολόγραμμα. Του δίνουμε τρίχωμα και τον κάνουμε σαν τα λούτρινα παιδικά ζωάκια. Κατόπιν τον κρατάμε αγκαλιά. Τον φανταζόμαστε σαν ένα πολύ αγαπημένο πλασματάκι ήρεμο και χαρούμενο. Έπειτα του δίνουμε ζωή. Αρχίζει και χοροπηδάει στα χέρια μας. Μη φοβάστε δεν θα μας δαγκώσει. Τώρα πετάξτε τον πάνω στον πραγματικό σκύλο που έρχεται μπροστά σας, ώστε να ταυτιστούν, να γίνουν ένα τόσο το αληθινό και το σκυλάκι της φαντασίας σας. Παρατηρείστε τι θα γίνει. Αν πετύχει η άσκηση ο σκύλος από εκεί που γαβγίζει μεταμορφώνεται σε ένα … γατάκι που θέλει ακόμα και τα χάδια σας. Βέβαια εσείς μπορείτε να διαλέξετε αντί για σκύλο όποιο ζωάκι θέλετε. Σας λέω ότι είναι άσκηση δημιουργικής φαντασίας, το παράδειγμα του σκύλου είναι τυχαίο, και σαφώς δεν σας συνιστώ να το δοκιμάσετε, απλώς θέλω να σας φωτίσω μια διαφορετική οπτική να εκπαιδεύσετε το μυαλό όχι προς την μεριά του πανικού, αλλά προς την μεριά της αγάπης. Το κλειδί που ανοίγει κάθε δύσκολη πόρτα …

Περνάμε στο σημαντικότερο μέρος του σημερινού μας θέματος. Έχουμε φτάσει στο επίπεδο ότι μας απασχολεί να το αγγίζουμε για δευτερόλεπτα, μετά να το ξεχνάμε και να περνάμε στο επόμενο, στο μεθεπόμενο κ.ο.κ. Όλοι μπορούμε να σκεφτόμαστε πρόσωπα, πράγματα, γεγονότα, ή να κρατάμε συναισθήματα αγάπης, χαράς, ομορφιάς για μικρό χρονικό διάστημα. Μετά από 2,3 λεπτά η σκέψη μας ατονεί, χαλαρώνει και μεταπηδά στο επόμενο θέμα. Δεν έχει διάρκεια. Αυτή λέγεται εμβρυική συνειδητότητα. Για να ενηλικιωθεί χρειάζεται η συνειδητή επιμονή σε ένα θέμα για ΔΥΟ ΩΡΕΣ!!! Αυτό δεν είναι εμμονή. Αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για την υλοποίηση της σκέψης. Το θέμα μπορεί να είναι οποιοδήποτε. Μια εικόνα ένα συναίσθημα, μια σκέψη. Αδιατάρακτα και χωρίς να παρεμβάλλεται οτιδήποτε άλλο στο δρόμο της. Όταν η σκέψη σκαλώσει για τόσο μεγάλο διάστημα στο θέμα που δουλεύει τότε αλλάζουν όλα. Παίρνουν άλλη δυναμική οι σκέψεις. Υλοποιούνται. Τότε μόνο ο εγκέφαλος μας περνά από το νηπιακό στάδιο εξέλιξης στο ενήλικο. Μην ξεχνάτε. Έχουμε τεράστια παχυλά υλικά σώματα αλλά μικρά συναισθηματικά και απίστευτα μικρά νοητικά σώματα. Με τις ασκήσεις θα αυξήσουμε την ικανότητα να μεγαλώσουμε το ψυχικό μας σώμα, και έπειτα να ευθυγραμμιστούμε με το νοητικό μας επίπεδο. Μπορούμε να αλλάξουμε ότι δεν μας πήγε καλά στο παρελθόν αρκεί στο τώρα να δημιουργήσουμε το είδωλό του, δηλ το ακριβώς αντίθετο. Ας πούμε ότι διαπράξαμε κάτι κακό, ή μισήσαμε κάποιον, ή αδικήσαμε κάποιον. Ταξιδέψτε στο παρελθόν αγκάλιασε τον και ζητήστε να σας συγχωρέσει. Απλώστε του μια τεράστια αγκαλιά. Σκεπάστε τον με τα ροδοπέταλα της αγάπη σας. Θα εξαφανιστεί η αρνητικότητά σας. Θα αποκτήσετε καθαρό κάρμα …

