H ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ--

H ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ Κατά τους Αρχαίους Έλληνες η ηθική δεν περιοριζόταν στη θεωρητική μόνο ενασχόληση με το ζήτημα της αρετής αλλά κατ’ εξοχήν ενδιαφερόταν για την άσκησή της ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ: όχι μόνο να στοχάζεται και να διερευνά κανείς το αγαθό, αλλά κυρίως ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ. «H αρετή από μόνη της δεν εξαρκεί», δίδασκε ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του (1. 325 b, 12-13), «πρέπει επίσης να υπάρχει η δύναμη να μετατραπεί σε πράξη». Πράγμα που σημαίνει ότι εφόσον έχει ληφθεί μια απόφαση με ηθικά κριτήρια πρέπει κατόπιν να εφαρμοσθεί με συνέπεια. Βέβαια, ο μετασχηματισμός της αξίας σε πράξη και η σύμπτωση των απώτερων σκοπών και επιδιώξεων με τα συγκεκριμένα ενεργήματα συνιστά μείζον πρόβλημα που θέτει σε δοκιμασία την ηθική αντοχή και την ακεραιότητα του δρώντος υποκειμένου. «Φυσικά, η πράξη σε πολύ μικρότερο βαθμό προσεγγίζει την αλήθεια από ό,τι η σκέψη», επεσήμαινε ο Πλάτων στην Πολιτεία του (473 a, 1-2). Εν τούτοις ο Σωκράτης έδειξε ο ίδιος με το παράδειγμά του, τη δύναμη και την ετοιμότητα του ανθρώπου με ήθος, να ζήσει σύμφωνα με τα κριτήρια και τις αξίες του. «Σφάλλεις αν νομίζεις πως κάποιος που έχει την παραμικρή αξία», υποστήριζε στην Απολογία του (28b, 5-9), «θα υπολόγιζε τον κίνδυνο της ζωής ή του θανάτου ή οτιδήποτε άλλο αντί να εξετάζει τούτο μόνο: Εάν η πράξη του είναι δίκαιη ή άδικη, και εάν αρμόζει στα έργα ενός καλού ή κακού ανθρώπου». Η διδασκαλία του Σωκράτη και η στροφή στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου https://sciencearchives.wordpress.com/ You might also like: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ, ΑΡΕΤΗΣ, ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ ΚΑΙ ... ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ, Η ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΓΛΩΣΣΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ – Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ Η ΧΑΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ Linkwithin Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 12:15:00 π.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις, Φιλοσοφία Κυριακή, 18 Σεπτεμβρίου 2016 ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ Με βάση τις έρευνες από διάφορους επιστήμονες, ιδρύματα και πανεπιστήμια. Φτιαγμένο από τον Νίκο Κορακάκη You might also like: Ω ΕΝΔΟΞΕΣ ΠΙΕΡΙΔΕΣ ΜΟΥΣΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΡΕΦΕΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΚΑΙ ... ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΙΛΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ - ... Ο ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ ΆΒΑΡΙΣ «…Η ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑΧΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ Ή ΠΕΤΡΑ ... Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ Linkwithin Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 11:24:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις ΔΙΕΣΩΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ; Του Μ. Καλόπουλου Όταν έχεις μια σκλάβα παλλακίδα, μπορεί να την καταπιέζεις με χίλιους τρόπους, αλλά ποτέ δεν της χαλάς το σώμα και το πρόσωπο. Έτσι και οι παπάδες διέσωσαν την ομορφιά της ελληνικής γλώσσας, για να επιδεικνύονται στα περίτεχνα θρησκευτικά τους άσματα. Το ίδιο έκαναν και με την αρχιτεκτονική, ώστε να μπορούν να στεγάσουν το μεγαλείο τους, χτίζοντας αναρίθμητους ναούς-παλάτια. Για να θέσουμε όμως το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση, πρέπει πρώτα να απαντήσουμε στις παρακάτω βασικές ερωτήσεις: Από ποιον κίνδυνο ακριβώς την διέσωσαν; Μπορεί να θεωρηθεί κάποιος διασώστης μιας γλώσσας, όταν είναι ο ίδιος που την ώθησε βίαια και βάρβαρα στον ακραίο αφανισμό; Ποιος κατέστρεψε όλες της βιβλιοθήκες των ελλήνων, αρχής γινομένης από τον απόστολο Παύλο που έκαψε τα βιβλία της Εφέσου (Πραξ. Αποστόλων 19.19) λέγοντας πως ήταν βιβλία μαγείας; Ποιοι ξεκίνησαν τους διωγμούς των κέντρων γλώσσας που ήταν οι βιβλιοθήκες; Ποιοι κατέστρεψαν το μεγαλύτερο παγκοσμίως κέντρο επιστημών και γλωσσικού πλούτου στην Αλεξάνδρα, σκοτώνοντας και την βιβλιοθηκάριο Υπατία; Μήπως όμως… μετά την επικράτησή τους, μετανιωμένοι διέσωσαν πράγματι την ελληνική γλώσσα; Στην πραγματικότητα η ελληνική γλώσσα, από επιστημονικής και φιλοσοφικής πλευράς, παρέμεινε καθηλωμένη στα ιδία επίπεδα που την βρήκε ο ιουδαιο-χριστιανισμός. Όταν η ελληνική γλώσσα πέφτει στα χεριά των χριστιανών, είναι ήδη ένας γίγαντας πνευματικότητας, ένας πανάρχαιος ιαματικός συλλεκτήρας σοφίας και ευεργετικών υποδείξεων, ικανός να πετύχει την απελευθέρωση της παγκόσμιας νοημοσύνης. Ένα ασύλληπτο εργαλείο αφύπνισης και μεταφοράς απειράριθμων και παντοειδών γνώσεων, που στα χεριά των χριστιανών, υποχρεώθηκε να περιοριστεί στον ταπεινωτικό ρόλο του υμνητή των ιουδαϊκών βιβλικών ιδεών και ηρώων! Υποχρεωμένη μάλιστα, να απορροφήσει σταδιακά τα αναρίθμητα δηλητηριασμένα θεολογικά λύματα και ψευδο-σωτηριακά ευρήματα του ιουδαιο-χριστιανισμού, μετεβλήθη σταδιακά από αξιοθαύμαστο ιαματικό της ψυχής φάρμακο και ευκαιρία απελευθέρωσης, σε εντυπωσιακό και αποτελεσματικότατο μηχανισμό περίτεχνης υποδούλωσης! Αν αυτή την "διάσωση" εννοούν… τότε έχουν τεράστιο δίκαιο! Αυτή η "διάσωση" λοιπόν, δεν μπορεί να αποτελεί καύχημα εκείνου που την εγκλώβισε βίαια στις δικές του σκοπιμότητες, και την καθήλωσε σε διαχρονική μονομερή χρήση, άρα αχρήστευση και σκλαβιά. Πρέπει κάποιος να τους ενημερώσει πως όταν ένα εργαλείο απελευθέρωσης, μετατρέπεται σε μηχανισμό υποδούλωσης, πάει καιρός πια που δεν ονομάζεται "διάσωση", αλλά κακοποίηση και διαστρέβλωση! Είναι περίπου αυτονόητο, πως η γλώσσα που δεν έχει την ελευθέρια να επεκταθεί σε όλους τους τομείς της γνώσης, δεν μπορεί να είναι παραγωγική! Αυτή δε η υποδούλωση, που χυδαία μετονομάστηκε σε "διάσωση", αποδεικνύεται απ’ την μακραίωνη απαγόρευση της επέκτασής της σε νέους επιστημονικούς ορίζοντες. Αν στο ίδιο διάστημα των δεκαεπτά αιώνων, οι επιστήμες (που είναι ο φυσικός χώρος της ελληνικής γλώσσας) είχαν αφεθεί ελεύθερες, η ελληνική γλώσσα θα είχε δεκαπλασιαστεί. Αυτή η μακραίωνη καχεξία, μόνο διάσωση δεν μπορεί να ονομαστεί, αλλά σκαιότατο και ειδεχθές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας! Η καθήλωση μια υψιπετούς γλώσσας λοιπόν δεν μπορεί να θεωρηθεί ευεργέτημα, ούτε διάσωση… αλλά ταπεινωτική υποδούλωση ενός εργαλείου νοημοσύνης που προορισμός του ήταν η απελευθέρωση της παγκόσμιας ευφυΐας! Άλλο λοιπόν διάσωση βιτρίνας (φυλακισμένη δύναμη) και άλλο δυναμική άνθηση και καρποφορία που σημαίνει ελεύθερη καλλιέργεια και επέκταση σε νέους άγωστους ορίζοντες. Οι καταστροφείς του ελληνικού πολιτισμού δεν μπορούν να καυχηθούν για την διάσωση του δυναμικότερου εργαλείου έκφρασης του, που λέγεται ελληνική γλώσσα ή Ελληνική Γραμματεία! Κυρίως ελέω χριστιανισμού, η Ελληνική Γραμματεία κατακρεουργήθηκε και μόνο το ένα εκατοστό της έφτασε σε μας. Ξεχνούν οι αναίσχυντοι τα αναρίθμητα μοναστηριακά παλίμψηστα που μετέτρεψαν τα αριστουργήματα των ελλήνων (περγαμηνές) σε ξύσματα για να γράψουν πάνω τους τα δακρύβρεχτα Γιαχβικά άσματα τους; Μόνο εγώ έχω έναν ολόκληρο τόμο (κατάλογο χειρογράφων) από το μοναστήρι της Άγιας Αικατερίνης του Σινά, όπου σε κάθε σχεδόν σελίδα του, σημειώνεται το ανατριχιαστικό έγκλημα, με την στερεότυπη φράση: "αρχαιοελληνικό κείμενο - προσευχή μοναχού ή κείμενο παλαιάς Διαθήκης"! Αντί λοιπόν με κατεβασμένο κεφάλι, να δεχθούν ότι ιστορικά αποτελούν την αδίστακτη σιδερένια ράβδο που κατασύντριψε σαν ανυπεράσπιστο κεραμικό σκεύος το πλέον περίτεχνο διανοητικό κατασκεύασμα της ανθρώπινης νοημοσύνης, αυτοί ξεδιάντροπα επιχειρούν να φανούν ως οι κατ’ εξοχήν διασώστες του! Θυμηθείτε άλλωστε πως ακριβώς αυτό που έκαναν, είχε προφητευθή από την σκοτεινή δύναμη που ελλοχεύει στην Παλαιά Διαθήκη: «Ζήτησον παρ' εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γής· θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς».Ψαλμοί 2. 8-9 Βλέπε και (Ψαλμοί 22.27 // Ψαλμοί 27.8) Και το ίδιο ακριβώς επανέλαβε και ο δήθεν φωτισμένος ιδρυτής του χριστιανισμού: «Και εκ του στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία κοπτερά, διά να κτυπά με αυτήν τα έθνη· και αυτός θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά». Αποκάλυψη 19:15 «θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά, θέλουσι συντριφθή ως σκεύη κεραμέως». Αποκάλυψη 2.27. Δεν υπάρχουν λοιπόν λόγια για να περιγραφεί το μεγαλύτερο έγκλημα από καταβολής κόσμου, που είναι ακριβώς αυτή η συντριβή της Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας απ’ αυτούς που μέχρι σήμερα επιτρέπουμε να παρουσιάζονται και ως διασώστες της. Τελικά είναι να θαυμάζει κανείς το θράσος και την ιστορική αλητεία κάποιων. Ε λοιπόν… εγκληματικοί καταστροφείς και κακοποιητές ναι… αλλά με τίποτα διασώστες! Μ. Καλόπουλος , http://www.greatlie.com/ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΣΩΤΗΡΕΣ»; Του Ιωάννη Θεοδωρόπουλου Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 10:17:00 μ.