ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ--TI EINAI TO ΠNEYMA ΤΙ Η ΨΥΧΗ – ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ – ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΥΛΗ – ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΤ’ΕΙΚΟΝΑ ΤΟ ΑΥΞΑΝΕΣΤΕ---ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑΣτοβαίος 2, 41, 7---morfeas sky--Από Σπύρος Μακρής

TI EINAI TO ΠNEYMA ΤΙ Η ΨΥΧΗ – ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ – ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΥΛΗ – ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΤ’ΕΙΚΟΝΑ ΤΟ ΑΥΞΑΝΕΣΤΕ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑΣτοβαίος 2, 41, 7

(Σημ: μας αναλύει πως επιφέρεται η Αρμονία των σφαιρών, και συγκεκριμένα η δική μας σφαίρα το δικό μας σύμπαν, από τον Δεύτερο Νου δημιουργό Ομοούσιος με τον Πατέρα Νου Θεό Φως και Ζωή Υπάρχων, που επέφερε την ζωή στην σκοτεινή φύση από πυρ και πνεύμα).

Στοβαίος 2, 41, 7

Κινείται ό,τι κινείται με την ενέργεια της κίνησης που κινεί το σύμπαν και η φύση του σύμπαντος δίνει κίνηση σε όλα.

Μία μεν κατά την δύναμη της και άλλη κατά την ενέργεια της.

Και η μία μεν διαπερνά το σύμπαν και το συγκρατεί από μέσα, ενώ η άλλη απλώνεται και το συγκρατεί απ’έξω.

Μαζί και οι δύο βρίσκονται μέσα σε όλα.

(σημ: οι δύο δυνάμεις του καθαρού Λόγου του Αιθέρα, βρίσκονται εσωτερικά και εξωτερικά των κύκλων και επιφέρουν την αρμονία των σφαιρών).
(Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ο Αιθέρας).

Η φύση όλων, (σημ: εννοεί την θνητή φύση μέσα στους κύκλους το θνητό διπολικό πνεύμα της φύσης από πυρ και πνεύμα που γεννήθηκε από την ένωση του Άγιου Λόγου με το πυρ και πνεύμα του σκότους), δημιουργώντας όσα γεννιούνται, παρέχει δημιουργία σε όσα δημιουργούνται σπέρνοντας τα σπέρματα της και έχοντας ύλη που κινείται.

Καθώς κινείται (η φύση-ύλη) θερμαίνεται, και η ύλη γίνεται φωτιά και νερό, το ένα σθεναρό και ισχυρό και το άλλο παθητικό.

Η φωτιά εναντιούμενη στο νερό το ξέρανε, και έγινε γη πάνω στο νερό.

Καθώς δε ξεραινόταν γινόταν ατμός από τα τρία: το νερό τη γη και τη φωτιά και έγινε αέρας.

Αυτά, ενώθηκαν σύμφωνα με την λογική της αρμονίας, το θερμό με το ψυχρό και το ξηρό με το υγρό και από την συνύπαρξη αυτών έγινε πνεύμα και σπέρμα ανάλογο με το πνεύμα που περιέχει το σύμπαν.

(Σημ: πνεύμα και σπέρμα είναι το πνεύμα της φύσης που δημιούργησε τον άνθρωπο της Γης από σάρκα, και είναι ανάλογο με την Αρμονία του πνεύματος των αντιθέτων που εμπεριέχεται μέσα στον σύμπαν το οποίο ΠΝΕΥΜΑ φέρει την αρμονία των αντιθέτων λόγο της δύναμης του καθαρού της φύσης δημιούργημα που είναι ο ΑΙΘΕΡΑΣ – Δεύτερος Νους δημιουργός – από πυρ και πνεύμα).

Αυτό το πνεύμα, πέφτοντας στην μήτρα δεν ηρεμεί στο σπέρμα και, μη ηρεμώντας, μεταβάλλει το σπέρμα και μεταβαλλόμενο αυτό αποκτά αύξηση και μέγεθος.

Με το μέγεθος που αποκτά παίρνει και εικόνα σχήματος και σχηματίζεται.

Με το σχήμα μεταφέρεται το είδος μέσω του οποίου παίρνει εικόνα.
(σημ: αυξάνεστε και πληθύνεστε κατ’εικόνα).

Επειδή λοιπόν το πνεύμα, μέσα στην μήτρα, δεν είχε την ζωτική του κίνηση αλλά τη βλαστική, αυτήν η αρμονία τη συνταίριαξε να είναι η υποδοχή της διανοητικής ζωής (η οποία είναι αμερής και αμετάβλητη και δεν παύει ποτέ να είναι αμετάβλητη).

(Σημ: το πνεύμα μέσω της αρμονίας συνταίριαξε μαζί του την θνητή λογική όπου κάθε σκέψη διανόηση έχει και το αντίθετο του, όπου η δράση-αντίδραση, τα δύο άκρα, και το κέντρο η αρμονία της ζωής κάθε έμβιου σάρκινου πλάσματος.

Και ότι είναι μέσα στην μήτρα με τους αριθμούς το κυοφορεί,

(σημ: ο «θεός» γεωμετρεί» Αιθέρας, ενώ το θνητό διπολικό πνεύμα του σύμπαντος δημιουργεί τα δικά του έμβια όντα όπως ο άνθρωπος με σάρκα-κυοφορεί τους αριθμούς από την μήτρα που του έδωσε ο Δεύτερος Νους δημιουργός).

(Σημ: Την ψυχή την δημιουργεί ο Δεύτερος Νους δημιουργός-Αιθέρας).
Και ότι είναι μέσα στην μήτρα με τους αριθμούς το κυοφορεί, το γεννά, και έξω το βγάζει στον αέρα.

Και η ψυχή που είναι πολύ κοντά, το οικιοποιείται, (σημ: εννοεί την σάρκα), όχι λόγω συγγενικής ιδιότητας μαζί του, αλλά λόγω της μοίρας, διότι δεν επιθυμεί ιδιαίτερα (η ψυχή) να είναι μαζί με το σώμα (σάρκα).

(Σημ: χωρίς την ζωφόρο ψυχή δεν δύναται να υπάρξει η Ζωή γι’αυτό η μοίρα οδηγεί την ψυχή να επανενσαρκώνεται για να υπάρχει η ζωή στο θνητό σύμπαν).

Έτσι, από τη μοίρα δίνεται σ’αυτό που γεννιέται (σημ: το πνεύμα γεννά την σάρκα που παίρνει ζωή από την ψυχή) η διανοητική κίνηση και η νοερή ουσία της αληθινής ζωής.
Διότι εισέρχεται στο πνεύμα και του δίνει ζωτική κίνηση.

(Σημ: η διανοητική κίνηση λογική στον θνητό άνθρωπο είναι από το πνεύμα. Ενώ η αληθινή νοερή ουσία της ζωής υπάρχει στον Νου της ψυχής «ουσία της αληθινής ζωής»).

Από Σπύρος Μακρής--morfeas sky