Θέλω να δούμε τις ομοιότητες που έχει ο εγκέφαλος μας με τον υπολογιστή. Ο εγκέφαλος γράφει τα data την ώρα που κοιμάται, γιατί τότε είναι λιγότερο απασχολημένος. Δεν το κάνει δηλ. την ώρα που τρώει ή που εργάζεται. Όταν βάζεις μια νέα πληροφορία ο εγκέφαλος την ταξινομεί, κάνει indexing. Τι σημαίνει αυτό. Ας πούμε ότι δύο πληροφορίες πέφτουν στο ίδιο μέρος. Τότε ο εγκέφαλος παίρνει την παλαιά την τοποθετεί στο πρόχειρο, βάζει την καινούργια εκεί που ήταν η θέση της παλαιάς. Στο όνειρο θα βρει θέση για την παλαιά ή στο ίδιο σημείο ή σε κάποιο καλύτερο. Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι τυφλοί δεν βλέπουν όνειρα. Η εργασία αυτή ανάσυρσης λέγεται ταξινόμηση. Ο υπολογιστής καταγράφει τα δεδομένα στον σκληρό δίσκο. Ο εγκέφαλος τις εμπειρίες τις συνειδητότητας τις καταγράφει στα … κόκαλα. Εν ζωή οι εμπειρίες αποτυπώνονται σε κάθε κύτταρο του σώματος. Τα κύτταρα μας περιέχουν κυρίως νερό. Ε λοιπόν αν πάρουμε μια σταγόνα από το νερό των κυττάρων μας θα δούμε στο μικροσκόπιο, το πως αλλάζει ακόμα και η εικόνα κάθε σταγόνας νερού ανάλογα με την ψυχική και νοητική μας κατάσταση. Τα κόκαλα μας είναι η αποθήκες των πληροφοριών που παίρνουμε με την συνειδητότητα μας. Δεν είναι τυχαίο που τόσο στο Άγιο Όρος φυλάσσονται τα κρανία των αποβιωσάντων μοναχών, όπως και στο Θιβέτ. Είναι αυτό που λέμε ζωντανές βιβλιοθήκες. Είναι σεβασμός προς την συνειδητότητα που δεν πεθαίνει ποτέ. Αφού μπορούμε να έχουμε συνειδητότητα έξω από το σώμα μας μπορούμε να μεταφέρουμε και τη φωνή της σκέψης μας εκεί. Μπορούμε να αυξήσουμε τα db της φωνής της σκέψης μας όσο μακριά θέλουμε. Μπορούμε να στείλουμε ενέργεια στα δώδεκα κομματάκια της συνειδητότητας μας, που την χωρίσαμε πριν. Χρειάζεται βέβαια και λίγο προσοχή. Στην αρχή το ενεργειακό κομμάτι που στέλνουμε να είναι μικρό. Μετά να σέβεστε και το σώμα που σας φιλοξενεί, διότι δεν μπορεί να δεχτεί μεγάλες ποσότητες αιθέρα αν δεν το έχετε εκπαιδεύσει. Μπορούμε δηλ. να φωνάξουμε τόσο δυνατά που η φωνή μας να αποθηκευτεί στην πέτρα που μόλις επισκεφτήκαμε. Μπορεί κάποιος να διαβάσει αυτά τα αρχεία της σκέψης μας εύκολα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πληροφορίες συνειδητότητας είναι χαραγμένες σε πετρώματα, σε οστά. Όταν βέβαια τελειώσετε με μια άσκηση μην ξεχάσετε να μαζέψετε πίσω τα κομματάκια της συνειδητότητας, διότι διαφορετικά θα έχετε κάνει διαχωρισμό (tilt) …

Μετά από αυτά που είπαμε δοκιμάστε στην πράξη τα παραπάνω. Ένα πολύ εμπνευσμένο τραγούδι, που συνοδεύεται από τι άλλο από τη λύρα. Φανταστείτε πως βγαίνει η συνειδητότητα από το σώμα σας σαν να είναι ένα σύννεφο, και ότι μπορείτε να πάτε οπουδήποτε. Μπορείτε ακόμη και να τραφείτε με τον αιθέρα. Μπορείτε να αγκαλιάσετε τη Γη τον Ουρανό. Είσαστε όπως ένας Άγγελος, που μπορεί να πετάξει παντού, χωρίς φόβο. Μπορείτε να νιώσετε το απέραντο γαλάζιο να σας αγκαλιάζει ή να το αγκαλιάσετε και σεις. Μπορείτε να κοιμηθείτε σε όποιο βουνό θέλετε η να γίνετε ένα με τη θάλασσα. Μπορείτε να απελευθερωθείτε από τα στοιχεία της φύσης, δεν υπάρχουν όρια πια για σας. Γίνατε αθάνατος. Ανεβείτε όσο πιο ψηλά μπορείτε και χαρίστε την απέραντη αγάπη σας. Είσαστε ένας ολοφώτεινος τεράστιος ασώματος αετός, χαχα δοκιμάστε το και καλή επιτυχία …

www.hypnotherapy4u.gr