μ. 1 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις, Μη συμβατική Ιστορία - Για λίγους Πολυχρόνιο υπέρ σουλτάνου... Με την υπ’ αριθμ. 1323/794/16.3.1882 εγκύκλιο του Πατριαρχείου προς τους επισκόπους εκκλησιών Γαλατά και Καταστένου εντέλλεται κατά την περιφορά του επιταφίου να αναγνώσουν με ευλάβεια όπως συνηθίζεται, μεγαλοφώνως και ευκρινώς και με τον αρμόζοντα σεβασμό και ευταξία την παρακάτω ευχή: «Κύριε σου δεόμεθα και σε παρακαλούμε, τον μεγαλειότατον, κραταιότατον, γαληνότατον και ευσπλαχνικότατον ημών άνακτα Σουλτάν Αβδούλ Χαμίτ Χαν Εφένδη ημών διαφύλαξε τον στην σκιά των πτερύγων σου... και ενίσχυσον αυτόν σε κάθε έργο του... άγγελον σε αυτόν φύλακα από το άγιο κατοικητήριό σου στείλε. Χάρισε σε αυτόν υγεία αμετάπτωτη μακροβιότητα ειρηνική και ήρεμη... Αμήν». (Μέγας πρωτοσύγκελος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ). Η εκκλησία είχε συντάξει πολυχρόνιον του Σουλτάνου αλλά και ύμνους υπέρ αυτών. «Πολυχρόνιον ποιήσαι, κύριος ο θεός, τον μεγαλειότατον και κραταιότατον ημών άνακτα Σουλτάνο Απτούλ Χαμίτ Χάν, συ θεέ ημών, κύριε φύλαττε αυτόν εις πολλά έτη, εις πολλά έτη, εις πολλά έτη». Πολυχρονισμός του Πατριαρχείου, που μελοποιήθηκε από τον Αδάμ Άκρατον. Ήταν γραμμένο και στην τουρκική γλώσσα. Κυκλοφορούσε στην τουρκική γλώσσα και σουλτανικός ύμνος που είχε μελοποιήσει ο Αχ. Α. Διαμαντάρας και τραγουδούσαν τα Ελληνόπουλα στα σχολεία. Μέσα σε αυτήν την δουλικότητα, ξεπετάχτηκαν ο Ρήγας Φεραίος, ο Παμπλέκης, ο Κ. Κούμας, ο Α. Κοραής, ο Α. Υψηλάντης, Ε. Βούλγαρης, Θεοτόκης Νικ. Θ. Καίρης, ο Π. Κοδρικάς και πάρα πολλοί άλλοι, που κατάφεραν να συνδαυλίσουν τις κοιμισμένες μνήμες του ραγιά, που θυμήθηκαν ποιοί είναι, άρπαξαν τα όπλα και έδιωξαν τον Δυνάστη. Πηγές: Γερ. Καλογεράκη, η Ιστορία πρέπει να ξαναγραφεί, σελ. 391-392, εκδ. Δίον http://www.greatlie.com/index.php/xristianismos/tourkokratia/ http://sfrang.blogspot.gr/2010/03/blog-post_25.html http://sitalkisking.blogspot.gr/2014/03/blog-post_19.html Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 9:46:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Μη συμβατική Ιστορία - Για λίγους ΤΟ «ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΥΘΥΦΡΟΝΑ» Ο Δίας ανάμεσα στον Ερμή (αριστερά) και την Ίριδα (δεξιά). Παράσταση από ερυθρόμορφο αγγείο. Ο Ευθύφρων είναι άλλο ένα έργο του Πλάτωνα που εντάσσεται στην τετραλογία (Ευθύφρων, Κρίτων, Απολογία, Φαίδων) των διαλόγων που αναφέρονται στη δίκη και εκτέλεση του Σωκράτη. Τα πρόσωπα του διαλόγου είναι δύο. Ο Σωκράτης και ο Ευθύφρων που ισχυρίζονταν πως μπορούσε να προλέγει τα μέλλοντα, χάρη ενός μαντικού δαιμονίου. Η δράση του διαλόγου τοποθετείται πριν τη δίκη του Σωκράτη -399. Μερικοί θεωρούν τον διάλογο προσπάθεια υπεράσπισης του Σωκράτη εναντίον της κατηγορίας για ασέβεια. Για πρώτη φορά στον διάλογο Ευθύφρονα, ο Πλάτων χρησιμοποιεί τους όρους ιδέα, είδος και ουσία. Το «δίλημμα του Ευθύφρονα» πήρε το όνομα του από έναν από τους ανακριτές του Σωκράτη που βρίσκεται στον ομώνυμο διάλογο του Πλάτωνα. Το πρόβλημα το οποίο χρησιμοποιεί ο Σωκράτης προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Ευθύφρονα είναι το εξής: Οι θεοί αγαπούν το όσιο επειδή είναι όσιο (περίπτωση α) ή μήπως το γεγονός ότι το αγαπάνε κάνει κάτι όσιο (περίπτωση β); Στον διάλογο αυτόν ο Πλάτωνας μέσω του χαρακτήρα του Σωκράτη μας προσκαλεί σε ένα ακόμα ταξίδι δημιουργικής απορίας και αμφισβήτησης των ηθικών μας πεποιθήσεων. Πιο συγκεκριμένα, επιτίθεται σε όσους πιστεύουν με βεβαιότητα ότι γνωρίζουν τι είναι το ευσεβές, το δίκαιο, ειδικά σε περιπτώσεις περίπλοκων ηθικών ζητημάτων. Ακόμα, ο Σωκράτης με την διατύπωση αυτού του ιδιοφυούς διλήμματος προσπαθεί να αποδομήσει την ύπαρξη μιας θεϊκής δύναμης που μπορεί να υφίσταται ταυτόχρονα ως παντοδύναμη και πανάγαθη. Αν υπάρχει θεός δεν είναι δυνατόν να είναι ταυτόχρονα παντοδύναμος και πανάγαθος. Αυτό είναι ένα έμμεσο πόρισμα της Πλατωνικής θέσης στον Ευθύφρονα, το οποίο δεν βασίζεται σε εμπειρικά δεδομένα. Αντιθέτως επιχειρείται a priori, χωρίς να χρειάζεται δηλαδή η παρατήρηση του κόσμου. Η σκέψη του Πλάτωνα είναι τόσο δυνατή φιλοσοφικά ώστε ακόμα και σήμερα να ασχολούνται με το δίλημμα του Ευθύφρονα οι πιο σημαντικοί φιλόσοφοι της θρησκείας. Οι αρχικοί υπαινιγμοί του διλήμματος είναι αρκετά προφανείς. Εάν ισχύει το (α) οι θεοί αγαπούν ό,τι είναι καλό επειδή είναι καλό, τότε οτιδήποτε είναι καλό είναι καλό ανεξάρτητα από το τι νιώθουν οι θεοί για αυτό. Και τότε οι θεοί δεν παίζουν απολύτως κανένα ρόλο στο να θέσουν τα θεμέλια των ηθικών αξιών. Επίσης, τότε η ηθική είναι ανεξάρτητη από τη θρησκεία. Εάν, από την άλλη μεριά, ισχύει το (β) κάτι είναι καλό επειδή το αγαπούν οι θεοί, τότε θα μπορούσαν πολύ απλά να αγαπήσουν κάτι άλλο εξίσου, που δεν θα ήταν καλό. Και αν ισχύει, τότε οι θεοί παίζουν κάποιο ρόλο, αλλά το τι είναι καλό καταλήγει να μην είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που τυγχάνει να αγαπούν οι θεοί. Επίσης, τότε η ηθική είναι κάτι το απολύτως μεταβλητό. Τα διλήμματα αποτελούν πρόβλημα μόνο στην περίπτωση που και τα δύο πιθανά αποτελέσματα είναι εξίσου δυσάρεστα. Οι άθεοι δεν θα αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα με το συγκεκριμένο δίλημμα, καθώς θα δέχονταν με ευχαρίστηση τους υπαινιγμούς της περίπτωσης (α) και δεν θα τους απασχολούσαν καθόλου αυτοί της υπόθεσης (β). Ωστόσο, το δίλημμα αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για αυτούς που θέλουν να βασίσουν τις ηθικές αξίες στη θρησκεία, καθώς καμία από τις δύο πιθανές περιπτώσεις που εξετάσαμε παραπάνω δεν είναι αρκετά βολική. Στο τέλος του διαλόγου του Πλάτωνα, ο Ευθύφρων απλώς ζητά άδεια να αποχωρήσει. Έχει πάρει μεγάλη δόση από την υπό εξέταση ζωή για μία μέρα. Παρ’ όλα αυτά, το «δίλημμα του Ευθύφρονα» είναι ουσιώδες ακόμα και σήμερα, και σχετικό με την καθημερινή ζωή. Για παράδειγμα, πολλοί λένε πως η ηθική βρίσκεται σε παρακμή επειδή η θρησκεία βρίσκεται σε παρακμή, και πως η αναβίωση της μιας θα οδηγούσε στην αναβίωση της. Το «δίλημμα του Ευθύφρονα» αποτελεί μια σοβαρή πρόκληση της παραπάνω άποψης. Είναι κάτι ηθικά καλό επειδή το εγκρίνει μια συγκεκριμένη θρησκεία ή η συγκεκριμένη θρησκεία το εγκρίνει επειδή είναι ηθικό; Το δίλημμα έχει, ακόμα, και μια ευρύτερη εφαρμογή. Για παράδειγμα, είναι ένα έργο τέχνης καλό, επειδή αρέσει στον κόσμο ή τους αρέσει επειδή είναι καλό; Είναι ένα στιλ ντυσίματος μοντέρνο επειδή φοριέται από πολλούς ή το φοράνε πολλοί επειδή είναι στη μόδα; Σκέψου αν μπορείς να βρεις άλλα παραδείγματα του «διλήμματος του Ευθύφρονα». Υπάρχουν πράγματα τα οποία εγκρίνεις επειδή τα εγκρίνουν οι άλλοι; https://sciencearchives.wordpress.com Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 1:59:00 π.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Φιλοσοφία Σάββατο, 17 Σεπτεμβρίου 2016 ΟΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ Θυμάστε που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, είχε κατακλυστεί το διαδίκτυο με μηνύματα εξωγήινων; Και όχι μόνο, αλλά και από αγγέλους, αρχαγγέλους, αγίους, μέχρι και η Μαρία η Μαγδαληνή «έστελνε» μηνύματα… (;;;!!!). Και τι δεν διαβάσαμε. Υποσχέσεις υποσχέσεις υποσχέσεις και μία λέξη κυριαρχούσε πάντα. Σύντομα σύντομα σύντομα, και αυτό το «σύντομα» τελειωμό δεν είχε. Και δώστου αναδημοσιεύσεις και δώστου μεταφράσεις από την Εσπερία…. και το σύντομα ήρθε πέρασε και πάει και τελείωσε τελικά…. σύντομα. Λοιπόν σήμερα θα σας δώσω κι εγώ ένα μήνυμα επειδή αυτό δεν χαϊδεύει αυτιά. Υπενθυμίζω ότι ο ίδιος ο συγγραφέας, σε κάθε του βιβλίο, προτρέπει τον αναγνώστη να μην πιστεύει τίποτα, ούτε από τα γραφόμενα του, αλλά ο καθένας να κάνει την δική του προσωπική έρευνα. Αυτό για ενδεχόμενη προσπάθεια εκτροπής από το θέμα….. Εξετάστε αν το περιεχόμενο του κειμένου ανταποκρίνεται στην γήινη πραγματικότητα. Προς γνώση και συμμόρφωση, περισυλλογή και προβληματισμό και λύσιμο ίσως κάποιων αποριών. … [[«Όταν θα φθάσετε στο επίπεδο εκείνο της τεχνολογικής εξέλιξης που θα μπορείτε να κάνετε διαστρικά ταξίδια, δεν θα σας επιτραπεί η απομάκρυνσή σας από τη Γαία, εφ’ όσον συνεχίσετε να κατέχεστε από τη σημερινή αλαζονική νοοτροπία, διότι οι αστρικές κοινωνίες δεν θα σας δεχθούν, ούτε σαν συνομιλητές και πολύ περισσότερο σαν συνεργάτες, και σε καμία περίπτωση δεν θα δεχτούν συγκατοίκηση μαζί σας. Ποιος από εσάς θα ήθελε να δυσκολέψει τη ζωή του μένοντας στον ίδιο χώρο με ανθρώπους που δεν σέβονται τον χώρο διαμονής τους, τον ρυπαίνουν και τον καταστρέφουν, που σκοτώνουν τον συνάνθρωπό τους χωρίς λόγο. που αφανίζουν τις άλλες μορφές ζωής χλωρίδας και πανίδας, που τρώνε μολυσμένες τροφές, που πίνουν βρώμικο νερό και αναπνέουν δηλητηριασμένο αέρα και που όλη αυτή την απρεπή συμπεριφορά τη θεωρούν δικαίωμά τους και νομίζουν ότι δεν έχουν καμία υποχρέωση για την αποκατάσταση των βλαβών που έχουν προξενήσει στον πλανητικό οργανισμό; Ποιος θα ήθελε να ζήσει με ανθρώπους που ασεβούν προς το θείο; Δεν είστε ιδιοκτήτες της Γαίας, αλλά φιλοξενούμενοι επισκέπτες περιορισμένου χρόνου. Δεν σας ανήκει τίποτε και δεν έχετε το δικαίωμα να την μολύνετε, γιατί καθιστάτε τους εαυτούς σας απόβλητους όχι μόνο από τη Γαία αλλά και από τον γαλαξία ολόκληρο. Εάν δεν γίνεται μαθητές της αλήθειας το σύμπαν δεν θα σας δεχτεί και θα σας έχει συνεχώς στην απομόνωση. Επισκεφτήκατε τη Γαία, για να εξευγενίσετε τον εαυτό σας και να διδαχτείτε από τη νέα σας ενσάρκωση. Υποστηρίξτε τον εαυτό σας και μην τον απομακρύνετε από τον σκοπό σας, γιατί εσείς κάνετε τα αντίθετα απ’ ότι επιτάσσουν οι συμπαντικοί νόμοι. Έχετε έρθει πολλές φορές στη Γαία στην πατρίδα σας, ξαναβρίσκετε τους φίλους και τους εχθρούς σας, αλλά δεν τους αναγνωρίζετε, όπως και αυτοί δεν γνωρίζουν εσάς και πολλές φορές έχετε εγκαταλείψει τη Γαία επανερχόμενοι στην ουράνια αφετηρία σας, χωρίς να αντιληφθείτε τον σκοπό της ενσάρκωσής σας. Όπως φαίνονται μπροστά σας οι πρωτόγονες φυλές κανιβάλων του Αμαζονίου και της Αφρικής. έτσι φαίνεστε και σεις μπροστά στις ουράνιες κοινωνίες. Όπως βλέπετε εσείς τις συγκρούσεις των αρσενικών ζώων για την κυριαρχία της αγέλης, έτσι βλέπουν και οι ουράνιες κοινωνίες τις ωμότητες που γίνονται στους αιματηρότατους και αναίτιους πολέμους για επικράτησή σας και θλίβονται. Όπως Βλέπει ένας φιλόσοφος την αθεΐα, τα ψεύδη και τις απάτες των ιερατείων και των πολιτικών ηγετών, έτσι φαντάζετε κι εσείς στα δικά μας μάτια. Όπως προβληματίζεται ένας ελεύθερος και ανοιχτόμυαλος άνθρωπος από την αλαζονεία, τις απάτες των θρησκειών και την εκκλησιαστική δουλεία του δόγματος, έτσι και χειρότερα φαίνεστε εσείς μπροστά σε εμάς. Δεν έχετε αντιληφθεί καθόλου τον σκοπό της υπάρξεώς σας και την αποστολή σας στην Γαία, αλλά περιμένετε να σας την εξηγήσουν οι παντός είδους εξουσιαστές, με αποτέλεσμα να έχετε χάσει τελείως τον προορισμό σας την κρίση και τη λογική σας. Μεταξύ των ανθρώπων που γνωρίζουν και αυτών που δεν γνωρίζουν υπάρχει χάος απροσμέτρητο. Ακόμη μεγαλύτερο χάος υπάρχει μεταξύ του δικού σας τρόπου σκέψης και του δικού μας. Γι' αυτό αποφεύγουμε τις επαφές μαζί σας, ελπίζοντες σε μία μελλοντική αλλαγή του τρόπου σκέψης σας και της συμπεριφοράς σας, βοηθούμενοι από εμάς, ώστε να μπορούμε να συνεννοηθούμε»]]. Γεράσιμος Καλογεράκης, Ο ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ & Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΣΕΛΗΝΗ, σελ. 142, εκδ. Δίον Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 3:51:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: Η ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ Η διπλή και ταυτόχρονη αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα και στο Βυζάντιο, που αποτέλεσε το επίσηµο «πιστεύω» του νεοελληνικού κράτους και του πολιτιστικού κατεστηµένου της χώρας, οδήγησε και οδηγεί σε αδιέξοδο, κατά πρώτο και κύριο λόγο διότι οι δυο αυθεντίες που επικαλείται βρίσκονται σε διαµετρική αντίθεση µεταξύ τους. Ο Αρχαίος Ελληνικός πολιτισµός είναι πολιτισµός ελευθερίας και αυτονοµίας, που εκφράζεται στο πολιτικό επίπεδο στην πολιτεία ελεύθερων πολιτών που συλλογικά αυτοκυβερνώνται και στο πνευµατικό επίπεδο µε την ακατάπαυστη επαναστατική ανανέωση και αναζήτηση. Ο βυζαντινός πολιτισµός από την άλλη, είναι πολιτισµός θεοκρατικής ετερονοµίας, αυτοκρατορικού αυταρχισµού και πνευµατικού δογµατισµού. Στο Βυζάντιο δεν υπάρχουν πολίτες, αλλά υπήκοοι του αυτοκράτορα, ούτε στοχαστές, µόνο σχολιαστές ιερών κειµένων. Η προσπάθεια συνδυασµού και συµφιλίωσης αυτών των δύο αυθεντιών λοιπόν, δεν µπορούσε παρά να νεκρώσει κάθε δηµιουργική προσπάθεια και να οδηγήσει σε ένα στείρο σχολαστικισµό, όπως αυτός που χαρακτήριζε το πνευµατικό κατεστηµένο της χώρας επί ενάµισυ σχεδόν αιώνα µετά την ανεξαρτησία και που επαναλάµβανε τα χειρότερα µιµητικά στοιχεία του Βυζαντίου. Περηφανευόµαστε ότι είµαστε απόγονοι των Αρχαίων, αλλά για να µάθουµε τι έλεγαν και τι ήταν οι Αρχαίοι πρέπει να προσφύγουµε σε ξένες εκδόσεις και σε ξένες µελέτες. (Κορνήλιος Καστοριάδης, Διάλεξη στον Τριπόταµο Τήνου στις 20 Aυγούστου 1994) Απόσπασμα: http://freepsyche.blogspot.gr/2008/03/blog-post_20.html ... Στέλιος Ράμφος: Υπάρχει ένας νηπιασμός έντονος πολλών αιώνων με τον οποίον πρέπει να τα βγάλουμε πέρα. Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 1:40:00 π.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις Παρασκευή, 16 Σεπτεμβρίου 2016 ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΚΟΥΤΟΥΛΑΣ : Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΚΟΥΤΟΥΛΑΣ : Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ : ΣΥΓΧΥΣΗ ΚΑΙ ΛΕΞΙΠΕΝΙΑ Με την κατάργηση της Ιστορικής Ορθογραφίας του Πολυτονικού πέραν της βίαιης αποκοπής του σύγχρονου Έλληνα από την ΓΡΑΠΤΗ μορφή της Ελληνικής Γραμματείας αιώνων ο Νεοέλληνας βρίσκεται σε αδυναμία: 1)Να εξηγήσει ετυμολογικά την σύνθεση δασυνόμενων λέξεων με προθέσεις. 2)Αδυνατεί να κατανοήσει την προέλευση σύνθετων λέξεων με διαφοροποιημένο τονισμό ή πνεύμα. 3)Με τον οιωνεί ΑΤΟΝΙΣΜΟ του μονοτονικού αγνοεί την διαφοροποίηση ΟΜΟΗΧΩΝ με διαφορετικό τονισμό. Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 10:43:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ Εγώ, είμαι το «Κουτάλι». Μία νύχτα, ονειρεύτηκα ότι ήμουν εκδρομή ψηλά σε ένα βουνό, όπου στο βάθος φαινόταν καθαρά η θάλασσα. Έβλεπα σχεδόν όλον τον κόσμο από εκεί. Ήταν πολύ όμορφα. Ξάφνου, ένα μεγάλο πουλί ξεπροβάλλει μέσα από τον ήλιο. Ήταν αετός. Ο βασιλιάς των πουλιών. Μερικά ελάφια στο βάθος του δάσους φαίνονται να παίζουν διάφορα δικά τους παιχνίδια, άγνωστα σε μένα, μα συνάμα και τόσο γνωστά. Όλη η φύση γύρω, ντυμένη στα πράσινα και η μυρωδιά των λουλουδιών που δέσποζε παντού. Έκατσα για αρκετή ώρα μέσα στην ηρεμία και θαύμαζα την φύση. Δεν τόλμησα να κόψω ένα λουλούδι που μου άρεσε, γιατί αισθάνθηκα ότι θα ήμουν ένας παρείσακτος που ήλθε σε εκείνο το σημείο του πλανήτη για να χαλάσει την αρμονία της φύσης. Η θέση του, ήταν εκεί που ανήκει. Όχι στο βάζο του σπιτιού μου, μα δίπλα στους φίλους του. Στα λουλούδια του δάσους. Ξαφνικά, μέσα σε όλη αυτή την ηρεμία, ήταν σαν να γνώρισα τον εαυτό μου. Ήμουν κι εγώ μέρος αυτής της φύσης. Κανένα άγριο ζώο δεν με πείραξε, τα ελάφια έπαιξαν μαζί μου, τα λουλούδια λαμπιρίζοντας τα φύλλα τους μου χαμογέλασαν κι ο αετός με πήρε ψηλά πάνω στα φτερά του για να μου δείξει μέρη απάτητα. Προς το δειλινό, ανεβήκαμε τόσο ψηλά, που η γη φαινόταν τόσο μικρή, σαν ένα Νεραντζάκι. «Βλέπεις Γιώργο»; μου είπε ο Αετός. «Όλα αυτά που θαύμαζες τόση ώρα, είναι τώρα μία μικρή μπαλίτσα, ένα μικρό Νεραντζάκι. Τόσο καιρό ήσουν πάνω σε ένα Νεραντζάκι μα δεν τολμούσες να δοκιμάσεις από αυτό το γλυκό, επειδή δεν ήξερες ότι αυτό που πατάς επάνω του είναι ένα γλυκό. Είναι η ίδια η ζωή. Και είσαι μέσα σε αυτήν. Άρα, είσαι και συ ένα μέρος του γλυκού. Από δω πάνω όμως που είσαι και τα βλέπεις όλα καθαρά, είσαι ένα «Κουτάλι». Κι αυτό το Νεραντζάκι είναι δικό σου. Αυτό το γλυκό, σου ανήκει»!!! Είναι το γλυκό του κουταλιού. Το γλυκό του Γιώργου. Εδώ, τελειώνω την Αφήγηση – Λογοπαίγνιο για την συνταγή του γλυκού του κουταλιού. Αν η ζωή είναι ένα γλυκό που μου ανήκει κι εγώ είμαι το κουτάλι, άρα, «η ζωή είναι ένα γλυκό του κουταλιού». Δηλαδή, η ζωή είναι δική μου. Και εφόσον είμαι βουτηγμένος μέσα σε αυτήν, θα την φάω όλη. 1) Μακριά από το γλυκό μας όσοι κακοπροαίρετοι θέλουν να μας χαλάσουν την συνταγή!!! 2) Οι ζαχαροπλάστες φοράνε πάντα άσπρα. Όχι μαύρα. 3) Για τους μαυροφορεμένους που παριστάνουν τους ζαχαροπλάστες, εμείς τα κουτάλια γινόμαστε πιρούνια. Υπογραφές: Εμείς, που δεν προσκυνήσαμε ποτέ. Τα κουταλάκια του γλυκού. Τα γλυκά του κουταλιού. Γιώργος Φραγκούλης, Μπαμπάς, και αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι συνεργάτες και Μυθοπλάστες. Υστερόγραφο: Και στα δικά σας οι Ελεύθεροι !!! Σχόλιο σε άρθρο του http://www.pare-dose.net/3018 Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 3:45:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις «ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ!» Το 395 και δύο χρόνια μετά την επίσημη κατάργηση των Ολυμπιακών αγώνων και όλων των άλλων εορτών, εισέβαλαν στην Πελοπόννησο και στην Ολυμπία στίφη Γότθων, 2000 μισθοφόροι με χριστιανούς ιερείς και καλογέρους και με αρχηγό τον βάρβαρο Αλάριχο Μπάλτα, ισοπέδωναν και κατέστρεφαν τα πάντα στο πέρασμά τους. «Ες έδαφος φέρειν παν ελληνικόν», αυτήν την εντολή είχαν από τον Θεοδόσιο, κάθε πολύτιμου και ιερού χώρου. Μεταξύ των άλλων ισοπέδωσε την Ελευσίνα, σκότωσε όλους τους συντελεστές του Μυητικού κέντρου, κατέστρεψε το υπέρ πολύτιμο αρχείο με την απωλεσθείσα γνώση του παρελθόντος και τις λίθινες πλάκες που ήταν χαραγμένος ο παμπάλαιος Ορφικός Λόγος - Ορφικά κείμενα. Κατά τον πέμπτο αιώνα στον ερειπωμένο χώρο της Ολυμπίας, έχτισαν μία εκκλησία και έναν χριστιανικό οικισμό, περιτοίχισαν τον χώρο με υλικά του αρχαίου τοίχους και, μέσα σε αυτόν έχτισαν την σωζόμενη μέχρι σήμερα Βυζαντινή εκκλησία. Το 426 πυρπολήθηκε ο ναός του Ολυμπίου Διός κατά διαταγή του αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως Θεοδοσίου του Β΄ του Μικρού. Κατά τoν μεσαίωνα είχαν διαγράψει και αυτό το όνομα της Ολυμπίας. Τον 14ο αιώνα, την εποχή της Φραγκοκρατίας, ο οικισμός ονομαζόταν Σέρβια ή Σερβιανά. Κατά δε τον 16ο αιώνα, επί Τουρκοκρατίας είχε το όνομα Αντίλαλος, προφανώς από τον αντίλαλο που δημιουργεί ακόμα η υπόγειος Στοά, καθώς έχει άριστη μαθηματική αρχιτεκτονική και λειτουργεί σαν ένα καλό φυσικό ενισχυτικό ηχείο. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΑΡΑΣ Νατάσα Καρ. Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 3:06:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις, Μη συμβατική Ιστορία - Για λίγους Πέμπτη, 15 Σεπτεμβρίου 2016 Η ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ Σωκράτης. Δεν έμαθες ότι εγώ είμαι υιός μαίας πολύ ικανής και σοβαράς, δηλαδή της Φαιναρέτης; Θεαίτητος. Αυτό μάλιστα το ήκουσα. Σωκράτης. Άραγε και ότι εξασκώ το ίδιον επάγγελμα με εκείνην, το ήκουσες και αυτό; Θεαίτητος. Διόλου δεν το ήκουσα. Σωκράτης. Ε λοιπόν γνώριζέ το από εμέ. Αλλά μην τύχη και με καταδώσης εις άλλους. Διότι εγώ, καλέ φίλε, το έχω μυστικά αυτό το επάγγελμα. Αυτοί δε επειδή δεν το γνωρίζουν δεν διαδίδουν περί εμού αυτήν την είδησιν, αλλά λέγουν ότι είμαι πολύ ακατανόητος και κάμνω τους ανθρώπους να απορούν. Ε το ήκουσες και αυτό; Θεαίτητος. Μάλιστα. Σωκράτης. Θέλεις να σου ειπώ ποία είναι η αιτία; Θεαίτητος. Μάλιστα. Σωκράτης. Λοιπόν σκέψου όλην την υπόθεσιν μιας μαίας, και τότε ευκολότερα θα εννοήσης τι θέλω να ειπώ. Θα γνωρίζεις δηλαδή ότι καμμία από αυτάς δεν ξεγεννά άλλας ενόσω η ιδία εγκυμονεί και γεννά, αλλά αφού πλέον δεν έχει ικανότητα να γεννήση. Θεαίτητος. Πολύ ορθά. Σωκράτης. Αιτία δε τούτου λέγουν ότι είναι η Άρτεμις, η οποία ενώ δεν γίνεται λεχόνα έλαβε υπό την προστασίαν της τας λεχόνας. Και λοιπόν εις μεν τας στείρας δεν επέτρεψε να εξασκούν την μαιευτικήν, διότι η ανθρωπίνη φύσις δεν έχει την δύναμιν να εξασκή την τέχνην εκείνων, τα οποία δεν εδοκίμασε. Και μόνον εις τας μη γεννώσας ένεκα της περασμένης ηλικίας επέβαλε το επάγγελμα τούτο διά να τας τιμήση ένεκα της ομοιότητος προς αυτήν. Θεαίτητος. Βεβαίως. Σωκράτης. Τότε λοιπόν δεν σου φαίνεται ότι και τούτο είναι επόμενον και μάλιστα λογικόν, ότι δηλαδή όσαι κυοφορούν και όσαι δεν κυοφορούν ευκολώτερον γνωρίζονται από τας μαίας παρά από τας άλλας; Θεαίτητος. Βεβαιότατα. Σωκράτης. Εκτός τούτου αι μαίαι δίδουν κάτι μικρά ιατρικά και κάμνουν και μερικά διαβάσματα, ώστε κατορθόνουν να προκαλέσουν τους πόνους και να τους καταστήσουν μαλακωτέρους αν θέλουν, και να γεννήσουν όσαι έχουν δυστοκίαν, και αν κριθή αναγκαίον να εκτρώσουν το έμβρυον, κάμνουν την έκτρωσιν. Θεαίτητος. Αυτά είναι γνωστά. Σωκράτης. Αλλ' όμως άραγε έμαθες και το εξής περί αυτών· ότι και προξενήτριαι είναι πολύ επιτήδειαι, διότι είναι εμπειρόταται εις το να διακρίνουν ποία πρέπει να συζήση με τον δείνα άνδρα διά να αποκτήση όσον είναι δυνατόν καλλίτερα παιδιά; Θεαίτητος. Αυτό δεν το γνωρίζω τόσον καλά. Σωκράτης. Και όμως μάθε ότι περισσότερον δι' αυτό υπερηφανεύονται παρά διά την ομφαλοτομίαν. Κάμε δε την εξής σκέψιν. Νομίζεις ότι είναι η ιδία τέχνη ή διαφορετική, το να τρυγήσωμεν τους καρπούς από την γην και πάλιν το να γνωρίζωμεν εις ποίον χώμα πρέπει να φυτεύσωμεν το δείνα φυτόν και τον δείνα σπόρον; Θεαίτητος. Όχι, αλλά η ιδία τέχνη είναι. Σωκράτης. Ως προς την γυναίκα όμως, φίλε μου, άλλη μεν νομίζεις ότι είναι η τέχνη αυτής της διαγνώσεως και άλλη του τρύγου. Θεαίτητος. Δεν φαίνεται να είναι άλλη. Σωκράτης. Βέβαια όχι. Αλλά επειδή απέτυχε πολλάκις η ένωσις ενός ανδρός με μίαν γυναίκα, εις το οποίον αποδίδεται το όνομα της μαστροπείας, αποφεύγουν αι μαίαι την προξενείαν, διότι είναι σεμναί και φοβούνται μήπως εξ αιτίας αυτής αποκτήσουν εκείνην την δυσφημίαν. Αλλέως όμως μόνον αι αληθιναί μαίαι είναι επόμενον και να προξενεύουν ορθώς. Θεαίτητος. Έτσι φαίνεται. Σωκράτης. Λοιπόν το μεν έργον των μαιών αυτά τα κατορθώματα έχει, είναι όμως κατώτερον από το ιδικόν μου. Διότι εις τας γυναίκας, δεν προστίθεται και η δυσκολία, άλλοτε μεν να γεννούν φανταστικά και άλλοτε αληθινά, και τούτο να μη είναι εύκολον να το διακρίνη κανείς. Διότι, αν επροστίθετο και τούτο, τότε το ανώτερον και το καλλίτερον έργον διά τας μαίας θα ήτο να κρίνουν ποίον είναι αληθινόν και ποίον δεν είναι. Ή μήπως δεν το παραδέχεσαι; Θεαίτητος. Μάλιστα. Σωκράτης. Εις την ιδικήν μου όμως μαιευτικήν, όλα μεν τα άλλα υπάρχουν καθώς και εις εκείνας, η διαφορά όμως είναι ότι ξεγεννώ άνδρας και όχι γυναίκας και ότι επιβλέπω να γεννήσουν αι ψυχαί των και όχι τα σώματά των. Είναι δε πολύ σπουδαίον τούτο εις την τέχνην μας, δηλαδή η ικανότης εις το να εξακριβώσωμεν διά παντός μέσου, άραγε φάντασμα και ψευδές γεννά ο νους του νέου ή πραγματικόν και αληθές. Άλλως και εγώ έχω το ίδιον με τας μαίας, ότι δηλαδή είμαι άγονος, και αυτό το οποίον πολλοί με ωνείδισαν έως τόρα, ότι δηλαδή τους μεν άλλους ερωτώ, ο ίδιος όμως δεν δίδω καμμίαν απάντησιν, διότι δεν έχω να δώσω σοφήν απάντησιν, και τούτο ακόμη είναι αληθές. Αιτία δε αυτού του πράγματος είναι η εξής. Ο θεός μου επέβαλε μόνον να ξεγεννώ, όχι όμως και να γεννώ. Δι' αυτό λοιπόν ο ίδιος μεν δεν είμαι πολύ σοφός, ουδέ έχω να αναφέρω καμμίαν ανακάλυψιν, η οποία να είναι έργον της ιδικής μου ψυχής. Όσοι όμως με σχετίζονται εις την αρχήν φαίνονται αμαθείς, μερικοί μάλιστα φαίνονται πολύ αμαθείς, όλοι όμως, όσον προχωρεί η σχέσις μας και αν τους επιτρέψη ο θεός, προοδεύουν εις θαυμάσιον βαθμόν καθώς κρίνουν και οι ίδιοι και ο άλλος κόσμος. Αν και είναι ολοφάνερον ότι από εμέ ποτέ δεν εδιδάχθησαν τίποτε, αλλά οι ίδιοι από τον εαυτόν των ανεκάλυψαν και συγκρατούν πολλάς και καλάς ιδέας. ΠΛΑΤΩΝΟΣ: ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ (Ολόκληρο το βιβλίο σε απλό κείμενο) Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ Η ΣΩΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 10:08:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Φιλοσοφία Τετάρτη, 14 Σεπτεμβρίου 2016 ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΦΩΝΑΖΟΥΝ Ο κόσμος έχει γεράσει χωρίς να έχει κατανοήσει το πνεύμα της Ελλάδας που πρώτη δίδαξε ότι μόνον όταν οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, γίνονται κτήτορες της γνώσης, γιατί Ελευθερία σημαίνει γνώση. Είναι μεγάλο λάθος ότι ο άνθρωπος πρέπει να πολεμήσει για την ειρήνη, αλλά για την ελευθερία του, γιατί αν είναι ελεύθερος, θα έχει και ειρήνη. Η ελευθερία που προωθείται από μία εξουσία δίχως δικαιοσύνη, και η δικαιοσύνη που εφαρμόζεται από μία εξουσία χωρίς ελευθερία, έχει διπλή σκιά, και αυτή η σκιά είναι που οδηγεί στην ανθρώπινη βαρβαρότητα. Όταν αγνοούμε την ιστορία μας, η ιστορία, μας εκδικείται στο μέλλον. Στην αρχαία Ελλάδα έλεγαν "ευτυχής όποιος γνωρίζει την ιστορία". Ας ξαναστρέψουμε το βλέμμα μας προς τα πίσω, γιατί όταν η λησμονιά προσπερνά την ιστορία, τότε η ιστορία παίζει επικίνδυνο παιχνίδι. Είμαστε ένας λαός που προτιμήσαμε πάντα τη μάχη από την υποχώρηση, τον πόλεμο από την ατίμωση, τον αγώνα από τον εξευτελισμό, το θάνατο από τη σκλαβιά. Η μοίρα της πατρίδας μάς επέβαλε να μεγαλώνουμε σαν Έλληνες και να πεθαίνουμε σαν ήρωες. Δεν μπορούμε τώρα να λυγίσουμε μπροστά στην εξουσία του χρήματος και τη δυσφήμιση της ιστορίας μας. Θα παλέψουμε και θα ορμήσουμε στη μάχη έτσι όπως εμείς οι Έλληνες ξέρουμε να ορμάμε. Είναι ιστορική επιταγή να ριχτούμε και πάλι ο' ένα τιτάνιο αγώνα. Τώρα όλοι οι πρόγονοί μας παραμερισμένοι, προδομένοι, περιφρονημένοι μας κοιτάνε με αγωνία και η φωνή τους, η Ιστορία μας, η Γλώσσα μας, Τροφός του πολιτισμού μας, μας φωνάζουν "ότι και αν κάνετε για να αποφύγετε αυτό το φορτίο της βαριάς κληρονομιάς δεν μπορείτε να μας κάνετε πέρα. Είμαστε μέσα σας, είμαστε μαζί σας όπου και αν πάτε. Είμαστε ο ίδιος ο εαυτός σας... ό,τι και να κάνετε δεν μπορείτε να χωριστείτε από εμάς. Δεν μπορείτε να χωριστείτε από τον εαυτό σας. Θέλουμε να μάθουμε τι έγινε, πως φθάσατε σε αυτήν την κατάντια, σ' αυτήν την προδοσία; Δώστε μας λόγο τι έγινε". Είναι συγκινητικό να βλέπει κανείς μέσα από τις σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας την αποφασιστικότητα και την ορμή των ηρώων μας, εκείνη την Ελληνική ψυχή. Τη ψυχή που γιγάντωσε τον Μαραθωνομάχο και δυνάμωσε τον Αγωνιστή του 1821, εκείνη την ίδια ψυχή του Μακεδονομάχου και του Ελευθερωτή της Θράκης. Ήταν πάντα η ίδια απαράλλακτη Ελληνική ψυχή που είχαμε οι Έλληνες αιώνες τώρα, η ίδια αναλλοίωτη Ελληνική ψυχή, που όταν χρειαστεί να υπερασπιστεί την πατρίδα ρίχνεται στη μάχη χωρίς να υπολογίσει τίποτε. Ας αφήσουμε τους Λεωνίδες, Καραισκάκηδες και τις Σουλιώτισσες να ξαναγεννηθούν μέσα στον κάθε Έλληνα για να ξαναβρούμε τον ελληνικό μας εαυτό και να απαλλαχτούμε από κάθε ξενόφερτο απαύγασμα. Γεράσιμος Καλογεράκης Από το βιβλίο του, Ο κρυστάλλινος ήλιος και η σιωπηλή σελήνη, Εκδ. Δίον Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 11:48:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις ΦΑΡΣΑΛΑ: «Η ΘΕΤΙΣ ΒΑΠΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ» - ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή (11/9) η εκδήλωση για την τοποθέτηση της ορειχάλκινης γλυπτικής σύνθεσης «Η Θέτις βαπτίζει τον Αχιλλέα» του Κωνσταντίνου Αργύρη στον Απιδανό ποταμό, που εκτός των άλλων, αναφέρεται στη Μυθολογία, ως το ποτάμι, που στα νερά του, βάφτισε τον Αχιλλέα και τον έκανε αθάνατο. Το κοινό είχε την δυνατότητα να παρακολουθήσει ένα ξεχωριστό μουσικοχορευτικό δρώμενο εμπνευσμένο από τον μύθο του Πηλέα, της Θέτιδας και του Αχιλλέα την επιμέλεια της οποίας είχε η αρχαιολόγος ειδική συνεργάτης του Δημάρχου κ. Βάσω Νούλα. Λίγα λόγια για την παράσταση Τυμπανιστές ανακοινώνουν τον ερχομό του βασιλέα της Φθίας, του πολυαγαπημένου των Θεών, του Πηλέα. Νύμφες του φορούν τα βασιλικά του ενδύματα και του αποδίδουν τα σύμβολα της εξουσίας του. Η θεά Θέτιδα, κόρη του άρχοντα της θάλασσας, Νηρέα, αναδύεται από το υδάτινο βασίλειό της, μέσα σε μια βροχή από ροδοπέταλα, παρουσία Ναϊάδων και Νηρηίδων. Οι Νηρηίδες την υποδέχονται στην στεριά φορώντας της τα βασιλικά – θεϊκά σύμβολα. Ναϊάδες κρατούν κοχύλια και φυσούν, μεταφέροντας το μήνυμα του ερχομού της Θεάς. Η Αύρα παρασύρει το πέπλο της κόρης του Νηρέα, ενώ μια θεότητα βαστά στο χέρι το τρίκλωνο, ένα κλαδί σπασμένο σε τρία σημεία, σύμβολο ξεχωριστό των χτυπημάτων της μοίρας, αλλά και αυτού του ίδιου του τρίπτυχου: γέννηση – ζωή – θάνατος. Στην ακρογιαλιά του ακρωτηρίου της Σηπιάδας την αντικρίζει να χορεύει ο Πηλέας. Την πολιορκεί ερωτικά κι εκείνη στροβιλίζεται μανιασμένα, στην προσπάθειά της να του ξεφύγει. Παίρνει διαδοχικά τη μορφή της φωτιάς, του νερού, του φιδιού και του λιονταριού. Μα ο Πηλέας τη νικά και εκείνη υποταγμένη του επιτρέπει να λύσει τη ζώνη της παρθενίας της. Στρώνεται το τραπέζι του γάμου, όπου κυριαρχούν τα μήλα, αρχέγονα σύμβολα της ερωτικής ένωσης. Η Θέτιδα αποκτά τον πολυαγαπημένο γιό της. Την παρακολουθούμε να νανουρίζει τον νεογέννητο Αχιλλέα, με ένα παραδοσιακό νανούρισμα μοιρολόι της Χίου (που απήγγειλε ο Γιώργος Σεφέρης στον πανηγυρικό του λόγο στην σουηδική ακαδημία κατά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ) και έπειτα να βυθίζει τον Αχιλλέα στα μαγικά νερά του Απιδανού στην απέλπιδα προσπάθειά της να τον καταστήσει αθάνατο. Μα η μοίρα είχε άλλα σχέδια για το παιδί αυτό, που έμελλε να γίνει ο μεγαλύτερος όλων των ηρώων, αλλά να χαθεί μάταια, ποιος ξέρει, στο απόγειο της δόξας του. Η πόλη των Φαρσάλων όμως, αποθανατίζει το λαμπρό της βλαστάρι μονάχα στις καλύτερές του στιγμές. Τρία χρόνια πριν, στην πλατεία του Δημαρχείου στήσαμε τον ορειχάλκινο ανδριάντα του ανίκητου πολεμιστή και τώρα εδώ, σήμερα, παγώνουμε τον χρόνο στη μαγική στιγμή της βάπτισής του, στην απαρχή της αθανασίας. Συντελεστές της παράστασης Οργάνωση – σχεδιασμός – επιμέλεια: Βάσω Κων. Νούλα Μυθοπλαστικές σκηνές – κείμενα – συμβολισμοί της αισθητικής: Πέλα Ρουκά Χορογραφίες – διδασκαλία κίνησης: Φένια Θεοχάρη Μουσική επιμέλεια: Γκέλυ Ζάμπαλου – Ιορδάνης Σοφιάδης – Νίκος Κουτσούγκουλος Τύμπανα: Νίκος Κουτσούγκουλος – Γκέλυ Ζάμπαλου –Τάσος Κοντούλης Φλάουτο: Ιορδάνης Σοφιάδης – Ευαγγελία Πελεκούδα Σκηνοθεσία: Βάσω Κων. Νούλα – Φένια Θεοχάρη Σκηνικά: Πέλα Ρουκά Λαμβάνουν μέρος Θέτιδα – γήινο στοιχείο: Φένια Θεοχάρη Θέτιδα – υπερβατικό στοιχείο: Αλεξάνδρα Μανετζή Πηλέας: Παναγιώτης Πελεκούδας Αυλητρίδα: Ευαγγελία Πελεκούδα Νηρηίδες & Ναϊάδες (αλφαβητικά): Αθανασίου Χριστιάνα, Αλεξίου Αλεξάνδρα, Αλεξίου Ηρώ, Βασιλείου Γεωργία, Γεράκα Ραφαηλένια, Γιωτοπούλου Σίλια, Γκουντούλα Μιρέλλα, Δημακοπούλου Βάγια, Θανασιά Χρύσα, Καλογεροπούλου Κωνσταντίνα, Κατμέρου Κατερίνα, Κατσιλέρου Νεφέλη, Κορλού Ηρώ, Μακρή Δέσποινα, Μακρυγιάννη Κατερίνα, Μίχου Ελένη, Μουχτή Άννα, Νικολαΐδου Νικολέττα, Νικολάου Χρύσα, Ντίνου Ελένη, Σόρκου Δήμητρα, Τασόκα Ελένη Η γενική ευθύνη και επιμέλεια υλοποίησης της εκδήλωσης ανήκει στον Δήμαρχο Φαρσάλων Άρη Καραχάλιο. Φωτογραφίες βίντεο του Κώστα Ρίζου από την τελετή. Περισσότερα στο http://www.ifarsala.gr Παλαιότερα θέματα: ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΣΑΛΩΝ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ! και ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ, ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 3:19:00 μ.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Επισημάνσεις Η τέχνη των λόγων & Η προσευχή του Σωκράτη ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Όλες οι μεγάλες τέχνες, έχουν ανάγκη από την εκτενή συζήτηση και από τις ανώτερες θεωρίες σχετικά με τη φύση. Γιατί μέσα από αυτά τα γνωρίσματα φαίνεται ότι προέρχονται η υψηλή σκέψη και η τελειότητα των ενεργειών σε όλους τους τομείς. Αυτά ακριβώς απέκτησε και ο Περικλής, προσθέτοντας τα στη φυσική του ευφυΐα γιατί, όπως νομίζω, πλησίασε τον Αναξαγόρα, που είχε έναν τέτοιο προσανατολισμό, και, με τούτη τη συναναστροφή, γέμισε ο εσωτερικός του κόσμος από ανώτερες θεωρίες και έφθασε στο σημείο να μάθει τί είναι ο νους και η έλλειψη του (αφού ο Αναξαγόρας ανέπτυσσε εκτενή λόγο γι' αυτά τα ζητήματα), και από εδώ, δηλαδή απ' όλα τούτα, μετέφερε και εφάρμοσε τα προσφορότερα στοιχεία στην τέχνη του λόγου. Πρόσεξε λοιπόν τί λένε για τη φύση ο Ιπποκράτης και ο ορθός λόγος. … Η μέθοδος που δε θα περιλάμβανε αυτές τις διεργασίες, θα έμοιαζε με πορεία τυφλού. Ωστόσο δεν μπορεί να παρομοιάζει κανείς κάποιον που καταγίνεται με οποιοδήποτε θέμα με τέχνη, με τυφλό ή με κουφό, αλλά είναι φανερό πως, αν κάποιος, διαθέτοντας την τέχνη των λόγων, διδάσκει σε κάποιον κάτι, θα φανερώσει ποια ακριβώς είναι η ουσία της φύσης εκείνου, στο οποίο απευθύνονται οι λόγοι του και αυτό είναι η ψυχή. … ΦΑΙΔΡΟΣ: Θα γίνουν αυτά. Αλλά ας πάμε, γιατί και ο καύσωνας δεν είναι πια τόσο αποπνικτικός. ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Μα δεν πρέπει, πριν να αποχωρήσουμε, να προσευχηθούμε στους εδώ θεούς; ΦΑΙ. Βέβαια. ΣΩ. Φίλε μου Πάνα και εσείς οι άλλοι θεοί τούτου εδώ του τόπου, κάνετε να γίνω μέσα μου όμορφος, και τα εξωτερικά μου αποκτήματα να είναι αγαπημένα, μέσα σε μια αρμονία, με τα εσωτερικά. Να θεωρώ ότι πλούσιος είναι ο σοφός. Κι η ποσότητα του πλούτου που θα έχω, να είναι τόση που να μην μπορεί να τη φέρει μαζί του και να πορεύεται με αυτήν άλλος, παρά μόνο ο συνετός άνθρωπος. Φαίδρε, χρειάζεται να παρακαλέσουμε για κάτι άλλο; Γιατί σε ό,τι με αφορά, προσευχήθηκα μετρημένα. ΦΑΙ. Προσευχήσου και για μένα τα ίδια, γιατί τα πράγματα μεταξύ των φίλων είναι κοινά. ΣΩ. Ας πηγαίνουμε. ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΦΑΙΔΡΟΣ Bookmark and Share Αναρτήθηκε από Σείριος στις 12:01:00 π.μ. 0 σχόλια Ετικέτες Φιλοσοφία Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom) Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb thumb Αρχειοθήκη ιστολογίου ► 2010 (492) ► 2011 (671) ► 2012 (613) ► 2013 (595) ► 2014 (450) ► 2015 (477) ▼ 2016 (249) ► Ιανουαρίου (2) ► Φεβρουαρίου (19) ► Μαρτίου (4) ► Απριλίου (30) ► Μαΐου (36) ► Ιουνίου (25) ► Ιουλίου (49) ► Αυγούστου (49) ▼ Σεπτεμβρίου (35) Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΛΑΤΙΝΙΚΗ Γ... ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΙΝΑ ΕΞΕΡΡΑΓΗ ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΣΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΚΑΝΑΒΕΡΑΛ - ΒΙΝΤΕΟ ... ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΟΧΙ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ... ΠΛΑΤΩΝ – ΕΥΘΥΔΗΜΟΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ «ΞΕΧΑΣΑΝ» ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΙΑΣ ΝΙΓΡΙΤΑ ΣΕΡΡΩΝ - ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝ... ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΛΕΓΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟ... O Σεπτέμβρης της Πόλης (1955) ΠΡΩΤΑ ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΚΑΚΑΡΙΣΕ Ο ΟΡΘΩΣ ΠΕΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑΣ (ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ - ΠΑΝΑΘΗΝΑ... Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ (ή ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ) ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΡΙΞΙΜΑΤΟΣ ΜΗΛΩΝ ...και επέτειναν το σκότος της αμάθειας. ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΡΑ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΓΑ... ΤΙ ΠΕΡΑΣΕ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 2000 ΧΡΟΝΙΑ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ Η τέχνη των λόγων & Η προσευχή του Σωκράτη ΦΑΡΣΑΛΑ: «Η ΘΕΤΙΣ ΒΑΠΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ» - ΑΠΟΚΑΛΥΠ... ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ,... Η ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ «ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ!» ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: Η ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ... ΟΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΤΟ «ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΥΘΥΦΡΟΝΑ» Πολυχρόνιο υπέρ σουλτάνου... ΔΙΕΣΩΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣ... ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡ... H ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΣΟΥ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΔΩΣΕΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Φίλες και φίλοι. Αν μπαίνοντας στην σελίδα, εμφανίζονται διαφημιστικά αναδυόμενα παράθυρα, σας ενημερώνω ότι αυτό δεν είναι ευθύνη και επιλογή ούτε επιθυμία της σελίδας. ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ Σείριος Εννέα Έτη Φωτός | Αναζήτηση στο ιστολόγιο ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ - Διαδικτυακός Τηλεοπτικός Δίαυλος Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ - Η ιδέα της αιθερικής πραγματικότητας που υφαίνει ως δίχτυ ο Ήφαιστος με το πυρ του, αποτελεί μια κορύφωση για την Ελληνική Μυθολογία – ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ Η ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΥ– ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ- ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ. Ύδωρ θολερόν και απαίδευτον ψυχήν ου δει ταράττειν. (Το θολωμένο νερό και τον απαίδευτο άνθρωπο δεν πρέπει κανείς να τα ταράζει) - ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ Πάτα εδώ και θα δεις μια τυχαία ανάρτηση. Μπορεί να είναι αυτό που ζητάς! Οι δημοφιλέστερες αναρτήσεις των τελευταίων 30 ημερών ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΓΓΛΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ! ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ: ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΕΠΙ ΓΗΣ Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να το γράψετε να μείνει στον αστικό κώδικα. (Δ. Λιαντίνης) Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΕΔΟΚΛΗ ΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ! «Είναι φυτά τ' ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά.» (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d - e) – Η ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΥ ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΓΕΝΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ INDIGO ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΟΙΝΙΚΑΣ. ΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΠΟΥΛΙ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ. ΣΕΙΡΙΟΣ - ΤΟ ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΟ ΑΣΤΡΟ «ΟΛΟ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ» ΑΙΘΗΡ: ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΡΕΥΣΤΟ ΠΟΥ ΠΛΗΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ - ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ. ΈΠΑΘΛΟ ΣΤΕΦΑΝΙ, ΟΧΙ ΧΡΗΜΑ 26. ……Οι Πέρσες λοιπόν τους έφεραν μπροστά στο βασιλιά και ρωτούσαν να μάθουν για τους Έλληνες, με τι καταγίνονταν· κι εκμέρους όλων ένας τους υπέβαλε αυτή την ερώτηση. Κι οι άλλοι τους αποκρίθηκαν πως γιορτάζουν τα Ολύμπια κι απολαμβάνουν το θέαμα αγωνισμάτων και ιπποδρομιών. Κι ο άλλος τούς έκανε μια δεύτερη ερώτηση, ποιό βραβείο έχει αθλοθετηθεί για τους αγώνες αυτούς· κι εκείνοι αποκρίθηκαν, το στεφάνι από ελιά που δίνεται στο νικητή. Τότε ο Τριτανταίχμης, ο γιος του Αρταβάνου, με το να πει γνώμη γνήσιου ευπατρίδη, χαρακτηρίστηκε από τον βασιλιά δειλός. Γιατί, ακούοντας πως το έπαθλο ήταν στεφάνι κι όχι χρήματα, δεν μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό και είπε έτσι που να τον ακούν όλοι τα εξής: «Μαρδόνιε, Μαρδόνιε, με τί άνδρες μάς έφερες να δώσουμε μάχη! Με άντρες που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για να δείξουν τη λεβεντιά τους». Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία Αδείμαντος εναντίων Θεμιστοκλή 59. ……Κι ενώ αυτός αγόρευε, ο στρατηγός της Κορίνθου Αδείμαντος, ο γιος του Ωκύτη, είπε: «Θεμιστοκλή, στους αγώνες, αυτούς που ξεκινούν πριν δοθεί το παράγγελμα, τους δίνουν μια με το ραβδί». Κι αυτός, απολογούμενος, είπε: «Όμως κι αυτοί που μένουν παραπίσω χάνουν το στεφάνι της νίκης» Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία « ...τελειουμένοις δε δια του εθους». «Ουτ’ άρα φύσει ούτε παρά φύσιν εγγίνονται αι αρεταί, αλλά πεφυκόσι μεν ημίν δέξασβαι αυτάς, τελειουμένοις δε δια του εθους». [Oι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως - ούτε όμως και είναι αντίθετη προς τη φύση μας η γένεσή τους μέσα μας, η φύση μας έκανε επιδεκτικούς στις αρετές, τέλειοι όμως σ' αυτές γινόμαστε με τη διαδικασία του έθους (1103a 25).] Αριστοτέλης «Ηθικά Νικομάχεια» Κάποιοι φίλοι του Σωκράτη γνώρισαν ένα διάσημο φυσιογνωμιστή. Του έδειξαν από μακριά τον Σωκράτη και του ζήτησαν να περιγράψει το χαρακτήρα του. Εκείνος, αφού τον κοίταξε καλά, απάντησε, ότι είναι ευέξαπτος και ανίκανος για αυτοέλεγχο, φιλήδονος, ψεύτης κ.λπ.. Κατάπληξη και γέλια των φίλων, που τα μετέφεραν όλα στον Σωκράτη. Έτσι ακριβώς ήμουν, τους απαντά· έκτοτε άλλαξα τον εαυτό μου, τα ελαττώματα όμως αυτά παρέμειναν χαραγμένα στο πρόσωπο μου. (Κικέρων, Τusculanes, IV, 37). Η ΑΙΤΙΑ Πεθαίνετε, διότι εσκοτώσατε το Πνεύμα. Ενόσω δεν αναστηθή και αναστηλωθή το Πνεύμα, αδύνατον να αρχίση η υπάρχουσα Ζωντανή Ελλάς. Περικλής Γιαννόπουλος (1870-1910) Ου μετανοείν αλλά προνοείν χρη τον άνδρα τον σοφόν. (Ο φρόνιμος άνθρωπος δεν πρέπει να μετανοεί, αλλά να προνοεί) – ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ Η ΑΜΑΘΕΙΑ... «Η αμάθεια γεννά πρώτον την οίησιν και την θρασύτητα, μετά ταύτα την αναισχυντίαν, όλα δε ταύτα αποκορυφούνται εις την ακόλαστον ελευθερίαν, η οποία πρώτον εκδηλώνεται με απείθειαν εις τους άρχοντας, έπειτα με ασέβειαν προς τους γονείς και τους πρεσβυτέρους, δια να καταλήξη εις την ασύστολον παράβασιν των νόμων και τέλος εις την εσχάτην αδιαφορίαν και περιφρόνησιν προς τους όρκους, τα συνθήκας και προς αυτούς ακόμη τους θεούς» Πλάτων στην «Πολιτεία» βιβλίο Η, 562-569 (Απόδοσις Ι. Πασσά) Μεγάλην παιδείαν νόμιζε δι' ής δυνήση φέρειν απαιδευσίαν. (Να θεωρείς μεγάλη μόρφωση εκείνη, που θα σου δώσει την ικανότητα να υποφέρεις την αμορφωσιά) - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ...ΠΡΙΝ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ, ΔΕ ΘΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ... Πριν να γνωρίζει κανείς την αλήθεια για το κάθε πράγμα, για το οποίο μιλάει ή γράφει, και να μπορεί να το ορίζει στο σύνολο του, και, πάλι, αφού το ορίσει κατά είδη, να ξέρει να τα χωρίζει μέχρι εκεί όπου δεν είναι πια δυνατή η διαίρεση, και πριν να μπορεί να διαβλέπει με τον ίδιο τρόπο τη φύση της ψυχής, έτσι ώστε να βρίσκει το είδος του λόγου που ταιριάζει σε κάθε ψυχή, και ανάλογα να στηρίζει και να διαμορφώνει το λόγο του, και στην πολυδιάστατη ψυχή να δίνει πολύμορφους και συνολικής αρμονίας λόγους, και στην απλή, απλούς, πριν λοιπόν να έχει γνώση όλων αυτών, δε θα του είναι δυνατό να χειριστεί το γένος των λόγων με τέχνη, στο βαθμό που υπαγορεύει η φύση, ούτε για να διδάξει ούτε για να πείσει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ – ΦΑΙΔΡΟΣ Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΚΕΣ Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε: «Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.» Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε: «Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.» ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΘΕΩΝ «Απόγονοι των θεών και παιδιά των θεών» ονομάζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 40β) «Γεννήματα και θρέμματα θεών γεμάτοι αρετές» χαρακτηρίζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 24 d). «Είναι φυτά τ' ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά.» (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d - e). «Θεοί και άνθρωποι έχουν την ίδια καταγωγή». (Ησίοδος: Έργα και Ημέρες και Πίνδαρος Ωδή Νεμεονίκου). ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ (ΚΥΡΙΑΙ ΔΟΞΑΙ) ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΛΛΩ ΠΑΡΕΧΕΙ,ΩΣΤΕ ΟΥΤΕ ΟΡΓΑΙΣ ΟΥΤΕ ΧΑΡΙΣΙ ΣΥΝΕΧΕΤΑΙ,ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙ ΓΑΡ ΠΑΝ ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ. Το μακάριο και άφθαρτο ον ούτε το ίδιο γνωρίζει ενοχλήσεις ούτε σε άλλους προξενεί ενοχλήσεις. Ώστε δεν επηρεάζεται ούτε από θυμούς ούτε από ευχαριστίες. Γιατί όλα αυτά είναι γνωρίσματα ενός αδύναμου όντος. _____________ «Αποκλείεται ως πρώτη αρχή των όντων πάσα γνωστή ουσία, διότι εφ όσον θα ήταν γνωστή, αυτομάτως παύει να είναι Άπειρος» ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ Το Άπειρο κατά τον Αναξίμανδρο, το οποίο είναι ποιοτικώς ακαθόριστο και ποσοτικώς απεριόριστο είναι αδύνατον να κατανοηθεί από την ανθρώπινη νοημοσύνη και τις ανθρώπινες αισθήσεις, οι οποίες έχουν περιορισμένες δυνατότητες με αρχή και τέλος. ΑΘΑΝΑΤΟΙ Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες, ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος, βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος, κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων. Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει των γενναίων ανδρών. Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικό του. Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και δόξα αιώνια. Σιμωνίδης, λυρικός ποιητής ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΒΔΟΜΟ Πρόσωπα του συγκεκριμένου διαλόγου: Ο Σωκράτης και ο Γλαύκων γιός του Αρίστωνα, μεγαλύτερος αδερφός του Πλάτωνα. Μετά από αυτά όμως, είπα, φαντάσου την ανθρώπινη φύση ως προς την παιδεία και την απαιδευσία, σαν μια εικόνα που παριστάνει μια τέτοια κατάσταση. Δες λοιπόν με τη φαντασία σου ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που να έχει την είσοδό της ψηλά στην οροφή, προς το φως, σε όλο το μήκος της σπηλιάς μέσα της να είναι άνθρωποι αλυσοδεμένοι από την παιδική ηλικία στα πόδια και στον αυχένα, έτσι ώστε να είναι καρφωμένοι στο ίδιο σημείο και να μπορούν να βλέπουν μόνο μπροστά τους και να μην είναι σε θέση, εξαιτίας των δεσμών, να στρέφουν τα κεφάλια τους ολόγυρα. Κι οι ανταύγειες της φωτιάς που καίει πίσω τους να είναι πάνω και μακριά από αυτούς. Και ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, προς τα πάνω, να υπάρχει ένας δρόμος που στο πλάι του να είναι χτισμένο ένα τοιχάκι, όπως τα παραπετάσματα που τοποθετούν οι θαυματοποιοί μπροστά από τους ανθρώπους, και πάνω απ' αυτά τους επιδεικνύουν τα ταχυδακτυλουργικά τους. Βλέπω, είπε. Φαντάσου λοιπόν κοντά σε τούτο το τοιχάκι, ανθρώπους να μεταφέρουν αντικείμενα κάθε είδους, που προεξέχουν από το τοιχάκι, καθώς και ανδριάντες και κάποια άλλα αγάλματα ζώων, πέτρινα και ξύλινα και κατασκευασμένα με κάθε είδους υλικό, και, όπως είναι φυσικό, από αυτούς που τα μεταφέρουν άλλοι μιλούν και άλλοι μένουν σιωπηλοί. Παράδοξη εικόνα περιγράφεις, και παράδοξους συνάμα δεσμώτες, είπε. Μα είναι όμοιοι με μας, είπα εγώ και πρώτα και κύρια, νομίζεις πως αυτοί έχουν δει κάτι άλλο από τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους που είναι μαζί, εκτός από τις σκιές που δημιουργεί η φωτιά, και που αντανακλούν ακριβώς απέναντί τους στον τοίχο της σπηλιάς; Μα πως είναι δυνατόν, είπε, αφού είναι αναγκασμένοι να κρατάνε ακίνητα τα κεφάλια τους εφ' όρου ζωής; Κι από αυτά που μεταφέρονται ; Δεν θα έχουν δει ακριβώς το ίδιο; Τι άλλο; Κι αν θα μπορούσαν να συνομιλούν μεταξύ τους, δεν νομίζεις πως σ' αυτά που βλέπουν θεωρούν πως αναφέρονται οι ονομασίες που δίνουν; Αναγκαστικά. Τι θα συνέβαινε, αν το δεσμωτήριο τους έστελνε αντίλαλο από τον απέναντι τοίχο, κάθε φορά που κάποιος από τους περαστικούς μιλούσε, νομίζεις πως θα θεωρούσαν πως αυτός που μιλάει είναι τίποτε άλλο από τη φευγαλέα σκιά; Μα το Δία, όχι βέβαια, είπε. Και σε κάθε περίπτωση, είπα εγώ, αυτοί δεν θα θεωρούν τίποτα άλλο σαν αληθινό, παρά τις σκιές των αντικειμένων. Απόλυτη ανάγκη, είπε. Σκέψου όμως, είπα εγώ, ποια θα μπορούσε να είναι η λύτρωσή τους και η θεραπεία τους και από τα δεσμά κι από την αφροσύνη, αν τους συνέβαιναν τα εξής: Αν κάθε φορά, δηλαδή, που θα λυνόταν κάποιος και θ' αναγκαζόταν ξαφνικά να σταθεί και να βαδίσει και να γυρίσει τον αυχένα του και να δει προς το φως, κι όλ' αυτά θα τα έκανε με μεγάλους πόνους και μέσα από τα λαμπυρίσματα δεν θα μπορούσε να διακρίνει εκείνα, που μέχρι τότε έβλεπε τις σκιές τους, τι νομίζεις πως θ' απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε πως τότε έβλεπε φλυαρίες, ενώ τώρα είναι κάπως πιο κοντά στο ον και πως έχει στραφεί προς όντα που πραγματικά και βλέπει με σωστότερο τρόπο, και αν του έδειχνε το καθένα από αυτά που περνούσαν, ρωτώντας τον τι είναι και αναγκάζοντάς τον ν' αποκριθεί, δεν νομίζεις πως αυτός θ' απορούσε και θα νόμιζε πως αυτά που έβλεπε τότε ήταν πιο αληθινά από τα τωρινά που του δείχνουν; Και πολύ μάλιστα, είπε. Κι αν λοιπόν τον ανάγκαζε να βλέπει προς το ίδιο το φως, δεν θα πονούσαν τα μάτια του και δεν θα έφευγε για να ξαναγυρίσει σ' εκείνα που μπορεί να δει καλά, και δεν θα νόμιζε πως εκείνα στην πραγματικότητα είναι πιο ευκρινή από αυτά που του δείχνουν; Έτσι, είπε. Και αν, είπα εγώ, τον τραβούσε κανείς με τη βία από εκεί, μέσα από ένα δρόμο κακοτράχαλο κι ανηφορικό, και δεν τον άφηνε, πριν τον τραβήξει έξω στο φως του ήλιου, δεν θα υπέφερε τάχα και δεν θα αγανακτούσε όταν τον έπαιρναν, κι αφού θα έφτανε στο φως, δεν θα πλημμύριζαν τα μάτια του από τη λάμψη και δεν θα του ήταν αδύνατο να δει ακόμα κι ένα απ' αυτά που τώρα ονομάζονται αληθινά; Όχι βέβαια, δεν θα μπορούσε έτσι ξαφνικά, είπε. Έχω την εντύπωση πως θα χρειαζόταν να συνηθίσει, αν σκοπεύει να δει τα πράγματα που είναι πάνω. Και στην αρχή θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει καλά τις σκιές, και μετά απ' αυτό, πάνω στην επιφάνεια του νερού τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων, και κατόπιν αυτά τα ίδια. Και μετά από αυτά, τ' αντικείμενα που είναι στον ουρανό και τον ίδιο τον ουρανό θα μπορούσε να δει ευκολότερα τη νύχτα, βλέποντας το φως των άστρων και της σελήνης, παρά στη διάρκεια της μέρας, τον ήλιο και το ηλιόφως. Πως όχι; Τελευταίο θα μπορούσε νομίζω να δει τον ήλιο, όχι στην επιφάνεια του νερού ούτε σε κάποια διαφορετική θέση τα είδωλά του, αλλά θα μπορούσε να δει καλά τον ήλιο καθαυτό στο δικό του τόπο και να παρατηρήσει προσεκτικά τι είδους είναι. Κατ' ανάγκη, είπε. Και μετά θα συλλογιζόταν τότε για κείνον, πως αυτός είναι που ρυθμίζει τις εποχές και τους χρόνους και που κανονίζει τα πάντα στον ορατό κόσμο, καθώς και ο αίτιος, κατά κάποιο τρόπο, όλων εκείνων που έβλεπαν αυτοί. Είναι φανερό, είπε, πως αυτά θα συμπεράνει ύστερα από τα προηγούμενα. Τι λες λοιπόν; Όταν αναλογίζεται την πρώτη του κατοικία και την εκεί σοφία που είχε αυτός και οι τότε συνδεσμώτες του, δεν νομίζεις πως θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για τούτη την αλλαγή και θα οικτίρει τους άλλους; Και πολύ μάλιστα. Κι αν υπήρχαν μεταξύ τους τότε κάποιες τιμές και έπαινοι και βραβεία γι' αυτόν που θα μπορούσε να διακρίνει πιο καθαρά αυτά που περνούσαν μπροστά από τα μάτια του και γι' αυτόν που θα μπορούσε να θυμηθεί περισσότερο ποια συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια μετά και ποια ταυτόχρονα, και έτσι θα μπορεί να προβλέπει τι θα έρθει στο μέλλον, νομίζεις πως αυτός θα κατεχόταν από σφοδρή επιθυμία και θα ζήλευε τους τιμημένους από κείνους και τους μεταξύ εκείνων κυρίαρχους ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και πολύ θα επιθυμούσε "να ήταν ζωντανός στη γη κι ας δούλευε για άλλον, που είναι ο φτωχότερος" και θα προτιμούσε να έχει πάθει τα πάντα, παρά να νομίζει εκείνα που νόμιζε και να ζει έτσι εκεί; Έτσι νομίζω τουλάχιστον, είπε, πως θα προτιμούσε να πάθει οτιδήποτε παρά να ζει έτσι. Και τώρα βάλε στο μυαλό σου το εξής, είπα εγώ. Αν κατέβει αυτός πάλι και καθίσει στον ίδιο θρόνο, δεν θα ξαναγεμίσουν τάχα τα μάτια του σκοτάδι, αφού ήρθε ξαφνικά από τον ήλιο; Και πολύ μάλιστα, είπε. Αν χρειαζόταν ν' ανταγωνιστεί αυτός με κείνους τους παντοτινούς δεσμώτες, λέγοντας την άποψή του σχετικά με τις σκιές, καθόσον χρόνο η όρασή του είναι αμβλεία, πριν προσαρμοστούν τα μάτια του, και για να συνηθίσουν δεν θα χρειαζόταν και τόσο μικρός χρόνος, άραγε δεν θα προκαλούσε περιπαιχτικά γέλια και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν πως με το ν' ανεβεί επάνω, γύρισε με καταστραμμένα τα μάτια του και πως δεν αξίζει ούτε να προσπαθήσουν καν να πάνε επάνω; Και αυτόν που θα επιχειρήσει να τους λύσει και να τους ανεβάσει, αν τους δινόταν κάπως η ευκαιρία να τον πιάσουν και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν; Αναμφίβολα, είπε. Αυτή την εικόνα λοιπόν, φίλε μου Γλαύκωνα, είπα εγώ, πρέπει να την προσαρμόσεις σε όλα όσα είπαμε πρωτύτερα και να παρομοιάσεις τον ορατό κόσμο με την κατοικία του δεσμωτηρίου, και τη φωτιά που αντιφέγγιζε μέσα σ' αυτή με τη δύναμη του ηλιακού φωτός. Αν όμως παρομοιάσεις την ανάβαση και τη θέα των αντικειμένων, που βρίσκονται στον επάνω κόσμο, με την άνοδο της ψυχής στον νοητό κόσμο, δεν θα σφάλεις ως προς τη δική μου άποψη, αφού επιθυμείς να την ακούσεις. Κι ο θεός τουλάχιστον ξέρει αν τυχαίνει να είναι αληθινή. Εμένα λοιπόν έτσι μου φαίνεται. Πως στην περιοχή του γνωστού η ιδέα του αγαθού είναι τελευταία και μετά βίας διακρίνεται, όταν όμως τη διακρίνει κανείς δεν μπορεί να μην συλλογιστεί πως αυτή είναι η αιτία για όλα γενικά τα σωστά και καλά πράγματα, γεννώντας μέσα στον ορατό κόσμο το φως και τον κύριο του φωτός, και γιατί μέσα στον νοητό κόσμο αυτή είναι που διευθύνει και παρέχει την αλήθεια και τον νου και πως πρέπει να την ατενίσει οπωσδήποτε αυτός που εννοεί να ενεργήσει φρόνιμα και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή. ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ Οι συμβολισμοί στην αλληγορία του σπηλαίου είναι : Σπήλαιο = η αισθητή πραγματικότητα και η κοινωνία στην οποία δεν διοικούν οι πεπαιδευμένοι. Οι δεσμώτες = οι απαίδευτοι άνθρωποι, αυτοί δηλαδή που βρίσκονται στα σκοτάδια της αμορφωσιάς, της αμάθειας και της αγνοίας. Φωτιά = το φως του ήλιου της κοινωνίας μας. Σκιές & αντίλαλοι ήχων = είδωλα των πραγματικών όντων, όχι τα πραγματικά αντικείμενα και οι ήχοι. Αλυσίδες = οι αισθήσεις (μέσω των αισθητηρίων οργάνων γίνεται αντιληπτός ο αισθητός κόσμος, ενώ μέσω της νόησης προσεγγίζεται ο κόσμος των ιδεών) Φωτεινός χώρος εκτός σπηλιάς = ο κόσμος των ιδεών, ο πραγματικός κόσμος που γίνεται αντιληπτός με την νόηση. Οι άνθρωποι που κινούνται εκεί έξω, όσα κουβαλάνε, οι ήχοι που εκπέμπουν = τα αληθινά όντα, οι ιδέες. Το φως του ήλιου = η πραγματική αλήθεια, η ιδέα του αγαθού. Η ανηφορική οδός που οδηγεί στην έξοδο = διαδικασία Παιδείας. Ο απελευθερωμένος δεσμώτης = φιλόσοφος Σείριος Σείριος Η απόσταση του Σειρίου από την Γη είναι 2,76 Parsec* (όπου Parsec ισοδυναμεί με 3,26 έτη φωτός) ή 8,9976 έτη φωτός. Δηλαδή κατά προσέγγιση, περίπου ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ. Η εννεάδα (9) ήταν το σήμα κατατεθέν των αρχαίων Ελλήνων. Ο Θειοφόρος Ησίοδος μέσα από την Θεογονία του, κωδικοποιεί την απόσταση Σειρίου – Γης, με την περιγραφή της πτώσεως των υδάτων της Στυγός. Λέει λοιπόν πως 9 ολόκληρα ημερονύκτια πέφτει το νερό και την δέκατη ημέρα φτάνει στα Τάρταρα. Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γη 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Λέει ακόμη, πως ο ιερότερος όρκος των Θεών, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. Θέλοντας να υποδείξει την τοποθεσία αφίξεως του φωτός (σύμφωνα με τα παραπάνω) στον Σείριο. Να λοιπόν ο ιερότερος όρκος πάσης φύσεως ελλόγου όντος. Το φάσμα του Σειρίου (α Μεγ. Κυνός) είναι περίπου 450 nm (νανόμετρα) ενώ του συνοδού, γύρω στα 550 nm. Το α είναι θερμό αστέρι και το φάσμα του του δίδει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός είναι ψυχρότερο άστρο έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε συνδυασμό και των δυο φασμάτων, δηλαδή το σμαραγδί (περίπου στα 500 nm). Να λοιπόν, από πού πηγάζει και η λατρεία των αρχαίων Ελλήνων για τους σμαράγδους λίθους! Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός , «Μα τον Κύνα…», λέγει στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ». ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ Οι ουσίες των Θεών ποτέ δεν δημιουργήθησαν (διότι τα αιώνια όντα ποτέ δεν δημιουργούνται. Και υπάρχει αιώνια ότι κατέχει την πρωταρχική δύναμη και από τη φύση του δεν παθαίνει τίποτα). Ούτε συνίστανται οι ουσίες των Θεών από σώματα. Διότι πάντα οι δυνάμεις μέσα στα σώματα είναι ασώματες. Ούτε περιέχονται στο χώρο διότι αυτή είναι ιδιότητα των σωμάτων. Ούτε διαχωρίζονται από την Πρώτη Αιτία ούτε και μεταξύ τους, όπως ακριβώς και οι σκέψεις διαχωρίζονται από το νου, ούτε οι πράξεις γνώσης από την ψυχή. Ακολουθεί η γνώση για την Πρώτη Αιτία και οι συνακόλουθες προς αυτήν τάξεις των Θεών, καθώς και η φύση του Κόσμου, η ουσία του νου και της ψυχής, έπειτα η Πρόνοια, η Ειμαρμένη, και η Τύχη, μετά η Αρετή και η Κακία και οι διάφορες μορφές κοινωνικής οργανώσεως, καλές και κακές, που προέρχονται από αυτές, και η πιθανή προέλευση του Κακού στον Κόσμο. Καθένα από αυτά τα θέματα απαιτεί πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Δεν θα έβλαπτε όμως, αν τα εκθέταμε εν συντομία, ώστε ο ακροατής να μην τα αγνοεί παντελώς. Αρμόζει στην Πρώτη Αιτία να είναι Μία -διότι η μονάδα προηγείται κάθε πλήθους - και να ξεπερνά τα πάντα σε δύναμη και αγαθότητα. Επομένως τα πάντα μετέχουν αυτής. Διότι λόγω της δύναμής της, τίποτα δεν γίνεται να την παρακωλύσει και λόγω της αγαθότητάς της είναι αδύνατον να παραγκωνισθεί. Αν η Πρώτη Αιτία ήταν Ψυχή, τα πάντα θα ήσαν Έμψυχα. Αν ήταν Νους, τα πάντα θα είχαν Νόηση. Αν ήταν Ύπαρξη, τα πάντα θα αποτελούνταν από την Ύπαρξη. Και βλέποντας αυτή την ιδιότητα στα πάντα, μερικοί άνθρωποι νόμισαν ότι ήταν η Πρώτη Αιτία η Ύπαρξη. Αν τα πράγματα απλώς υπήρχαν, χωρίς να είναι αγαθά, αυτό το επιχείρημα θα ήταν ορθό, αν όμως τα πράγματα που υπάρχουν, υπάρχουν λόγω της αγαθότητάς τους και μετέχουν του Αγαθού, η Πρώτη Αιτία πρέπει απαραιτήτως να είναι πέρα από την Ύπαρξη και από το Αγαθό. Σημαντική απόδειξη αυτού είναι ότι οι ευγενικές ψυχές περιφρονούν την Ύπαρξη προς χάριν του Αγαθού, όταν κινδυνεύουν για την πατρίδα τους ή τους φίλους τους ή για την αρετή. Μετά από αυτή την άρρητη δύναμη έχουμε πάντως τις τάξεις των Θεών. «Οι μύθοι παρουσιάζουν τους ίδιους τους Θεούς και την αγαθότητα τους -σύμφωνα πάντα με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο ρητό και το άρρητο, το αφανές και το φανερό, το σαφές και το κρυφό. Εφόσον, όπως ακριβώς οι Θεοί έχουν κάνει κοινά για όλους τα αγαθά των αισθήσεων, τα αγαθά όμως της νόησης τα έχουν δώσει μόνο στους σοφούς, έτσι και οι μύθοι λένε σε όλους ότι υπάρχουν οι Θεοί, αλλά ποιοί είναι αυτοί και ποιές οι δυνάμεις τους το φανερώνουν μόνο σε εκείνους που μπορούν να το κατανοήσουν. Παρουσιάζουν επίσης και τις ενέργειες των Θεών. Διότι μπορούμε να ονομάσουμε και τον Κόσμο Μύθο, όπου σώματα και πράγματα είναι ορατά, ΑΛΛΑ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟΙ. Επιπλέον, αν θέλεις να διδάξεις σε όλους την αλήθεια για τους Θεούς, ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, από την άλλη οι καλοί θα την βαρεθούν. ΕΝΩ ΑΝ ΚΡΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΑΠΟΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.» ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΛΗ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ: ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ Για Μένα Η φωτογραφία μου Σείριος Προβολή πλήρους προφίλ Καλλιτεχνικές δημιουργίες με πινέλα και χορδές ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΦΙΛΙΚΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ Schizas.com - Πύλη Ιάσωνος Όλοι οι άνθρωποι μαζί μπορούμε να νικήσουμε την παγκοσμιοποίηση Οι Αδελφότητες Του Απολλώνιου Φωτός...Η Απολλώνια Αδελφότης Αριστων Ελλήνων. Το παραμύθι της χούντας για την οικονομία τέλειωσε! Τι χρέος παρέδωσαν με στοιχεία Διόνιος Ο Ομπάμα "Πιάστηκε": Το πιστοποιητικό γεννήσεώς του αναφέρει λέξεις και τοποθεσίες που δεν υπήρχαν το 1961 OMAΔΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ "Τα μάτια των θεών μας κοιτάζουν και αυτούς που τους τα έβγαλαν." Αυτόχθονες Έλληνες ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ: «ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΙ ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ». ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ (ΒΙΝΤΕΟ) AFAIA Oι καλόγεροι έχουν υποδουλώσει τους εύπιστους Έλληνες. The monks have enslaved the credulous Greeks. diaelefsis Οι ημέρες που απομένουν Π Υ Ρ ί Σ Π Ο Ρ Ο Σ ΖΩΣΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΔΑΣΚΑΛΟΥ - ΜΑΘΗΤΗ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ... O ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ Τρωικός πόλεμος: Η ηλικία των ηρώων, ένα (φανερό;;;) μυστικό ΤΟΞΟΤΗΣ Η ελευθερία που Δεν επιτρέπει ο "ανθρώπινος πολιτισμός" ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΒΑΣΙΣ Βενετία λιοντάρια και "πράσινα" άλογα Ομηρική Πολιτεία Απόλλωνος Αρμονία "ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ" Τό χάσμα στήν Ἐρμιόνη καί οἱ πηγές τῆς Λέρνης, Ἀλκυονίς, Ἀμυμώνη καί τοῦ Ἀμφιαράου καταβάσεις στόν Ἄδην Ο νοών...νοείτω Του Βοτανικού οι ...μάγκες skepseis Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΟΡΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ «Aξιον μέν εστιν περί Πλάτωνος άδειν και λέγειν το ουδέ εώκει ανδρός γε θνητού παίς έμμεναι αλλά θεοίο» Ομηρική Πολιτεία α Οδυσσείας στιχ. 11-20 Έρως και Ψυχή Ο Έρωτας και ο Θάνατος Βιβλιοθήκη Διαχρονική ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ 6η συνέχεια Διανόημα- ἂπειρον, Ἑλλάς "Αυτοί είναι οι 5 υποστηρικτές της 17 Νοέμβρη στον ΣΥΡΙΖΑ" Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ Ιερές Μπίζνες στην υπό κατοχή Χρεωκοπημένη Ελλάδα ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΕΦΕΣΙΟΣ Eνδιαφέρουσες εικόνες που θα θέλατε να τις μοιραστείτε τώρα ! ϶ϵ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ϶ϵ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: "ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ"!!!!! PAGAN AND PROUD / ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΙ ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΜΥΡΑ widgeo.net Συνολικές προβολές σελίδας Sparkline 3347157 eXTReMe Tracker - Free Website Statistics


Make Money Online : http://ow.ly/KNICZH ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ Κατά τους Αρχαίους Έλληνες η ηθική δεν περιοριζόταν στη θεωρητική μόνο ενασχόληση με το ζήτημα της αρετής αλλά κατ’ εξοχήν ενδιαφερόταν για την άσκησή της ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ: όχι μόνο να στοχάζεται και να διερευνά κανείς το αγαθό, αλλά κυρίως ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ. «H αρετή από μόνη της δεν εξαρκεί», δίδασκε ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του (1. 325 b, 12-13), «πρέπει επίσης να υπάρχει η δύναμη να μετατραπεί σε πράξη». Πράγμα που σημαίνει ότι εφόσον έχει ληφθεί μια απόφαση με ηθικά κριτήρια πρέπει κατόπιν να εφαρμοσθεί με συνέπεια. Βέβαια, ο μετασχηματισμός της αξίας σε πράξη και η σύμπτωση των απώτερων σκοπών και επιδιώξεων με τα συγκεκριμένα ενεργήματα συνιστά μείζον πρόβλημα που θέτει σε δοκιμασία την ηθική αντοχή και την ακεραιότητα του δρώντος υποκειμένου. «Φυσικά, η πράξη σε πολύ μικρότερο βαθμό προσεγγίζει την αλήθεια από ό,τι η σκέψη», επεσήμαινε ο Πλάτων στην Πολιτεία του (473 a, 1-2). Εν τούτοις ο Σωκράτης έδειξε ο ίδιος με το παράδειγμά του, τη δύναμη και την ετοιμότητα του ανθρώπου με ήθος, να ζήσει σύμφωνα με τα κριτήρια και τις αξίες του. «Σφάλλεις αν νομίζεις πως κάποιος που έχει την παραμικρή αξία», υποστήριζε στην Απολογία του (28b, 5-9), «θα υπολόγιζε τον κίνδυνο της ζωής ή του θανάτου ή οτιδήποτε άλλο αντί να εξετάζει τούτο μόνο: Εάν η πράξη του είναι δίκαιη ή άδικη, και εάν αρμόζει στα έργα ενός καλού ή κακού ανθρώπου». Η διδασκαλία του Σωκράτη και η στροφή στον εσωτερικό κόσμο του αν